Baghijnken van Parijs. Oock is hier by ghedaen die wyse leeringe die Catho zijnen sone leerde

(1860)–Anoniem Baghijnken van Parijs– rechtenstatus



[pagina XVII]
Baghijnken van Parijs. Ook is hier by ghedaen die wyse leeringe die Catho zijnen Sone leerde. T’hantvverpen. By Hierornymus Verdussen, op onser lieuer Vrouwen Kerckhof, in de X. Gheboden. 1605.
[pagina 1]
Te Parijs was een maget ionck, Die Iesum hadde wtuercoren. Al wat haer herte begheerde Quam haer altemael te voren. Sy minde Iesum alsoo seere Werwaert dat sy henen ghinck, Sy versmade goet ende eere Ende daer toe alle dinck. Sy ghinck voor haer moeder staen Ende badt haer door houde, Dat sijse door haer edelheyt Baghijne maken woude.
[pagina 2]
Sy sprack: ‘Dochter, lieue kint, Baghijnkens draghen oorden. Simpel is alle haer dinck Ende daer toe luttel woorden.’ Sy sprack: ‘Lieue moeder mijn, Des goede Baghijnkens pleghen, Wil ick houden oft ick can Ende gheerne gehoorsaem wesen.’ Sy seyde: ‘Lieue dochter mijn, Soo ghinck aen mijnen rouwe. Ghy zijt van hauen alsoo rijck, Ghy meucht wel sijn een vrouwe.’ - ‘Moeder’ sprack sy, ‘Moeder mijn, Waer sijn sy gheuaren Die van hauen alsoo rijck Ende schoone vrouwen waren? Sy ligghen inder aerden swert Veel vuylder dan een prye. Soo langhe als ick dit leuen kenne, Soo en worde ick nimmermeer blye.’ - ‘Ay dochter, lieue kint, Hebdy dit voor ooghen, Soo en worde ick v ionghe lijf Nimmermeer ghedooghen.’
[pagina 3]
- ‘Ay moeder, ten is mensch soo wijs Die weet tot eenigher uren Hoe langhe hem sijn ionghe lijf Op deser werelt sal dueren. Wy sijn swacker dan een rijs Dat buyghet met alle winden. Wanneer dat compt de bitter doot Soo neemt die blijschap eynde.’ = ‘Nu gaet in v camer, lieue kint, Doet om u smalle sijden V cierheyt ende schoone iuweel Ende laet dese redene lijden.’ - ‘O moeder, daer staet een spieghel bloot In my soo wijde ontdaen: Wat is die bitterlijcke doot Die niemant en mach ontgaen.’ - ‘Och lieue dochter, lieue kint, Siet aen v rijcke maghen, V groot goet, u schoone lijf Ende oock v ionghe daghen.’ - ‘Moeder, des en doe ick niet, Ick wil sijn mijns liefs ghenoot. Mijn lief was arm gheboren Ende allendich tot in sijn doot.’
[pagina 4]
- ‘Och mijn dochter, lieue kint, Siet aen v ionghe iaren Ende sidt op mijn telder wit, Wy sullender spelen varen.’ - ‘Moeder, des en doe ick niet, Dat waer my groot miskief. Hy reet op eenen ezel bloot Mijn alderliefste lief.’ - ‘Dochter, ick sal alle priesters goet Doen bidden voor v siele. Laet ons vermeyen gaen Om bloemkens in onse prieele.’ - ‘Moeder, des en doe ick niet, Myn lief versmade alle dinck. Ick wil sijn weghen volghen na Die hy met zijnen cruyce ghinck Alsoo iammerlijck gheladen. In droefheden sijn herte woet. Die bloemen die onder hem spronghen Dat was sijn heylighe bloet.’ - ‘Och dochter, wildy Baghijne wesen, Soo en moechdy nimmermeere Van hauen oft van goede Vercrijghen eenighe eere.’
[pagina 5]
- ‘Moeder, siet aen den laster groot Die hadde mijn alderliefste lief: Want daermen honden te villen plach Ende onreynicheyt te pleghen, Daer wert mijn alderliefste lief Aent cuyde ghesleghen. D’welck hy ootmoedelijck verdroech Al om onsen wille. Eenen rock men door die wonden tooch Ende als een lammeken sweech al stille.’ - ‘Nv siet in die camer, lieue kint, Die bedden schoon en wijt ontdaen: Daer mach een arm Baghijnken T’sauonts op slapen gaen.’ - ‘Moeder, ick draghe een bedde bloot Ende mijn lijf daer op ghestreckt, Sijn aderen ende schoone leden Sijn al van een ghereckt.’ - ‘Och dochter, als ghy Baghijne sijt Ende van hauen sijt alsoo bloot, Soo en mach v vrient noch maghe By staen in gheender noot.’
[pagina 6]
- ‘Moeder, mijn alderliefste lief Hem en stont niemant by, Daermen handen ende voeten doorsloech Met plompe naghelen dry. Sijn moeder gaf hem een doeckelkijn, Daer sij haer kint sach hanghen bloot: Dat quetste haer herte ende sin. Mocht ick haer helpen draghen Haer droeffelijck lijden groot, Soo had ick wel gheuaren Ende comen inder enghelen schoot.’ - ‘Nv neemt mijn sleutelen, lieue kint, Ende ontfangt den dieren schadt. Ten is keyser noch coninck soo groot, Hem en werdes te badt.’ - ‘Moeder, des en doe ick niet. Ick draghe den sleutel vanden schat. Mijns liefs Heeren bloot, Dat is de spere daer Loginus mede stac Ende mijns liefs Heeren herten ontsloot.’
[pagina 7]
- ‘Och dochter, ghy sijt van goede rijck Ende van lichaem alsoo schoone, Ghy moecht wel alle daghe Spannen een vergulden croone.’ - ‘Moeder, dat en begheer ick niet, Daer van staet mijnen moet: Ay, om my staet ghespannen Eenen scherpen doornen hoet.’ - ‘Och dochter, lieue kint, Gode claghe ick mijnen noot. Mijn herte dat v seer bemint: Ick vreese dat sal steruen die doot.’ - ‘Moeder, het sal sijn gheleden, Wy twee moeten scheeden. Bidt mijnen lieuen vader Dat hy v herte sedt te vreden.’ Die dochter keerde haer omme Ende ghinck al te hant Totten Baghijnkens houe, Daer sy de meestersse vant. Daer viel sy neder op haer knien Ende seyde: ‘Ionckvrouwe, doet ootmoet Dat ghy my door die minne van Gode Baghijne maken doet.’
[pagina 8]
Die ioncvrou sprack: ‘Wel maghet cleen Ende seer ionck van daghen, Wildy wesen Baghijnken Ende grauwe cleederen draghen?’ Sy sprack: ‘Lieve meestersse sijn, Des goede Baghijnkens pleghen, Dat wil ick houden oft ick can Ende gheerne gehoorsaem wesen.’ ‘Soo moet uwen rooden mantel af All om die minne van Gode. ............ ............’ Sy viel neder op haer knien, Ootmoedelijck dat sijse booch Ende werp den rooden mantel Ter aerden dat hy vlooch. Sy deden haer d'oorden aen. Men hinck haer om een doeckelkijn Ende men sette haer haestelijck Een arm suster by, Die haer soude leeren bidden, Naeyen en spinnen, Hoe een arm Baghijnken Haer broot soude winnen
[pagina 9]
Vasten ende penitentie doen Ende haer simpelijck houden, Ende des smorghens vroech opstaen Ende vroech ter kercken gaen. Och! Iesus heeft mijn herte beuaen Soo vast met zijnder minne. Ick en can ter kercken niet ghegaen Ghenaeyen oft spinnen. - ‘Gaet ter kercken, maghet ionck, Ende bidt den lieuen vader, Ghy sijt een arm Baghijnken Dat hy v wilt beraden.’ - ‘Ionckvrou, in Gode ick my stelde Doen ick dit leuen koos, Ende ick van mijnder moeder schiet Ende lietse alsoo troosteloos.’ - ‘Soo gaet ter kercken, maghet ionck, Bidt Iesum door sijn minne Dat hy v nae dit leuen gheue Der enghelen ghewinne.’ - ‘Ionckfrouwe, ick ben van wille arm Ende ick en begheere niet, Ick was arm ende willeloos Doen ick van mijnder moeder schiet.’
[pagina 10]
- ‘Soo gaet ter kercken, maghet ionck, Ende bidt der maghet vry, V moeder is in grooter noot Dat sy haer troostersse sy.’ - ‘Ionckfrou, in Godt heb ick ghesedt Allegader mijnen moet. Hy salt wel doen sonder mijn bede Duncket hem wesen goet.’ - ‘Ionckfrou, wildy ghehoorsaem zijn Soo doet nae mijnen raet Ende beghint te wercken, Ende soo houden Baghijnen staet. Den sondach is een goet beghin, Den maendach compt hier by. Beghint te wercken, maghet ionck, Soo suldy recht ghehoorsaem zijn.’ - ‘In maendage moet ick al den dach Met mijnen lieue gaen, Die tranen die hem ontrijsen Die moet ick altemael ontfaen. Ick moet hem helpen draghen Sijn deerlijck lijden groot, Datmen hem groote eere dede Ende namaels laster groot.’
[pagina 11]
- ‘Gaet in dincxdaghe, maghet ionck, Dat is een goet beghin. Haddy eenen dach begonnen Hy brocht den anderen in.’ - ‘In dincxdaghe moet ick al den dach Herde onledich weesen, Want mijn lief ende die moeder sijn Sijn in grooter vreesen. Vvant sy weten alsoo wel Den grooten rou ende bitteren doot Die mijn alderliefste lief Daeromme lijden moet. Mocht ick hem helpen lijden Ende ick daer vore mochte kiesen Waer hemel ende aertrijck mijn Ick wout daerom verliesen.’ - ‘Gaet in woonsdaghe, maghet ionck, Dat is een goet beghin. Haddy eenen dach beghonnen, Hy brocht den anderen in.’ - ‘In woonsdaghe moet ick al den dach Herde onledich wesen Ende voor den valschen rechter staen, Want Iudas heeft door fellen nijt Een comenschap ghedaen.
[pagina 12]
Vvant hy heeft verraden ende vercocht Dat puer onnoosel bloet: Het doet mijnder herten soo wee Dat icker om quelen moet.’ - ‘Gaet in donderdaghe, maghet ionck, Dat is een goet beghin. Haddy eenen dach beghonnen Hy brocht den anderen in.’ - ‘In donderdaghe moet ick al den dach Herde onledich sijn, Dat ick mijn alderliefste lief Sijn bloet sach schincken in wijn Ende sijn soete lichaem Tot eender spijsen gheuen Sijnen lieuen vrienden, Dat sy eeuwelijck moeten leuen. Ick moet tot Oliueten gaen Met grooter iammerheden, Daer Mijn alderliefste lief Sal gaen in zijnen ghebeden Soo iammerlijck al weenende Ende bedroeft in zijnen moet, Dat hy van grooter vreesen Sal sweeten water en bloet.
[pagina 13]
Viel dat bloet ter aerden Dat soude my costen den sin: Dat moet ick altemael ontfanghen In mijn doeckelkijn.’ - ‘Gaet in vrijdaghe, maghet ionck, Dat is een goet beghin: Haddy eenen dach beghonnen Hy brengt den anderen in.’ - ‘In vrijdaghe moet ick al den dach Al onder den cruyce staen Daer mijn alderliefste lief Aen hinck soo wijde ontdaen. Met minnender herten bleef hy doot Ende met saechten moede, Want die lieue moeder sijn Werde nadt van zijnen bloede. Met suchtender sielen bleef hy doot Ende met tranende ooghen. Droeffelijck bonden sy hem sijn ooghen. Ick claghe mijn eeuwelijck doogen. Met droeuer herten bleef hy doot Ende met roepende monde. Sijn doorne croone doet my soo wee Ende sijn deerlijck miswonde.
[pagina 14]
Met gherechten aderen hinck hy daer Ende met ghespanden armen, Sijn iammerlijck suchten Ende oock sijn deerlijck karmen. Met beuender herten bleef hy doot Ende met brekende leden. Handen ende voeten doorwont Ende alle sijn lieue leden. Ick en can claghen nimmermeer Sijn ouer deerlijck eynde. Sijnre lieuer moeder was soo wee Och! dat haer herte weynde. Vvt zijns herten gronde Dat leuende water vloet Vanden hoofde totten voeten Dat was sijn heylighe bloet.’ - ‘Gaet in saterdaghe, maghet ionck, Dat is een goet beghin, Haddy eenen dach beghonnen Hy brocht den anderen in.’ - ‘In saterdaghe moet ick al den dach Herde onledich sijn, Oft ick die lieue moeder mijn Setten mocht in vreden.
[pagina 15]
Mocht ick haer helpen draghen Den iammerlijcken rouwe Die sy int herte draghet Die alderliefste vrouwe.’ - ‘Gaet in sondaghe, maghet ionck, Dat is een goet beghin, Haddy eenen dach begonnen Hy brocht den anderen in.’ - ‘In sondaghe moet ick al den dach Herde onledich wesen, Als mijn alderliefste lief Is vander doot verresen. Hoe dat ick hem nuttelijck In mijnre sielen mocht ontfaen Ende beteren al mijn sonden Die ick dese weke hebbe misdaen.’ - ‘Soo blijft tot Gode, maghet ionck, Want daer en is Bagijn in al t’connent Van dusdanighen moede.’ Tot den alderliefsten Godt Sy die maghet liet. Haer lieue camer suster Droeffelijck van haer schiet.
[pagina 16]
Daer bleef dat arm Baghijnken Wel seuen iaren lanck, Dat sy van aertscher spijsen En adt noch en dranck. Die suyuere ghinck ter cameren, Tot Godt sy haer bewant Den soeten Iesum Marien sone, Die sy seer beminden, sy vant. Hy seyde: ‘Godt groet v, maghet ionck. Ick ben der minnen bode, Tot v ben ick hier ghesandt Vanden hooghen Gode. Dat ghy v bereyt, maghet ionck, Ende ontfanckt dat dierbaer cleet Dat Iesus Marien sone V altijt heeft bereet.’ - ‘Ick en wil van Iesus gauen niet Ick wil wesen zijns ghenoot. Hy was arm gheboren Ende allendich tot in sijn doot.’ - ‘Ontfanckt, o goede Baghijnken, Dat Iesus v wil gheuen. Ghy meucht wel eeuwelijck In grooter rusten leuen.’
[pagina 17]
- ‘Och! lacen, hy en hadde te rusten niet Als hy hinck alsoo bloot: Hy was arm ende willeloos Ende bleef van minnen doot.’ - ‘Ontfanckt dan, arm Baghijnken, Dat ouerschoone iuweel. Iesus wil hem vermeyen gaen Met v in sijn prieel.’ - ‘Ick en wil van sijnre gauen niet Al is heer Iesus alsoo rijcke. Ick wil arm ende willeloos Ende blijuen sijns ghelijcke.’ - ‘Soo sal ick claghen sijn moeder Ouer sijn hertelijcke lief, Dat ghy van sijnre hauen En begheert ymmer niet.’ - ‘En gheefdy my dan geenen troost Ick sal my seluen wreken, Ick sal v doen minnen Dat v hert sal breken.’ - ‘Mocht ick heer Iesus minnen Ende hy my dan gaue die macht, Soo had ick mijn lijden groot Tot een salich eynde ghebracht.’
[pagina 18]
- ‘Ionckvrou, ghy sijt van wille arm Ende alle dinghen af ghegaen. Quaem die soete Iesus tot v, Waer mede soudy hem ontfaen?’ - ‘Quaem die soete Iesus tot my Mijn herte soude sijn wooninge sijn.’ - ‘Vvat soudy hem wel geuen meer, Wel arm Baghijnken? Hy is een coninck ende heer Ende alle dinck is sijn.’ - ‘Waren die oogen in mijn hooft Der sonnen claer ghelijck, Sy souden hem lichten waer hy ginck, Den waerdighen coninck.’ - ‘Vvat soudy hem wel gheuen meer, Wel arm Baghijnken, Hy is een coninck ende heer Ende alle dinck is sijn.’ - ‘Vvaren die vlechten op mijn hooft Peerlen ende dierbaer ghereyen, Ick soudese onder sij voeten spreyen Dat hy daerouer trade vroech ende spade.’
[pagina 19]
- ‘Vvat soudy hem wel gheuen meer, Wel arm Baghijnken? Hy is een coninck ende heer Ende alle dinck is zijn.’ - ‘Vvaren mijn handen een tafelbert Ende al mijn vingeren schragen Saphieren ende een dierbaer robijn Dat soude sijn tafel sijn.’ - ‘Vvat soudy hem wel geuen meer, Wel arm Baghijnken? Hy is een coninck ende heer Ende alle dinck is sijn.’ - ‘Vvaer mijn hooft goudijn Ende mijns herten bloet waer wijn, Ick soudet hem gheerne schincken Moecht ick des waerdich sijn.’ - ‘Nv bereyt u haestelijck Ghy sult met my varen In dat rijcke daer ick woone Met menichte der enghelen schoone.’ Die Godtheyt wert daer openbaer. Ter middernacht die camer scheen Ghelijck der Sonnen claer,
[pagina 20]
Die Bagijnen quamen alle, Die clocken ghinghen alle clincken. Sy begonsten door die minne van Gode Den lof van Marien te singhen. Nv luydet alle blijdelijck Des soeten Iesus schelle: Heere Iesus is hier bouen Ende die enghelen alle. Dan quam die meestersse Ten eynde van seuen iaren, - ‘Hier was een arm Baghijnken Waer machse sijn gheuaren?’ Doen seyde haer camer susterken: - ‘Te Gode dat ickse liet.’ - ‘Ick en sach dat arm Baghijnken In seuen iaren niet.’ Sy ghinck ter cameren haestelijck Daer vant sy haer alleyne Den soeten Iesus Marien sone Ende oock die maghet reyne. Sy seyde: ‘Godt groet v, maghet ionck, Hoe staghet met uwen leuen. Dat ghy den schoonen Baghijnhof Hebt seuen iaer begheuen?’
[pagina 21]
Sy seyde: ‘Ick en sach ter werelt sint Noyt sterffelijck creatuere, Ionckfrou, ghy seght seuen iaer Ten dunckt my niet een ure. Seyndet nv haestelijcke Eenen bode ghetrouwe Totter lieuer moeder mijn Ende troostse die edel vrouwe.’ Die bode ghetrouwe voer te hant Ende brocht die moeder salighe mare Dat haer lieue dochter Ten eeuwighen leuen ware. -‘Nv claghe ick Gode mijn leuen groot Ende prijsen herten toren Dat ick alle mijnen tijt Aldus droeffelijck hebbe verloren. My en siet ter werelt nimmermeer Eenich mensche blijde, Ick en sie die lieue dochter mijn Des daechs tot eenighen tijde. Mocht ickse eenwerf aenschouwen Die ick aen mijn herte droech Ende sy voor my bade, Soo hadde ick goets ghenoech.’

Vorige Volgende