Het Belgische domdenken

Miet en Manschappij

Si j'étais diable en les voyant parfois
Je crois que je me ferais châtrer
Si j'étais Dieu en les voyant prier
Je crois que je perdrais la foi.
‘Les Bigotes’, Jacques Brel

‘Vrouw en Maatschappij’ is een werkgroep van de cvp, in 1973 opgericht door de huidige staatssecretaris voor Leefmilieu en Maatschappelijke Emancipatie, Miet Smet, tot 1982 voorzitter van de werkgroep. Vrouw en Maatschappij ijvert voor de gelijkberechtiging van de vrouw, voor zover dat samengaat met gelijke roomse tred houden en religieus pas op de plaats maken. De veertiende Pluralistische Vrouwendag van 11 november 1985 werd door Vrouw en Maatschappij gemeden omdat die plaats vond in de Gentse socialistische zaal ‘Vooruit’. Voorgaande edities werden ook gemeden, of men liep er blazend weg, omdat abortus op de agenda stond of omdat lesbiennes niet uit de kanten bloes van v&mmeiden konden blijven. Vrouw en Maatschappij voelt zich meer kerkgroep dan werkgroep.

In het parlementaire verkiezingsjaar 1985 verwent ene mevrouw Lieve Verschroeven dames in het Vlaamse parochieland met schokkende en schaterende anekdotes aangaande de persoon van premier Wilfried Martens, haar bedgenoot. Aan een meelevende zaal verklapt Lieve waarom Wilfried geen voet zet bij de bakker om de Gentse hoek, maar op hun Zuidfranse vakantiestek beste maatjes is met

boulanger Marius. Verhalen ook over de hoeveelheid post die hij krijgt van opticiens die aandringen op een mondainer brilmontuur. Je kunt een speld horen vallen als Lieve vertelt van haar geduldig wachten op zijn thuiskomst en hoe zij de dag besluiten met een fonkelend glas in het schijnsel van de stervende haard. Met Ireen Houben op de video.

Deze en andere onthullingen doet de First Lady niet spontaan, zij heeft een beroemde aangever bij zich, de Westvlaamse radiokwant Martin de Jonghe, de mens onder het schedeldak. Hij is het die haar lippen ontsluit en ontboezemingen uitlokt, daarbij kwistig omspringend met kwinkslagen. Een betere secondant had Lieve zich niet kunnen dromen, Martin is een volksgeliefde schalk. Was hij het niet die op ‘pacemaker’ de woordspeling bedacht dat zijn jongeheer een ‘pismaker’ is? De verzamelde dames in de zaal kleuren onder hun korrelige pommade en verslikken zich in hun Luttibonbon.

Het getjilp op de superioriteit van haar man verkondigt mevrouw Martens in opdracht van de militante werkgroep Vrouw en Maatschappij. In een land met geëmancipeerde vrouwen zou het duo Verschroeven-De Jonghe bloot staan aan withete brei- en haakpennen; in het ‘Vrouw en Heerschappij’-Vlaanderen zijn zij Lea en Gaston, publiekstrekkers.

Maar, misschien kromt Wilfried Verschroeven zijn rug om een evenwichtige samenleving tot stand te brengen? Gaat het vrouwenlot hem aan het beleidshart?

De algemene aanpak van W. Martens volgen wij in het hoofdstuk ‘De Jan Bardi-democratie’, wat de vrouw aangaat verwijs ik naar een persstem na het bekendmaken van de regering Martens VI, eind november 1985: ‘Zwaar ontgoochelend is de zwakke vertegenwoordiging van de vrouw in de regering. Geen enkele wordt minister, en de twee nieuwe staatssecretarissen krijgen

uitgeholde functies.’

Schiet hier een feministisch blad uit de slof, bedien ik mij van oppositiecommentaar? Ik draag voor uit de gezagsvriendelijke krant De Standaard, citeer Manu Ruys, vergrijsd conservatief. Diezelfde vrijdag 29 november 1985 laat zelfs de ultra-behoudsgezinde Financieel-Ekonomische Tijd doorschemeren dat de drie vrouwelijke staatssecretariaten als zoethouders moeten worden gezien. En terwijl uitgesproken macho-publikaties menen dat Martens de vrouw desastreus verwaarloost, bevalt Vrouw en Maatschappij van een kirrend communiqué: de regering heeft haar zegen, twee uit haar schoot zijn nu regentes! Naast voornoemde Smet kreeg Wivina de Meester het secretariaat Volksgezondheid en Gehandicaptenbeleid toegewezen.

Het gaat goed met het boudoir-feminisme.

De rest zal Miet een biet wezen, haar schaapjes staan droog. Op de Martens-VI-familiefoto schurkt zij zich behaaglijk tegen de colberts aan van boomlange ministers om haar heen. Vrouw en Maatschappij worden wéér een legislatuur lang aan het lijntje gehouden, Man en Mietschappij hebben hun objectief bereikt.

Goed nieuws van het damesfront: Vrouw en Maatschappij doet mee aan de vijftiende Vrouwendag, in november 1986. Vooraf wordt wel onderzocht of de hoeken in de afgehuurde ruimte met Mr. Proper zijn schoongemaakt.