De Beiaard. Jaargang 4

[p. 396]

Gebed

Niet in 't wèl-gaan en 't verblijen
Zijt Gij ons het naast.
Als de wind in 't spelemeien
Langs het water blaast,

Kringelt hij de rimpelingen
Langs den spiegel heen,
En de broze schaduwingen
Brokkelen uiteen.

Als de wind is uitgewiegeld,
Ongebroken staat
In de stilte diep-gespiegeld
Weder Uw gelaat.

Breken ook de ijdelheden
Van 't gedroomd geluk
Met haar speelschen aêm den vrede
Dagelijks weer stuk:

Tusschen eindig en onendig,
Tusschen God en aard,
Drijft de ziel, tot ze bestendig
Keert zich 't Uwenwaart.

BERNARD VERHOEVEN