Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 102

[p. 346]

Blanka Gyselen
Na de bruiloft van Cana

de bruid 1956 bidt:

Zij drinken op mijn dorst... O Heer, het maakt me bang
Verschijn mij weer en schuif u als een schakel
tussen die tronies en het Cana van 't mirakel.
Zij teren nu al twintig eeuwen lang

op 't ogenblik dat er geen wijn meer was
alleen verveling, speeksel, zweet en regen...
zie hoe zij roekeloos uw nooit begrepen zegen
uitjuichen of uithuilen aan dat glas

en zie - al zijn wij jong - rondom ons huis en hof
de tobben water staan voor mijn beslijkte sluiers
voor bloedig kraam en vuile kinderluiers
voor twintig eeuwen spinraggen en stof.

Nee, sta niet op. Tussen mijn lief en mij
verschik ik in hun schaal twee schuchterrode kelken
o zegen slechts dat vocht, waaraan zij haast verwelken
één mondvol van uw vuur maakt plots de nacht nabij.

En ga nu weg. Ik volg de bruidegom al
om zwijmlend aan uw wijn t' ontbladeren in zijn handen
om zinderend aan uw vuur één heilig uur te branden
voor twintig eeuwen dronkemansgebral.