Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 110

[p. 192]

Gery Helderenberg
De nieuwe liturgist

Psalm 42 valt weg...

Dierbare psalm, wij hebben juichend dag aan dag
de zomervreugden van uw strofen tot vijfmaal
tien jaren toe, van toen elk roerloos lag
op vloeren uitgestrekt der brede kathedraal,
gezegd, gezongen, vast op rechtervoet vooruit.
De jonge paaszon zag men aarzlen door de mist.
Daar meldt men ons vandaag, bezorgd om 's Heren bruid,
met wankelende gang de nieuwe liturgist.

Met Introibo sprongen wij naar heuvlen op
begeesterd door de zuiverende klank,
na zware nacht gered uit donker slop.
De Heer werd heil, wij riepen luide dank.
Wij grepen naar de harp, de psalm bleef onze troost
bij regen en verdriet. Dan keerden wij beslist
't gelaat open naar God. Tot heer bisschop of proost
de psalm verried voor deze liturgist.

Geen Introibo meer dat onze jeugd verblijdt
bij dageraad, te middag en bij schemeruur,
als men de dagen telt en door de vlugge tijd
naar 't altaar opstapt, eeuwig licht en vuur.
Kom! dat ik wenend u nog eenmaal bid
de zomer van dit jubeljaar! Psalmist,
kijk hoe ik in uw vreugd gevangen zit:
hij haalt het niet, de nieuwe liturgist.

[p. 193]

Envoi

Prince! vergeef als ik in koele kerk
het Introibo speel, gelijk de neomist
voor 't altaarkruis, hoog op de dodenzerk,
en zeg: het comité heeft zich vergist.
Zij wurgen 't hart en wat de dichter ziet,
de sprong naar U, de vreugd, de loze list
om U te winnen met dit helder lied!
Hij lust geen poëzie, de nieuwe liturgist!