Cap. 4.
¶ Va(n) wonde(n) die valle(n) i(n) de(n) roep(er)e acht(er)Ga naar voetnoot2).
Alse een mensce es gewont in den roepere dats daer die adem uut gaet ende in ter longene. dewelke longere es dienst-
wijf der herten. omme dat deseGa naar margenoot+ roepere es een vanden gecnoesden vingerlinen. dewelke houden te gadere bi gebinden van huden beide buten ende binnen. die adem diere gaet ute ende in. die en laet die wonde niet genesen no luken. Nochtan so pijnter u omme te genesene na uwer macht alse u vorleert es int naeste capittel vanden ysopagus. Ende altoes so wantroestGa naar margenoot+ die vrienden ende dat met sconen worden behendelike.
Auteursrecht onbekend