Contour. Jaargang 3

[p. 17]

Arnold de Vos

Basso continuo

de nacht scharrelt geruisloos door mijn slaapvertrek
de eeuwige lamp buiten
slaat een schuin silhouet over mij heen
en ik zit op: in een plotselinge angst
van nooit meer te kunnen slapen
naast mij de stille, stomme figuur
van de ophangpop met mijn kleren
en het plankje met twee paar schoenen erop
en een borstel voor glimlach
door het raam kwaakt de lente
een bitter sentiment van strijkers
dat alle vormen aanvreet met zijn knaagmuziek

Areaal

de groene fontein dat is
heimwee naar de lente van iemand anders
twee rode vissen
de onttakelde tuin
de begraven havens
en ik loop hier door het zand van Rome
en de zachte tuf
koninklijk uit het raam gegooid
van de puinhoop
die ik voor herfst
wilde behoeden