| |
| |
| |
[Heere, mijn Godt ghy zijt Almachtigh]
Na de Wijse: Achab over Israel verheven.
Heere, mijn Godt ghy zijt Almachtigh,
Niemandt en is doch uws gelijck,
Ghy hebt Hemel en Aerd waerachtigh
Geschapen, door u wijsheydt rijck,
V zy, o! Heere, lof, prijs en eere,
Eeuwigh in 's Hemels Throon,
Ghy zijt genadigh, uyt liefden dadigh,
Al waren al ons hayren monden,
En loofden Godt met danckbaerheydt;
Wie kan des Heeren lof verkonden,
Voor sijn genade en goedtheydt,
Ick moet verstommen, voor u te kommen,
Nochtans, o! Heere, kom ick, 't is weere,
Ick bedroef my, o! Heer, van herten,
Als ick aensie des werelts loop,
Hoe ellendigh en vol van smerten
Dat nu dolen den meesten hoop,
't Zy Politijcken, of Geestelijcken,
Ia, 't zy Heere of Knecht,
't Zy wijs of leken, al wat sy spreken,
Een yegelijck heeft recht.
Elias vraeghde in sijn tijden,
Waerom dat Israel soo manck
Ginck hincken over beyde zijden,
In dolinghe haer leven lanck,
Want ghy dient snoode, Baal voor Gode:
| |
| |
Dat is den Heer verdriet,
Men mach geen meere, dienen twee Heeren,
Godt noch de werelt niet.
Daer is maer een Heer, een Geloove,
En een Doopsel, als Christus seydt,
Een Godt en een Vader hier boven,
Dit is den wegh ter saligheydt,
Geensins te weten, Wet noch Propheten,
Christus Leer krachtigh, en Godts Woordt machtigh,
Sal eeuwigh blijven staen.
Al quam een Engel hoogh vermeten,
En preeckte anders dan daer staet,
Als Christus leert, en de Propheten,
Die zy vervloeckt, nae Paulus raedt,
O! Heer, ghy sietet, en het verdrietet
Dat men dus strijden, twisten en mijden,
Tegen Godts Woordt en leer.
Men mach boven Godts woort niet treden,
Noch niemants knecht oordeelen niet,
Op pene van ons saligheden,
't Oordeel is Godts, daerom toesiet,
Geen ergernisse, geven gewisse,
Wandelt voorsichtigh, in liefden stichtigh,
Recht nae Godts woort en raet.
Men mach Gods woort buygen noch breken
Nae ons wil nochgoedtduncken siet,
Godt oordeelt recht hy sal het wreken,
En deelt Christus noch sijn rock niet,
Maer vreest den Heere, recht nae sijn leere,
| |
| |
Van herten onbesmet, Godt wil in desen
Gheen wet stelt wesen, van menschen, hier op let.
Adam heeft Godts ghebodt verlaten,
Daerom is hy ghestraft van Godt,
d'Eerste werelt met al haer staten,
Sodoma en de vrou van Loth,
Israel krachtigh, Achan waerachtigh,
Vsa verveerlijck, frm ,sm Godts deerlijck,
Godts woordt heeft veel aenstoot geleden,
Van 't begin der werelt, eylaes!
Als Moyses leert, en Christus mede,
Van veel valsche Propheten dwaes,
Die nae 't betamen, geen Ia en Amen
Tot al haer dinghen seydt,
Die moet dan lijden, smaet en benijden,
Daerom heb ick niet te beleven
Dan veel aenstoot en ergernis,
Mijn tijdt en daghen hier beneven,
Seer kort en oock onseker is,
O! Heer almachtigh, ick bid aendachtigh,
Dat ick mach erven, leven en sterven,
Recht nae u woort en leer.
Prince, mijn Godt en Heer ghestadigh,
Ghever van alle gaven goet,
Zijt my arme sondaer ghenadigh,
Dat bid ick met hert en ghemoet,
Geeft my in desen, u gheest ghepresen,
Tot mijn leermeester schoon,
| |
| |
Tot lof en eere, van u, o! Heere,
I.H. Pos.
|
|