Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 110

Maurits van Vossole
De dichter

Wij zingen nog beter verborgen,
bijna als het bergkristal
onwetend van heden en morgen,
gehuld in de zuiverste zorgen
van de eeuwige waterval.
Wij staan als de stalagmieten
merkwaardig onder de grond,
waar eeuwen zich eeuwig vergieten,
waar kariatiden opschieten
en schragen hun eeuwig plafond.

[p. 513]

 

Wij zingen vooral in de boeken

 

gesloten met zilveren slot,

 

en raden: wie zal ons zoeken,

 

of wie zal ons eeuwig vervloeken,

 

welke mens en vooral welke god?