Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 110

[p. 512]

Albert Speeckaert
De Koraalboom

Op het middaguur van de tijd
plant de liefde haar boom,
koninklijk bloedkoraal
dat de grafzee splijt.

De dood vlucht in de zon,
de namiddag wordt nacht.
Drie uren bloeit de boom,
dan is alles volbracht.

De lans boort tot het hart
van het nieuw watergebied.
Rood is de nieuwe stroom
die naar de erfzee schiet

en de oude vloek verslindt.
Het tweede liefdegetij
breekt zevenvoudig los
uit de doorstoken zij.

Voorbij is de oude zee.
Alle water wordt bruid.
Haar golfslag is de klok
die Pasen luidt.

De boom in de jonge zee
kent geen blad, geen geruis;
slechts de winde der hoop
omrankt uw harde lee,

o, koraalboom van het kruis.