De Beiaard. Jaargang 4

[p. 395]

Avondlied
(Uit Ifis' doodszangen)

Hoe d'avondzang aan vrome monden
En lichte vensteren ontwelt:
Gij hebt mij wèl bereid gevonden,
Toen Gij mijn dagen hebt geteld.

Nu barst mijn hart, een broze vaze,
Van klare lijdzaamheid vervuld,
Aan stukken - en een laatst verdwazen
Om leven breekt mijn doodsgeduld.

Heer, hoe onstuimig van verrukken
Mijn lichaam als een bloeiend rijs
Wil bloesemen - en ik wil plukken
Den appel uit het Paradijs!

Mijn bloed is gistig en opstandig,
Mijn lijf is sterk en warm en wild!
Ik wil niet sterven, vaderhandig
Geslacht als bloedig offerwild.

Ik huiver voor de felle snede,
Gedreven in mijn sneeuwen hals.
De dood aast op albasten leden,
En pijpt als voog'laar pijnlijk valsch.

BERNARD VERHOEVEN