Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 112

[p. 611]

Nic Verlo
De ekster op de galg

in memoriam michel de ghelderode

het landschap is een beetje monochroom
en voor het voetlicht is het sterven gaande
ik werd in het decor gezet als boom
en bomen sterven onvermijdlijk staande

in de coulissen ligt er verse sneeuw
om als het doek valt mijn illusies te begraven
pierrot heeft zich opnieuw vergist van eeuw
en colombine komt alweer een beetje have-

lozer te voorschijn op een bundel licht
waarin het stof nog wat probeert te dansen
een horlepijp met pijn in het gewricht
het menuet der allerlaatste kansen

de mimespeler heeft zijn masker afgegooid
en zich dan ergens aan een zetstuk opgehangen
je kan nog zien hoe hij de armen heeft geplooid
net als om er zijn eigen dood in op te vangen

het landschap is een beetje navenant
de ratten klimmen langs het raam naar binnen
ik sta in het decor als achterwand
zodra ik instort kan de voorstelling beginnen