De Brakke Hond. Jaargang 8(1991)– [tijdschrift] Brakke Hond, De– Auteursrechtelijk beschermd Vorige Volgende [pagina 132] [p. 132] Frederik Willem Haghenaar Gedichten Vogelperspectief Zo: vanaf deze hoge uitkijkpost, van bovenaf gezien: een lichaam, in het heldere, blauwe water. In de rustige slag van armen en benen zie ik de schaduw van een vleugelslag, een schaduw die beweegt over 't water. De zwemmer slaat zijn vleugels uit, maar 't is geen vlinderslag, die daar in de diepte over het water strijkt. Zo gezien: een zwemmer als schaduw, is het, alsof de tijd zijn pas inhoudt... [pagina 133] [p. 133] In de schaduw van De Aarde Zodra de nacht zijn verduisterende handen over het verlichte landschap spreidt, gaat er een rilling door de bergrug en houdt het licht zijn adem in: de sterren worden ontstoken. En in de sterrewind laat ginds, voorbij de huizen, een verre echo het water golven als duinzand. Want juist nu de nacht mij onder handen neemt, zie ik mijn bed staan, aan de kust van de zee, en ik voel, hoe de nacht zijn handen warmt, aan mijn vuur dat is blijven branden. Vorige Volgende