Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 112

(1967)– [tijdschrift] Dietsche Warande en Belfort– rechtenstatus



[pagina 511]
Jonge dichtersGa naar voetnoot* J.P.M. van Hest lopend langs de waal wroetend in humus bladeren rietstengels zaadjes pas ont kiemde plantjes op zoek naar slakkehuizen vonden we verroeste blikjes - doperwten middel - plastic speelgoed scherven en een blauwe steen de slakkehuizen waren geaderd zongebleekt sommige met verschraalde schaal gaatjes in de dunne wand bewoond door door zichtige spinnen weke slakkelijven larven wormpjes of leegstaand met mos begroeid streepjesbehang overstroomd verzand levend half op het land half in het water verkleurd langzaam vergaand oud als de plaats waar een huis heeft gestaan

[pagina 512]
Ruth Smulders Maria Magdalena maria magdalena hurkt al uren gaat zij schuil achter haar haren ze hoort niet naar verwijten niet naar klachten ze luistert niet naar de ontstelde kreten alsof zij dit altijd al heeft geweten ze bant het beeld uit haar gedachten van een kruis ze wil weer zijn ogen zien en sluit daarom de hare hij was god misschien ze hield van hem zoals een vrouw een man bemint ze had hem om een wederwoord gesmeekt en hij had alle dagen maar gepreekt en had haar dat gegeven wat hij aan iedere vrouw gaf iedere man aan ieder kind zij zou het altijd blijven horen heel haar leven maria magdalena kende gods stem hij had haar steeds versmaad vanaf de eerste keer toen zij hem was gevolgd in de woestijn gedreven door herodes' haat die de neef van jan de doper wilde krijgen
[pagina 513]
alleen om hem bij voorbaat te doen zwijgen over herodias twee moorden was te veel zij moest hem land aanbieden zoveel als hij maar wou als hij maar zien kon vanaf een heuveltop en waar hij zich met haar terug moest trekken zwijgend achter herodes' gouden hekken maria magdalena was een mooie vrouw en hij had haar gezegd dat ze kon verrekken jan de doper en zijn neef waren vreemde lieden maria magdalena was te koop zij was een prijs voor dappere soldaten herodes wist zijn legertje bijeen te houden maria magdalena heeft haar goed betaalde baan verlaten toen haar een vreemde pijn bekroop die niet meer heelde een jongeman met wie zij twaalf jaar scheelde had onverwacht haar lichaam genegeerd voor hogere idealen ze wilde dat hij daarvoor zou betalen hij had haar vreselijk bezeerd haar vader en haar moeder waren dood ze woonde bij haar zus en broer totdat ze wegliep naar het noorden ze was toen nog een kind het was al laat toen zij zich gaf aan een soldaat en angstig aan hem vroeg ben ik een hoer de grap was ongemeen geslaagd maria magdalena was veertien jaar maagd zij leerde gauw hoe je een man bekoorde hij hield geen enkele nacht van haar niet om haar zonden
[pagina 514]
die had hij haar meteen vergeven en als een lichtend voorbeeld zou zij verder leven god schenkt vergeving wanneer de mensen boeten maria magdalena kreeg een diepe wonde die dieper werd met het verstrijken van de tijd ze verlangde steeds naar zijn aanwezigheid met dure balsem zalfde ze zijn voeten en kuste ze en droogde ze met haar haar maria magdalena aan gods voeten als vrome vrouw ging zij terug naar huis ze leefde daar weer bij haar broer en zus ze leefde onberispelijk en kuis en wachtte op zijn komst als op een eerste kus en toen hij kwam dronk ze zijn woorden ze luisterde naar alles wat hij zei al riep marta nog zo hard dat het niet hoorde zodat ze uitbrak in nerveus geschrei maar hij zei tegen marta met haar vuile borden met haar eten haar drinken zonder tijd om te verpozen maria heeft het beste deel verkozen het zal haar niet ontnomen worden het zal haar niet ontnomen worden maria magdalena zag hoe ze hem sloegen ze zag hem hangen aan een houten kruis ze hoorde niets als anderen haar iets vroegen ze ging ook helemaal alleen naar huis haar weg ging over rozen die al te snel verdorden hij stierf die anderen had gered zelfs lazarus haar eigen broer zij had het beste deel verkozen de zoon van god stierf om een hoer dat zou haar nooit ontnomen worden
[pagina 515]
maria magdalena wilde met niemand praten ze voelde zich voor goed van god verlaten hij is haar zondagmorgen in de tuin verschenen ze zag hem voor de tuinman aan en toen zij hem herkende zei hij raak mij niet aan bedroefd is ze naar huis gegaan alsmaar dankte ze god om niet te hoeven wenen
[pagina 516]
Proefwerk Grieks hektor kust andromache vaarwel al bidt en smeekt zij hem te blijven ik zit op school en denk alleen hoe rot dat was want om mij heen weet iedereen het op te schrijven mijn buurvrouw repeteert heel zacht een paragraaf uit de grammatica andromache staat met haar kind dat niemand dit nou moeilijk vindt zij kijkt haar ‘thaleros’ voor eeuwig na er is een woord dat ik niet weet dat ik mijn buurvrouw zelfs niet vragen kan mijn linkerhand drukt zacht mijn rechterborst ik heb opeens zo'n vreselijke dorst andromache en ik hebben geen man
[pagina 517]
Declamerende jongen Hij was te plotseling op het podium verschenen en stond nu met zijn wijdverschrikte ogen op zijn hoge dunne benen voor ons in de grote zaal en wachtte - het nerveuze hoofd van tijd tot tijd gebogen - op het verdwijnen van het kabaal. En toen de rust dan eindelijk was verkregen klonk uit zijn wijdverschrikte mond zijn hoge dunne stem ons tegen. Hij was te jong voor deze diepbedroefde woorden; het was doodstil - niet om het vers dat niemand toen verstond - maar om zijn eigen heimwee dat wij allen hoorden.

[pagina 518]
Roger van de Plas silhouet van een splinter, vergeten kruimel van een ééndaagse liefde. - troosteloze weemoed - en wit nog, de schaduw van het naakte, parfum en sigaretten. je rolt in mijn hersenen. bajonetten volgen mij, maar je ogen blijven week hangen aan de draden van mijn bewustzijn. en nu, nu wil ik een blauwe vlek maken - met spatarmen die afdruipen - om het onverwachte uit te leven.	voetnoot* Door de N.R.U. (Stichting Nederlandse Radio Unie) en de B.R.T. (Nederlandse Radio-uitzendingen) werd een gemeenschappelijke poëziewedstrijd uitgeschreven voor jonge dichters die de twintig nog niet hadden bereikt op 31 januari 1967. Er waren meer dan 900 inzenders met meer dan 2000 gedichten. De jury was samengesteld uit de heren Marcel Coole, Jos de Haes, Hubert van Herreweghen, Wim Hazeu en Ad den Besten. De bekroonden waren, in deze volgorde: J.M.P. van Hest uit Weesp (geb. '46) met ‘Lopend langs de Waal’, Roger van de Plas uit Brussel (geb. '48) met ‘Silhouet van een Splinter’, en Ruth Smulders uit Utrecht (geb. 1947) met ‘Maria Magdalena’. De bekroonden waren zo vriendelijk hun gedicht in ons tijdschrift te laten publiceren. Van Ruth Smulders drukken we ook een tweede ingezonden gedicht af: ‘Proefwerk Grieks’ en een nieuw vers ‘Declamerende jongen’.

Vorige Volgende

Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 112

Jonge dichtersGa naar voetnoot*

J.P.M. van Hest

Ruth Smulders

Roger van de Plas

Over dit hoofdstuk/artikel

auteurs