Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 129

[p. 128]

Pieter Keppens
Genoeg

Geboren, ja, maar tot welke prijs?
Gehoorzaam kon ik nooit zijn, en zoals
Men mij wilde, zo misdraag ik mij:
Een verrukkelijke splinter in hun oog,
En de balk komt nog want ik groei.

Eens schikte ik al mijn dromen zó
Dat zij geluk vormden, ik wist ik behoor
Tot het donker, van mijn geboorte
Is wel niets geweten, maar ik stel
Vast dat ik leef dus ik leef.

Vergeefs ben ik sindsdien gelopen.
Als een rivier zonder uitkomst
Liep ik langs platgebrande tijden.
Kabbelen werd door storm aangesproken
En ik stroomde ondanks de rotsen.

Iemand heeft mij zo gezien, en het is
Genoeg dat Hij mij gezien heeft
In een eeuw als een waterval,
Als een kreet naar de diepte
Waarin ik voor altijd verdwijn.