Contour. Jaargang 3

[p. 41]

Jan-Willem Overeem

Dodemansvriend

Opeens is hij in de kamer
en spreken uit alle hoeken
zijn stemmen die windvlagen zijn
dat hij je mooi vindt je
met zijn ogen had willen nemen
als het gekund had met mij
over je billen willen praten
dat hij blij is voor mij

Naast ons gaat hij liggen
en fluistert me in
dat je hem mee moet verwachten
in de stroom die je drinkt

Had hij benen hij bewoog ze
nu hoor ik zijn kreun
maar hij is te licht en nacht

[p. 42]

 

Toeschouwer met de geluiden

 

van een verre trein een buurkind

 

het gonzende broeiende gras

 

steekt hij zijn droevigste glimlach

 

in mijn rug die hem loslaat

 

 

 

Ik ben je gedachten dankbaar

 

dat ik je woeden mag delen

 

- zijn stemmen voor hij wijkt -

 

maar zal toch weer de dood

 

komen wijzen in jullie volgende

 

sekonden van jachten en strelen

 

 

 

Is weg - zijn kale afscheidsschreeuw

 

vist op verlangen

 

en wij warmen ons

 

tastbare tastbare vrouw