Rowna. Eene fantastische legende

[p. 5]

[Rowna. Eene fantastische legende]

In het begin der vyftiende eeuw verschenen in Europa zekere benden zwervers, welke weldra over deszelfs ganschen bodem verspreid waren. Deze landloopers waren kinderen van den Hindoustan en hadden hun vaderland verlaten, om zich aen de vervolgingen te onttrekken,

[p. 6]

welke daer tegen de Parias woedden; nogthans beweerden zy uit Laeg Egypte voorttespruiten.

Daer, volgens hunne opgaven, hadden zy vooreerst het afgodendom verlaten, en door het goddelyk licht bestraeld, de leer der Christenen omhelsd; maer Mahomet had hun weldra, met het zwaerd in de vuist, zyne vreemde leer opgedrongen en onder het juk des korans gebragt. De zegenpralende kruisvaerders schaerden hen nogmaels onder het Christenvaen, maer waren ten opzigte van hunnen afval, dusdanig op hen verbitterd, dat zy de rampzaligen naer Rome zonden, om daer den Paus, vergiffenis over hunne geloofsverzakingen af te smeeken. Het Opperhoofd der kerk, alvorens die kwytschelding te schenken, legde hun op, zeven jaren te zwerven, zonder op dons te slapen, om alzoo boetende, Gods gramschap te vermurwen en der zaligheid waerdig te worden. Daerom werd hun vooreerst de naem van boetelingen toegevoegd.

[p. 7]

Geen bisschop, noch abt, welke hen niet met onderscheiding ontving; want die slimme bedriegers vertoonden bullen van den Paus, in dewelke aen alle prelaten bevolen werd, de boetelingen van geld, levensmiddelen en aenbevelings-brieven te voorzien, wanneer zy zouden vertrekken om het pausselyk bevel na te leven.

De zeven jaren waren welhaest verloopen, en noch geen boeteling keerde naer zyn vaderland terug. Dit verwonderde de geestelykheid, zy wantrouwde en verachtte insgelyks de verontschuldiging der Parias, die beweerden, dat de zeven jaren zich gedurig hernieuwden.

De argwaen opgewekt zynde, begon men de zeden en gewoonten der zwervelingen nauwkeurig te onderzoeken; men bevond niets als huichelary en ydel bedrog, en was weldra verzekerd, dat noch de bullen des Pauzes, noch de oorzake der boete, noch de boete zelve, anders dan in de verhalen der Parias bestaen hadden.

Men ondervond ook, dal zy maer uitwendig

[p. 8]

Katholyk waren, en hun in schyn, aen alle gebruiken en gewoonten van een land onderwierpen, terwyl zy onder elkander aen hunne zeden en voormaligen godsdienst getrouw bleven.

Hun naem veranderde; in plaets van boetelingen, noemde men hen in Frankryk Bohemen, dewyl men veronderstelde dat Boheme hun vaderland was. Onder dien naem staen zy het meest bekend, alhoewel men hen in Noorwegen, Tartaren; in Engeland, Gypsies; in Spanje, Gitanors; in Italie, Zingarissen, en in Duitschland Zigeuners plagt te noemen.

Met hun' naem veranderde hunne betrekkingen; in plaets van in steden en vlekken onthaeld te worden, werden zy er uit gebannen en schandelyk verjaegd. Alsdan niet meer op de weldadigheid der meêdoogende menschen kunnende bestaen, begonnen de Zigeuners zekere verachtelyke ambachten uit te oefenen, waeronder zy hunne rooveryen bedekten. Hunne vrouwen voorzegden het toekomende uit de plooijen en lynen

[p. 9]

der handen, en hunne dochters, heure gitzwarte hairen bevallig rondom den hals latende golven, betooverden de aenschouwers door hunne verleidende, doch laekbare dansen, welke zy met het gedommel van kintrommeltjes verzelden.

Hunne wanorde berokkende hun eindelyk den algemeenen haet; niet alleenlyk vervolgde men hen, voor hunne rooveryen, maer ook voor de bovengemelde voorzeggingen en ontuchtige dansen, waermede hunne vrouwen en dochters vele menschen beguichelden en van het zedig leven aftrokken. Deze vervolgingen werden allengs hoe strenger; het kwam zelfs zoo verre, dat men de Zigeuners in bosschen en velden najoeg, en dat er edikten uitgevaerdigd werden, welke bewezen, dat een dier landloopers te dooden, zoo onlaekbaer was, als het hert, dat men nagejaegd heeft, af te maken.

Het is in deze dagen van yselyke vervolging, dat de volgende gebeurtenis voorviel.