De Belgische Illustratie. Jaargang 14

Onze gravures.

Alle uren een lepel.

Ziek zijn is het ongezondste wat men hebben kan, zegt een volksuitdrukking, waarbij men zou kunnen voegen, dat drankjes innemen het leelijkste is wat men bedenken kan. Vooral die regelmatige terugkeer van de medicijnflesch en den lepel maken het innemen zoo hatelijk. Maar wie wil niet gezond worden als hij ziek is, en getroost zich niet gaarne in de letterlijke beteekenis eenige bittere pillen om van het innemen verlost te worden. De oude heer van onze gravure schijnt er eveneens over te denken. Hij trekt een leelijk gezicht nu vrouwlief hem den lepel voorhoudt, maar slikken zal hij het geneesmiddel. De schilder heeft deze kleine misère van het leven zeer aardig voorgesteld, ofschoon de keus van zijn onderwerp aan enkelen wellicht ziekelijk voorkomt. Toch is het een gezond denkbeeld het huiselijk leven in al zijne bijzonderheden te bekijken, en als zoodanig verdient ‘Alle uren een lepel’ onze waardeering.

Martelaressen in de catacomben van Rome.

O, zoo zij spreken konden, die catacomben van Rome, wat zouden zij ons veel, ontzaglijk veel kunnen vertellen omtrent de bloedgetuigen, wier gefolterde en geblakerde lichamen zij binnen hare wanden hebben zien dragen, omtrent de maagden en weduwen, die er kwamen weenen op de graven harer echtgenooten en vaders, omtrent de kristenkudde, die, van alle kanten door wolven besprongen, hier eene schuilplaats zocht onder de hoede van den Goeden Herder; eene geheele wereld van menschelijk lijden en strijden heeft hare geschiedenis geschreven in dit reusachtig martyrologium.

De schilderij van mevrouw Baumann-Jerichau is als eene geïllustreerde bladzijde uit dat steenen martelaarsboek; het is een van die tooneelen, zoo als de catacomben van Rome er bij duizenden gezien hebben; eene romeinsche matrone, die, sterk in het geloof, moedig den marteldood te gemoet ziet, en hare dochter, die zich teeder tegen haar aandringt, niet met dien vurigen heldinnenmoed harer moeder, maar toch gelaten berustend in het lot dat haar wacht.

Toen dan ook de schilderij in 1872 te Rome geëxposeerd werd, trok ze de aandacht van katholieken en protestanten, die het allen eens waren, dat mevrouw Baumann-Jerichau een echt kristelijk tafereel had geleverd, dat door zijn strengen eenvoud volkomen den geest der kristelijke oudheid weêrgaf. Zelfs Z.H. Pius IX drukte de kunstenares zijne hooge ingenomenheid met haar arbeid uit en schonk de protestantsche schilderes met hare achttienjarige dochter en haar meesterstuk zijn pauselijken zegen.

De inzameling der terpentijn.

De terpentijn is eene harsachtige zelfstandigheid, die van zelf of door middel van insnijdingen uit verscheidene boomen vloeit, welke tot de familie der terebinthaceën en kegeldragenden behooren, met name uit de dennen, masten, cipressen en lorkeboomen. Er komen in den handel verscheidene terpentijnsoorten voor, waarvan die van Chios, die van Venetië, die van Straatsburg en de gewone terpentijn, uit den woud- en zeemast verkregen, de voornaamste zijn.

Op verschillende wijzen wordt de terpentijn verkregen. In sommige landen en met name in den Elzas geschiedt dit door met een snijdend werktuig zekere knobbels te openen, welke zich in de lente en den herfst in de schors der dennen ontwikkelen en die de terpentijn bevatten. De arbeiders, die hiermeê belast zijn, klimmen in de boomen en vangen de terpentijn op in een hoornvormig werktuig, dat hun tevens dient om de insnijdingen te maken.

In Frankrijk en vooral in de departementen Dordogne en Landes verkrijgt men de terpentijn door aan den voet van elken boom eene vrij breede reep schors weg te nemen en vervolgens eene insnijding te maken, waaruit dan de terpentijn vloeit. Die bewerking herhaalt men op de andere deelen van den boom bij regelmatige tusschenpoozen, zoolang de boom terpentijn levert, dat wil zeggen gedurende omstreeks zestig jaren. De aldus uitvloeiende terpentijn wordt aan den voet van den boom in het een of ander vat of soms in een daartoe gegraven kuil opgevangen; daarna wordt zij aan verscheidene bewerkingen onderworpen, die ten doel hebben hare verschillende bestanddeelen te scheiden.

De terpentijn wordt tot verschillende doeleinden gebruikt, onder andere in de geneeskunde, waar zij voor een aantal ziekten wordt voorgeschreven, terwijl zij tevens bij de vervaardiging van verscheidene vernissen dienst doet. Ook wordt zij gebruikt om plekken uit zijden stoffen te verwijderen, maar in dit geval moet de stof onmiddellijk met eene natte spons met witte zeep afgewasschen worden, wil men niet dat de terpentijn zelf plekken achterlaat.