Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 104

[p. 129]

[1959/3]

Ferdinand Vercnocke
Vermeer van Delft

Het bruin van noten en zacht avondblauw,
groen van olijven, helder-witte huiven,
het tere grijs van bosduiven,
schaduwen, en toch grauw -

Ontroerd beschouw ik uw zo koel palet,
daarin, getemperd als oud goud, de gelen,
het koper waarin vonken spelen
aan witte muren zonder smet.

Een open voorhang, zwaar van paarse vouwen,
onthult een schuchter en zeer kuise licht
dat in de kamer haast geen schaduw sticht,

en, rustig naar het klare raam gericht,
glimlachend in verdroomd beschouwen,
't zedig gelaat van de beminde vrouwe.