De dichtwerken

[p. 61]

Soldatenstand.

Een leven vol wissling,

Een lokaas der jeugd,

Een manlijke roeping,

Een strik voor de deugd,

Een pijnbank van kommer,

Een vloed van genucht,

Een bandlooze vrijheid,

Een tergende tucht;

Een schole voor kennis,

Een bane ter eer,

De hoop in den boezem,

De kracht in 't geweer;

Nu lommer en weelde,

Dan honger en slijk;

Des morgens een losbol,

Des avonds een lijk.

De bontste vermenging

Van goed en van kwaad;

Hier glorie, daar schande -

De naam van soldaat.

Gerijd in geleedren,

In 't bivak dooreen;

Nu harten vol goedheid,

Dan harten van steen.

Het kruis aan de kloekheid,

De kogel 't verzet,

Het krijgsboek tot bijbel,

't Parool een gebed;

Niet vragen, maar handlen

Naar hooger bestel;

De kroeg tot een hemel,

't Cachot tot een hel.

Verdrukte en verdrukker

Van vriend soms en broer;

Een worm voor de ofcieren,

Een wolf voor den boer.

In vrede verwijderd,

In oorlog verwant;

Een veldheer tot vader,

Tot beul een sergeant.

[p. 62]

 

Hier haat en vervloeking,

 

Dáár trouw tot den dood;

 

Nú laag en verworpen,

 

Dán edel en groot.

 

Deez' - zwetser in 't rustuur,

 

Die - held in 't gevecht;

 

Ginds speurhond eens dwinglands,

 

Hier strijder voor 't recht.

 

 

 

Een blinkend versiersel,

 

Maar grof op den tast,

 

Een droom, die zich oplost

 

In lijden en last.

 

Hier liefjes bedrogen,

 

Dáár liefjes begroet,

 

't Fortuin in de verte,

 

't Berouw in 't gemoed.

 

Een tijd, die zich afdeelt

 

In rust en appèl,

 

De roffel der tamboers

 

Ter klok of bevel -

 

Ten jubel der zege -

 

Tot mare der straf -

 

Een krijgszang bij d' aanval -

 

Een treurtoon bij 't graf.

 

Soldaat, een bedwelming,

 

Te laat soms betreurd,

 

Een hefboom, die de armoê

 

Op 't voetstuk vaak beurt.

 

Verneedring en grootheid

 

Soms grillig verplaatst;

 

Veel distlen en doornen,

 

Maar lauwers er naast.

 

1845.