Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 131

[p. 721]

Paul Brondeel
Gedichten

Schroom

Samen aan tafel
blijven we elkaar
de woorden verschuldigd
die nog moeten afbetaald,
heffen we zwijgend de glazen
op onze achterstallige tederheid.

De dag is in de nacht tot rust gekomen.

Waarop wachten wij?
Na zoveel jaren naaktheid
is onze schroom nog steeds niet overwonnen.

[p. 722]

Onzin van de dood

Dit is de man van de dood
dit is de vrouw van de dood
dit is het kind van de vrouw en de man van de dood.

Dit is het mes van de dood
dit is het hart van de dood
dit is het mes met de dood in het hart.

Dit is het leven dat we leven
een leven met de onzin van de dood.