| |
| |
| |
[Leert my, O! Heere doch met vlijt]
Nae de Wijse: Ick ben een arme Pelfrim siet.
Leert my, O! Heere doch met vlijt
Wat ick gheweest hebbe voor desen,
Wat ick nu ben op desen tijdt,
Wat ick hier na sal wesen.
Ick heb geweest een aerden klomp,
Ick ben naeckt ter werelt verschenen,
Iick ben naeckt en een ydel romp,
Ick moet oock naeckt weer henen.
Dit leert ons de ervarentheydt,
Dit sien wy daghelijcks voor ooghen,
Wy sullen Godt in dert waerheydt
Doch niet ontvlieden moghen.
Godt sprack tot Adam ghy zijt eerd
Daer heb ick u eerst van genomen,
Tot dat ghy weer tot eerde keerd
Daer ghy zijt van gekomen.
Ick ben Aerd en As vol gebreken,
Ick neem voor my, O! Heer, 't is waer,
Iacob sprack: Heer ick ben te kleyn,
Aller barmhertigheydt en trouwen,
Mijn leven is boos en onreyn,
En mijn daghen vol rouwen.
Iob die bekende dat hy was
Ydel en lichtveerdigh in 't spreken,
'k Ben naeckt, en bloot, Aerde, en As,
| |
| |
Moses die sprack: Ick ben verveerd,
Ick stae voor u, o! Heer, met beven,
Schrabt my uyt u boeck als onweerd,
Want onreyn is mijn leven.
David was seer gheparsuqueerd
Als hy sijn fauten recht versonden:
Ioannes sprack: ick ben niet weerd,
Sijn schoenen te ontbinden.
Hebben die vromen dit bekend
Hoe nietigh datse voor Godt waren,
Wat sal 't dan zijn met ons in 't end
Wanneer wy van hier varen?
Wy komen hier in ydelheydt,
Wy leven ydel als Katijven,
Wy varen ydel wech met leyt,
Wy hebben hier gheen blijven.
Daerom bid ick, o! Heer, leert my
Dat ick my selven recht mach kennen,
En dat ick As en Aerde zy,
En my tot sterven wennen.
Want ick ben doch maer Aerd en Stof,
Mijn leven is, eylaci! nietigh,
Ick leef voor Godt in sonden grof,
Ydel en seer verdrietigh.
Hoe ydel is den mensch, o! Heer,
Hoe ydel is sijn doen hier neven,
Hoe ydel is al zijn begeer,
Wat verheft hem die arme eerd,
't Is slijck en dreck op 't alder-besten,
Ia stof en stanck voor Godt onweerd,
't Vergaet doch al ten lesten.
Hier om sie ick gheen beter raet,
| |
| |
Dan voor Godt sien wat dat wy bennen,
En dat men tot sijn Schepper gaet,
Hem recht vreesen en kennen.
o! Heer, leert my met neerstigheydt,
Wat dat ick ben oprecht te degen,
Dat mijn verstandt my niet verleydt,
Maer ken mijn eyghen weghen.
o! Heer, laet doch mijn voeten niet
Geensins wijcken van uwe paden,
Maer my arme sondaer aensiet,
Ghy kent mijn swackheydt lieven Heer:
Ghy kent mijn hert oprecht te deghen:
Ghy kent mijn gedachten van veer:
Ghy kent oock al mijn weghen.
Ghy kent my Heer van Moeders lijf:
Ghy kent mijn wil, o! Heer, der Heeren:
Ghy kent mijn handel en bedrijf:
Ghy kent my wijsheydt leeren.
Prince, leert my wat dat ick ben,
Oprecht in wijsheydt, Heer, met namen,
Dat ick my en mijn Schepper ken,
Eeuwigh door Christum, Amen.
I.H. Pos.
|
|