Waterbarometers
Ze zijn een zeldzaamheid geworden. De antiquairs weten het en vragen om toe. Het Museum voor Folklore te Antwerpen bezat er een; hij zal misschien weldra in het vernieuwde Museum van de Scheldestad weer te zien zijn. Ik bezit twee exemplaren en geef er hierbij een afbeelding van; van de grootste zei me een antiquair dat het ‘Luiks werk’ is. De Engelsen beschouwen die oude waterbarometers als eigen aan de Lage Landen. Dit blijkt o.m. uit de nota van de Engelse auteur H.R. Addison in zijn reisboek Belgium as she is, in 1848 te Brussel uitgegeven. Hij schrijft daarover (blz. 207) het volgende:
‘Men heeft in België een soort barometer die bij ons in Engeland onbekend is, een eenvoudig en onfeilbaar type. Het is een toestel geheel uit glas, wel gelijkend op een vogelfontein, doch de tak gaat omhoog als de tuit van een koffiekan. Het toestel wordt half gevuld met water en men voorziet het weder volgens de stand van het water in deze tuit. Bij slecht weer stijgt het water en loopt soms over; bij mooi weer zinkt het tot de bodem van de tuit. Dit is het natuurlijk gevolg van de luchtdruk op het water, een kind zal weten dat deze proef niet anders dan juist kan zijn. Het verwondert me dat men bij ons in Engeland dat ook niet probeert.’
Wat het glaswerk zelf betreft, het kleinere en brede model (hoogte 18 cm) is uit helder glas van beste kwaliteit; het hoge en smalle model (hoogte 36 cm) daarentegen is uit minder helder en brozer glas.
Tot slot weze gezegd dat mijn waterbarometers nog allebei gevuld zijn en dienst doen.
M.P.
