Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 113

[p. 128]

Carel Swinkels / Astyanax

in memoriam Gustave

Ik heb het altijd gezegd
de God van Kuit of Hom
plukt tijdig de sterksten
hij wacht niet tot wij weten
hij plukt.

Gustave is voor mij altijd de grote
Franse jongen gebleven
ooit in het Maashotel in Arcen
liepen wij naar buiten
het was die hele dag al koud geweest
en wij liepen even en het vroor
Gustave zei: Ik word een levensgrote schilder
dat moet je goed onthouden.

Gustave was in die jaren bezig
met een moeilijke kruiswoordpuzzle
Er staat Stedenbeschermer, zei hij
en het begint met een A
en het eindigt op een X
Dat lijkt, zei ik, op Astyanax
alias Scamandrios, de zoon van Hektoor
en Andromache -
toen Troje teloorging
werd hij van de wallen gegooid
Dat is goed, zei Gustave
het zijn acht letters
en de vierde is een Y.
Ik heb Gustave later nog ontmoet
onder meer in de Nijmeegse Hal van Kunst

[p. 129]

 

en Onnavolgbare Ellende

 

ik had te dien tijde drie tanken Sherry

 

genuttigd, benevens twee gallons

 

zij kwamen alle uit Jerez de la Frontera

 

in Spain

 

maar Gustave bleef mijn oude makker

 

Ik heb dit pak geleend, zei hij

 

en ik sta er even lekker bij als jij

 

makker

 

weet je nog wat ik je zei?

 

en kom je eens naar Amsterdam?

 

Later vond ik op een briefje 222

 

dat was het nummer.

 

 

 

Simon Vinkenoog vertelde mij

 

uitgerekend in de trein

 

van Tilburg naar Den Bosch

 

dat het toch niet zo best was

 

met die bult in het hoofd.

 

Er komt wel enige verlichting

 

zei Simon, maar er zit een bult.

 

Ik droom nog dikwijls dat mijn vrouw

 

een zwarte jas aan had

 

toen in Arcen in het Maashotel

 

die hadden wij geleend van haar moeder.

 

 

 

Gustave wilde toen alleen

 

een schilder worden

 

een levensgrote

 

en God was met hem.

 

Ik denk de God van Kuit of Hom

 

die kijkt niet op een letter

 

die ziet geen helden op de wallen

 

die plukt alleen de sterksten.

(Voor Anton van Duinkerken en zijn Vrouw)