De Beiaard. Jaargang 3

[p. 5]

[Deel 1]

Vader, onze Vader!

Vader, in Uw teederheden,
In een schemer van Uw lach
Klaart een nooit geweten vrede
Door den stroefsten levensdag.

Vroeg door vreemden lust bewogen,
Zocht ik eenzaam, onverstaan,
Vóór ik eindlijk in Uw oogen
Heel Uw ziel zag opengaan.

Zal ooit bedding dan omvangen
Wat het ruim der zee omvat?
Wijder dan mijn wijdst verlangen
Hebt Gij steeds mij liefgehad!

Ziet Gij niet mijn lippen beven
Enkel bij die heugenis?
Weet Gij, hoe mijn schoone leven
Eerst door U dit leven is?

Zooals kind'ren spelend rijpen,
Van veel liefde nooit bewust,
Heb ik lang in loom begrijpen
Droomend aan Uw Hart gerust.

Maar ik zal Uw zegen voelen
Voller, dan ik machtloos meet,
Nu ik eindlijk Uw bedoelen,
En Uw eed'le goedheid weet.

[p. 6]

 

Want al dichter kom ik nader

 

Tot Uw vreugden, tot Uw pijn:

 

In Uw zorgenlach als Vader

 

Voel ik meer Uw kind te zijn.

 

 

 

Schooner klank is uitgebroken

 

Naar mijn nu pas open oor:

 

In Uw woorden, lang gesproken,

 

Zingt een eeuw'ge liefde door.

 

 

 

En wat hooploos leek vergeten

 

In een zwijmend nachtgezicht,

 

Schittert voor mijn klare weten

 

Hel nu in het morgenlicht.

 

 

 

Liever lijken nu de groeven,

 

Ernstig om Uw milden mond;

 

Mocht Gij U dan zoo bedroeven

 

Om Uw kind, dat niet verstond?

 

 

 

Hebben mijn ondankbaarheden,

 

Vader, dan zóó pijn gedaan?

 

Zijn mijn smarten, nu doorleden,

 

Zóó U aan het Hart gegaan?

 

 

 

O die weemoed vol vervoering,

 

O die blijdschap in mijn rouw!

 

Als ik sidd'rend van ontroering

 

Hopend in Uw oogen schouw!

 

 

[p. 7]

 

Want in wroeging om vervlogen

 

Dwaasheid, die niet heeft bemind,

 

Snikt de vreugde, toch te mogen

 

Roemen als Uw hartekind.

 

 

 

Vader, Vader! onverduisterd,

 

Onverdoofbaar blijv' mijn dag

 

Met het klare licht doorluisterd

 

Van Uw lieven Vaderlach.

 

 

 

Stouter dan de boomen wijzen

 

Naar het nieuwe morgenrood,

 

Laat mijn stil verlangen rijzen

 

Naar Uw licht, dat openvloot.

 

 

 

Laat mijn hunkrend harte beven

 

Van Uw diepen oogenschijn,

 

Blijf de volheid van mijn leven,

 

Laat mijn leven liefde zijn!

 

 

 

Joseph van Wely O.P.