Begraven in de kerkmuur
In Biekorf (1953, 247) werd de vraag gesteld naar mogelijke begraafplaatsen ‘in de kerkmuur’ in Vlaanderen of in Brabant. En naar een sage over ‘begraving in de muur’. Een voorbeeld in onze gewesten kon ik niet vinden, het zou me echter niet verwonderen dat men vroeg of laat zulk een sage op het spoor komt. Van de beruchte geneesheer en astroloog Nostradamus († 1566) wordt verteld dat hij met de duivel een koop sloot in de trant van Doctor Faustus: in ruil voor geheime wetenschap zou de duivel zijn ziel krijgen, waar hij ook begraven werd, binnen of buiten de kerk. Nostradamus werd begraven in de muur van de sacristie van de Cordeliers te Salon, en zo was de duivel gefopt.
In Engeland staan verschillende stoutmoedige ridders bekend die hun ziel met de duivel op het spel zetten en ontkwamen door begraving in de kerkmuur. In het kontrakt bepaalt de duivel dan telkens dat hij hun ziel zou hebben hetzij ze begraven worden binnen of buiten de kerk.
Dit gebeurde o.m. met de dappere ridder van Barn Hall. (Essex) en met een ridder uit het geslacht Mainwaring; deze laatste dwong de duivel een laan aan te leggen naar de kerk van Ightfield (Shropshire); hij ligt begraven in de kerkmuur omdat de duivel gezworen had dat hij zijn ziel zou hebben, men moge hem begraven binnen of buiten de kerk.
Ridder Jan Onvervaard (Neverafraid) nam zelf het initiatief