Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 113

[p. 321]

Dietsche Warande en Belfort 113e jaargang nummer 5 juni 1968

Marcel Coole / De stem

De stem

Hij heeft West-Vlaanderen weergezien,
met Lichtervelde naar Brugge en Kortrijk toe,
en over Handzame en Diksmuide naar de zee.

Iets in hem heeft zijn eindpunt bereikt,
en rolt zich langzaam op
als een zeer oude metalen lintmeter.
De vele vreemde landen die hij bezocht
en de wateren waar hij in duikelde,
zijn in kaart gebracht.

Cactusvijgen en wijnslakken
wekken weer walg.

Hij is terug.

[p. 322]

Kortrijk

Geen triestiger leegte
dan de drukke zaterdagmiddagstraat
in de geboortestad.

Voor de verloren zoon
komen de gezichten van vroeger
uit een broodrooster.

De dieptebommen van de tijd
hebben de waterstanden van de Leie
nochtans niet gewijzigd,
en boven de vele nieuwe huizen
drijft nog de geur van het vlas.

Ik heb het schroeiende gevoel
dat men in de controletoren
mij niet meer kan binnenbrengen,
en dat alle boordinstrumenten
stapelgek geworden zijn.

Maar het is lente,
en de vrouwenogen zijn glashelder,
en in elke jonge man
ronkt de motor van een overvalwagen,
en het oude dialect bloeit tot
Bellis, Impatiens en Petunia.

En er ligt plots een hand op mijn schouder.

[p. 323]

Vlaanderen

Nooit is de zon een witte saffier,
maar de herinneringen
blijven lange blonde haren,
en wie men ooit beminde
is aanwezig in afwezigheid.
De avonden zijn vingeren
van nevel en mist,
en in de nachtelijke Noordzee
klagen de boeien als nergens.
Maar het geurt er naar schoon linnen,
en een bedelaar
zou een vermomde engel kunnen zijn.

O zoete pijn van de spanriem.