Contour. Jaargang 3

[p. 30]

Reinout Vreijling

Officier

IJverig bestudeert hij de tactiek van het peloton
tot aan het korps speelt in de zandbak en verplaatst
op uitvoerige kaarten kleurige vlaggetjes;
ook logistiek heeft zijn aandacht (de aanvoer
van munitie en brandstof mag niet stagneren)
evenals psychologie ten einde zonodig
het moreel te versterken (een schriftelijke
cursus Leiderschap met als sluitstuk
een studieweek aan de Hogere Krijgsschool)
en na de strategie (van Clausewitz
tot aan MacNamara's rede te Ohio)
keert hij terug naar Cannae, klassiek
in de krijgskunde en zijn herhaling
in het plan Schlieffen (hij is alleen aesthetisch
gekwetst door de gebrekkige realisatie).
Voor hem is het landschap slechts een
verbeterde topografische kaart: de mobiele
mortieren stelt hij op in gindse glooiing
en als inschietdoel wijst hij de verdorde
jeneverbesstruik aan; vanuit de bosrand laat hij
de A-compagnie oprukken en C van achter de weg
(hij houdt B in reserve) ruim dekking
biedt toch het geaccidenteerde terrein
en het hoge al sappige gras (onopgemerkt
glijdt daar een adder),
langs het zandpad (in de berm woedt een hevige
strijd van moordlustige mieren) worden
goed getimed kortstondig vuurstoten gelegd
en een vroege vlinder inspireert hem tot de aanvraag
van luchtsteun; bij het wegvallen daarvan
schermt hij het vijandelijk achterterrein af
met een tactische A-bom (die alleen al
voldoende is voor een grotere stad).