Amsterdamsche Vreughde-stroom (Tweede deel)

Op ’t verjaren van Iuffrou H. I.

VErtrout niet dat men hier u armen vast sal binden,
Noch boeyen, hier u Jeught, op ’t Jaar-ty van dees dagh,
O neen! wat banden sou men so bequaam doch vinden,
Die waardigh waren dat u oogh haar stricken sach,
Of datm’ u jeughdig hooft, met bloem of krans sal kroonen,
Neen! ‘k acht dat oock onnut, de reden het verbiet,

[p. 112]

 

De Lely, en de Roos, die op u kaken wonen,

 

Die willen dat men u, met Bloem noch Krans versiet,

 

Vermits sy munten uyt, en alle kleur verdoven

 

Van Flora bloem-cieraet, en eyscht hy geur met kleur,

 

Soo moet men ’t ademen van sulcke lippen loven:

 

Waar dat ghy somtijts singt een aardigh deuntje deur

 

Ghy maakt dan selfs u krans, en wy u dese banden,

 

Door binden wenschen wy, dat ghy blijft vast gestrickt:

 

In liefd, geloof, en hoop waar na Wy u verpanden,

 

Tot dat d’hol-ooghde Doodt des levens strick ontstrickt.

 

Ruëlle.