In den name des barmhertighen ende goedighen Godts. LIV. Capittel.
NOah is van Godt gesonden geworden op dat hy de Menschen van het boose aftrecken ende waerschouwen soude, ende haer tot de vreese Gods vermanen, maer sy en hebben hen daer over niet bekeert, ende sijn altoos in ’t sondelick wesen voort gevaren, want hoe meer men den ongelovigen predickt hoe meer sy haer herte toe sluyten.
Godt laet van den Hemel op de Aerde neder reghenen, ende hy gheeft ons alles wat wy behoeven. Hy heeft den Mensche van der Aerden gemaeckt, ende sal hem oock uyt der Aerden weder opwecken. Och waerom en roept ghy hem dan niet aen met reynder ende ongevalschter herten. De ongelovige en volgen maer het gene na, dat hun tot haer verderven dient: Sy en verlaten haer beelden niet, ende willen andere noch daer toe verleyden, dat sy de Goden souden aenbidden, namelijck Hudea, Schuar, Iagua, Elavanea ende Nocea. Maer wy hebbense om haer dwalinge wille hart ghestraft, namelijck met den eeuwighen vyere, daer uyt haer niemant helpen en kan. Noa heeft God ghebeden dat hy de sondaers verdelghen soude, op dat sy de gantsche Werelt niet en souden besmetten, ende nochtans heeft hy begeert dat God haer ende sijn vrienden de sonden vergheven wilde.
Auteursrechtvrij