Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 129

[p. 760]

Frans de Clercq
Gedicht

Een stille monnik in een stille cel;
aarde-onthecht sonnetten schrijven;
het buiten brandend bos inlijven
bij verzen op een wachtend vel.

Zo had het kunnen zijn, zó hel:
als stille sterrenstelsels stijgen
gedachten langzaam tot gedichten rijgen:
een mens, een man, een kloostercel.

Maar om dit lief- en lijflijk spel;
om lichaams lied en om het zachte
gefluister in de najaarsnachten

prijs ik het lot dat ik moet dragen:
een slaaf, in ketenen geslagen,
een leven lang in Liefdes cel.