Verzameld dichtwerk. Deel 1. Lyrische poëzie(2007)–Karel van de Woestijne

[p. 418]
[De dag is moede en stil, en de uren gaan verbleeken]   De dag is moede en stil, en de uren gaan verbleeken.   Waarom dan zijt gij niet als de andren heen-gegaan?   Ik zal niet meer tot ù de wankle woorden spreken   dan 'k tot de hope van uw zustren heb gedaan...       - Gij blijft; gij legt uw witte hand op mijnen schouder...   Helaas, de dag is blank omdat hij duistren moet;   en mijn gelaat is schoon misschien, dewijl het ouder,   dewijl het hooploos-ouder weet mijn wrang gemoed...       Ga heen, vóor mijn gesmeek gaat schroeien aan uw smeeken;   vóor mijn ervaren vaalt ten schroom van uw gelaat...   - De dag is moede en stil, en de uren gaan verbleeken,   en mijn gelaat verbleekt 'wijl gij niet heen en gaat.