Middelieër liedboek
(1651)–J.H. Pos– Auteursrechtvrij
[pagina 371]
| |
Swack en bedroeft van herten,
Mijn sonden zijn groot ende swaer,
Door mijn eyghen misdaden,
Vergheeftse my uyt liefden klaer,
Door u groote ghenade.
Ick weet dat ick niet weerdigh ben
Mijn ooghen op te heven,
Als ick mijn sonden recht beken,
Die ick hebbe bedreven,
Mijn hert verschrickt in mijn gemoet,
Is benaut en moet beven,
Ick bid u, Heere, met ootmoet,
Wilt het mt doch vergheven.
Want door veel klaghen ick verflou
Als ick ghevoel mijn sonden,
Gheeft my, o! Heer, doch recht berou,
Bewaert my t'allen stonden,
Schept in my doch sonder verdragh,
Een reyn hert en nieu leven,
Op dat ick u behaghen mach,
Vwen gheest wilt my gheven.
Weenen en suchten mach ick wel,
Voor u mijn Godt met namen,
Om dat ick blijf aldus rebel,
Dus mach ick my wel schamen,
Voor u,o! Heer, my doch aensiet,
Met ghenaden ontsteken,
Want ick heb van my selven niet,
Dan sonden en ghebreken.
Ghy leert, o! Heer, u jock is soet,
V last is licht om draghen,
Gheeft my lijdtsaemheydt en ootmoet,
Liefde nae u behaghen,
| |
[pagina 372]
| |
Op dat mijn ziele ruste vindt,
By u mijn Godt verheven,
Die ghy soo lieffelijck bemint,
V eeuwelijck te leven.
Ick weet dat ghy ghenadigh zijt,
Barmhertigh en meweerdigh,
My arme sondaer t'aller tijdt,
Maer ghy zijt oock rechtveerdigh,
Dus straft my niet om mijn misdaet,
O! Heere der Heyrscharen,
Maer in der noodt my doch bystaet,
Wilt my voor 't quaet bewaren.
Mocht ick voor u mijn God seer goet,
Ghelijck een kindt verkleenen,
En doen oprechte ware boet,
En mijn sonden beweenen,
Doen offerhande voor mijn sond,
Maer nu moet ick gaen dwalen,
O! Heer, ick mach tot gener stond,
Mijn schulden niet betalen.
Een recht offer dat Godt behaeght,
Is een ghemoedt versleghen,
Een nedrigh hert dat hem beklaeght
Voor Godt, en is gheneghen
Boete te doen nae Schrifts vermaen,
Met werck en daet betoonen,
Sal Godt wel in ghenaed ontfaen,
En door sijn liefde loonen.
Och! docht men op het loon altijdt,
En 't gheen men sal be-erven,
Wy souden beter en met vlijt
Ghedencken op het sterven,
Want men mach nae des Schrifts bevroen,
| |
[pagina 373]
| |
Gheen twee Heeren aenhanghen,
En dat men rekeningh sal doen,
En daer nae loon ontfanghen.
Hoe sal ick u mijn Godt en Heer,
Ghenoegh dancken en loven,
Ghy geeft my altijdt meer en meer,
Door u ghena van boven,
Ghy zijt my Heer een goedigh Godt.
Arme sondaer lichtveerdigh,
Dat ghy my gheeft alsulcken lot,
O! Heer, ick bent niet weerdigh.
Hier voor wil ick, o! Heere, goet,
My met ernst op maken,
En doen oprechte ware boet,
Met bidden ende waken,
Verleent my doch, o! Schepper mijn,
V ghenade en vrede,
Ghehoorsaem allesins te zijn,
Tot mijner saligheden.
Oorlof, o! Prins, die 't al regeert,
Ghy kent mijn kleyn vermeughen,
Gheeft my, o! Heer, dat ghy begeert,
Wilt mijn ziele verheughen,
Maeckt dat ick maer u dienaer ben,
En doe nae u ghebieden,
Dat ick u voor mijn Heer beken,
Amen, dat moet gheschieden.
I.H. Pos. |
|