Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 100

[p. 352]

Rudo Durant
Metamorfose

Je tekent mij (je hebt het nooit geweten)
als zandloos land op middernachtpapier
waar zon geen zon is, dit en ik niet hier,
waar alle woorden wonen in ‘vergeten’,

waar sterren werden op de dag gesmeten,
waar vogeldieren spelen op een lier,
waar vragen, dagen, stilstaan op een kier,
waar alle blinden éénmanskrotten heten.

Je hebt mijn naam nooit voluit neergeschreven;
je schept slechts stamel, en de rest is zee
waarop geen schip zo groot is heelgebleven.

Je werpt met dobbelstenen naar het leven:
het is een kansspel, en ik speel het mee
en wil er zelfs nog rook en lucht doorweven.