Het Boek. Jaargang 16

[p. 110]

Mededeelingen

Chineesche en Tsjechische organen

De aandacht van de vele nederlandse bibliotheek-ambtenaren en beambten, die het Chinees beoefenen, zij gevestigd op een vak-tijdschrift in deze taal. Om onze drukker niet met de handen in 't haar te laten staan, bepaal ik mij tot de mededeling, dat de Engelse tietel luidt: Library science quarterly, published by the Library association of China'. (Managing Editor Dr. K.C. Liu, Library of the University of Nanking, China). Het heeft geen andere bedoelingen dan die welke gewoonlik een dergelijk blad voorstaat. Het ons toegezonden eerste nummer bevat o.a. artikelen over Dewey, over de evolutie van het boek in China, over de classificatie-systemen van Chinese boeken, over de boekenverzamelaars der Tsing Dinastie.

Van niet minder belang voor de Neder landse bibliotheekwereld is de wetenschap dat er een Tsjechies blad bestaat ‘Bibliofil, tijdschrift gewijd aan het mooie boek’. (Administratie B. Polášek, Brno, Pekarská 36. Uitg.: de Grafiese Club voor Moravie te Brunn), waarvan reeds de 5e jaarg. is begonnen te verschijnen; het ziet er biezonder smakelik uit. Onder meer wetenschappelike artiekelen vallen een stel anekdoten over bibliofielen en een ballade op de verzamelaar van exlibris op.

Tenslotte zij hier nog melding gemaakt van het tijdschrift ‘Grafický Obzor’; de Grafiese Revue, vakorgaan van de Grafiese Club voor Moravië te Brunn. Het toegezonden nummer, het eerste van Jrg. VII, bevat meer opstellen van historiese aard dan over actuele onderwerpen; men vindt hier bijv. iets over geïllumineerde boeken in het Brits Museum, over Durer, over het drukken van notenschrift. Administrateur en uitgever zijn dezelfde als die van de ‘Bibliofil’.

E.W.

Anoniem en pseudoniem

Onder de Engelsche publicisten wordt een scherpe campagne gevoerd tegen de leiders der groote tijdschriften en dagbladen, die bij het opnemen der artikelen meer naar bekende namen dan naar goede bijdragen kijken, zoodat tal van schrijvers hun naam eenvoudig verkoopen, met het gevolg, dat de voor de groote publiciteitssyndicaten gefabriekte pennevruchten in den regel beneden het middelmatige zijn. Men bepleit dan ook tot op zekere hoogte anonimiteit voor dagblad en tijdschriftartikelen. Onderteekende artikelen geven, meent men, jongen en onbekenden schrijvers geen gelegenheid zich te onderscheiden, en zij moedigen bekende schrijvers aan om weinig zorg aan hun arbeid te besteden, daar hun naam er borg voor staat dat men dien waardeert.

In Zuid-Afrika bestaat sedert kort een wet, waarbij is bepaald dat alleen in verkiezingstijden alle artikelen en beschouwingen in de pers door de schrijvers onderteekend moeten zijn, zoodat een ieder die er behagen in schept, zijn tegenstander uit te schelden, daarvoor de verantwoordelijkheid aanvaardt. Zelfs het gebruiken van een pseudoniem is verboden, ook al is degene, die zich er achter verschuilt, alom bekend. Want het verleden heeft geleerd, dat van pseudoniemen op zonderlinge wijze gebruik kan worden gemaakt.

In Frankrijk b.v. werkte destijds aan het ‘Petit Journal’ een zekere Leo Les-

[p. 111]

pès mede, die onder het pseudoniem van Timothée Trimm een groote populariteit verworven had. Een ander blad echter, de ‘Petit Moniteur’, deed Lespès schitterende aanbiedingen; hij liep naar dit blad over en teekende zijn artikelen daar eveneens met Timothée Trimm. Het ‘Petit Journal’ betwistte hem dit recht, beweerde dat de schuilnaam de krant toebehoorde, doch werd door de rechtbank in het ongelijk gesteld, daar de naam, welke een schrijver steeds ter onderteekening dient, zijn eigendom mag worden genoemd.

Uit wraak verbond het ‘Petit Journal’ toen een medewerker aan zijn staf, die met het pseudoniem Thomas Grimm teekende, hetgeen den ontrouwen Leo Lespès dupeerde en het publiek op een dwaalspoor bracht.

(Uit het Handelsblad van 22 Februari.)

De bibliotheek te Tokio

Het bibliotheekgebouw te Tokio, dat het door de aardbeving verwoeste zal vervangen, wordt - volgens het ‘Buchhändler-Börsenblatt’ - in nieuw-gothischen stijl opgetrokken. Men verwacht, dat het in 1928 klaar zal zijn. Het grootste deel van de kosten wordt bestreden uit een fonds van vier millioen yen, dat de jonge Rockefeller stichtte. De Japansche regeering droeg 1.300.000 yen bij. Voor de boekerij is het midden van het vierkante gebouw bestemd. Zij zal zich over zeven verdiepingen uitstrekken. Er is een Oostersche en een Westersche afdeeling. Tegen brand zijn alle mogelijke beveiligingsmaatregelen genomen. Vierhonderdduizend nieuwe boeken voorzien in de geleden verliezen. Het grootste deel daarvan: 362.000 boekdeelen, is ten geschenke ontvangen.

Men zal later de honderdduizend boeken tellende Nanki-boekerij ook in het nieuwe gebouw bergen.

Een oude boekerij gezocht
Opgraving onder het Kremlin

De ‘Figaro’ ontving uit Genève een bericht over daar ontvangen tijdingen, meldende, dat er een opgraving zou zijn ondernomen onder het Kremlin te Moskou. Men hoopt aldus een boekerij te vinden, die bekend staat als de bibliotheek der moscovitische Tsaren of bibliotheek van Iwan den Verschrikkelijke.

Volgens het bericht is het niet twijfelachtig, dat te Moskou zulk een boekerij bestaan heeft, vnl. van Grieksche handschriften. Het zou alleen maar de vraag zijn of zij niet in den loop der eeuwen werd vernietigd.

De mededeeling, dat zij ook een gedeelte der werken van Titus Livius zou bevatten, is niet geschikt om het vertrouwen in het bestaan der bibliotheek te vergrooten. De ‘vondst’ van de boeken van Livius over de historie van Rome door dr. di Martino Fusco, is nog te versch in het geheugen.