Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 121

[p. 190]

Fernand Handtpoorter / Angst

Angst was wat mij bezighield
toen jij vroeg: wat scheelt er?
Ik hoorde nauwelijks, mijn boek
lag op mijn knieën omgekeerd,

gekantelde wereld die mij
niet kon boeien, om jouw
hand vast te nemen had ik
de hele kamer door moeten gaan,

over de gloeiende lava van
het tapijt heenspringen, over
de hindernis van de theetafel
groter dan de himalaya;

kamer was leegte, was
onoverkomelijk: schelp
waarin ik te scherper
de angst hoorde ruisen

als ik dacht aan kinderen,
kindskinderen, allen na ons
die nóg dichter bij de grote
leegte zouden staan,

weerloos geslachten ver,
te weerlozer door
mijn bange bloed zovér
aan hen verkaveld,

zonder jouw stem en jouw hand
in haar zachte ruisen uit
de tule van je tederheid
te voorschijn komend.