Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 102

[p. 174]

Blanka Gijselen
Vers voor God

Heb ik mezelve uitgezegd,
hebt Gij mij niets meer weggelegd
dan dit ontzettend zwijgen
wéés dan die stilte, of ik stik
wees de verblinding van mijn blik
wees doem om mij te dreigen.

Want 'k weet, Gij woont in 't zwijgen niet
in 't heimwee niet of 't aards verdriet,
niet eens in dat verlangen
om vóór mijn dood, ik weet niet wàt
- iets van mijn ziel?... - op 't witte blad
volledig op te vangen...

Gij spreidt, naar uw berekening
als een japanse tekening
dit wit onder mijn vingeren
Gij wordt de berg onder de sneeuw
ik blijf de dwerg, van eeuw tot eeuw,
die zich naar U wil slingeren.