De Belgische Illustratie. Jaargang 7

[p. 33]

[Nummer 5]

Lord Ripon.

Al het staatkundig nieuws in Engeland, en zelfs in een deel van Europa, werd in de laatste dagen overschaduwd door het bericht eener bekeering tot het katholicism. Gansch Engeland stond als in rep en roer, omdat een man van het anglicanism tot de katholieke godsdienst was overgegaan.

LORD RIPON.

Zeker is het dat Engeland diep, zeer diep dien terugkeer tot de katholieke Kerk gevoelde; maar men vergete ook niet, dat de bekeerling geen gewoon man was. Neen, niet alleen maakt hij deel van den hoogsten adel des lands, maar nog was hij, ofschoon slechts 47 jaar oud, tot de hoogste betrekkingen geroepen; de bekeerling droeg den naam van lord Ripon, of was meer gekend onder den naam van graaf de Grey.

Laat ons het Dictionnaire universel des Contemporains openslaan. Daarin lezen wij: ‘de Grey (George-Frederik-Samuel-Robinson, baron Grantham, 2^e graaf) staatkundig persoon en pair van Engeland, zoon van den voorgaande, geboren te Londen in den jare 1827, behoort tot een normandisch geslacht, dat onder zijne leden eene der vrouwen van Hendrik VIII telt.

‘Gedeputeerde-luitenant van het graafschap Lincoln (1849), dan van dat van York, werd hij in 1859 tot onder-sekretaris van Staat in het departement van oorlog benoemd, ging in 1861 in den raad der Indiën over, keerde met denzelfden titel en in hetzelfde jaar, naar het eerstgemelde departement terug, en erlangde in 1863 den titel van sekretaris van Staat.

‘Van 1852 tot 1859 bezette graaf de Grey verschillende zetels in het parlement, en trad in het laatstgenoemde jaar in het Hooger Huis, vcoreerst ten titel van opvolger van Ripon en van Goderich, van de zijde zijns vaders, dan ten titel van de Grey en Grantham, welke rechten hem door zijnen oom waren nagelaten.’

Niet alleen werd lord Grey in 1861 sekretaris van Staat, maar ook tot lid van den bijzonderen raad der koningin benoemd en trad in december 1868 als voorzitter van dien raad op.

In 1851 huwde de millioenen rijke edelman, de oudste dochter van kapitein Vyner, welke, in 1863, tot eeredame der prinses van Wallis, de kroonprinses, werd verheven. De zoon, uit dit huwelijk geboren, telt nu 22 jaar.

Wat gemeld boek niet zegt, is, dat lord Grey grootmeester was der

[p. 34]

vrijmetselaars-logiën, en zoo min tot deze functie, als tot de staatswaardigheden, die wij hooger optelden, worden mannen benoemd van twijfelachtige bekwaamheid. Ook is het een onomstootbaar feit, lord Ripon was een man met helder doorzicht, diepe staatkunde, onbeperkten invloed en van wien de hedendaagsche wijsbegeerte groote verwachtingen koesterde.

Welnu, toen op zekeren avond, nu eenige weken geleden, de logie vergaderd was en zij den grootmeester verwachtte, kwam er integendeel een brief, waarin lord Grey zijn ontslag als zoodanig aankondigde. De verwondering was groot, onbeschrijfelijk; doch deze klom ten top, toen men weldra onderricht werd, dat diezelfde grootmeester juist tot dat geloof was overgegaan, hetwelk door de logie zoo hevig bestreden wordt - tot de Kerk van Rome.

Eenige weken later vertrok, zegt men, lord Grey naar Rome, om zijne hulde te gaan brengen aan den gevangene van het Vatikaan, zich weinig bekommerend om de razernij van diezelfde drukpers, welke eenige dagen te voren hem nog bewierookte. Volgens die pers zou lord Grey zich, door die bekeering, allen toegang tot zijne hooge waardigheden afgesneden, meer dan dat, als het ware zijn karakter van Engelschman verloren hebben.

De laatste bewering is eene dwaze grootspraak, in den mond van den tijdgeest, waarmeê hij bij iedere gelegenheid schermt, alsof de katholiek geen goed vaderlander kon zijn, terwijl hij integendeel alleen met rechte op die hoedanigheid aanspraak kan maken.

Om nu nogmaals op lord Grey's bekeering neêr te komen, moeten wij aanhalen, dat slechts zes maanden de edele lord zich met de studie betrekkelijk de katholieke Kerk bezig hield. Hij wilde eene brochuur in het licht gegeven, waarin die Kerk, tegenover de vrijmetselarij, ongelijk halen moest.

De uitslag dezer studie is integendeel geweest, dat de grootmeester zelf tot die Kerk overging! Als een onbekende bood hij zich bij een katholiek priester aan, en in het begin van Septemher ontving hij, in eene kloosterkerk te Londen, den H. Doop.

Alvorens de bekeerling het klooster verliet, verzochten de paters hem zijnen naam in het register van het oratorio te schrijven. Men stelle zich de verrassing der kloosterlingen voor, toen de bekeerling met vaste hand schreef ‘lord Grey, markies van Ripon.’