Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 144

[p. 705]

Luuk Gruwez & Eriek Verpale
Last Post

DWB wordt 100. De redactie van het jubilerende tijdschrift heeft ons verzocht een brievenspecial te verzorgen in navolging van Schrijvers op post dat door Koen Peeters en Kamiel Vanhole werd samengesteld toen DWB nog maar 99 was.

De vraag die wij aan de auteurs voorlegden was deze: of zij een brief konden afstaan, een brief die al bestond of een die ze voor de gelegenheid wilden schrijven en waarin een nogal spookachtig begrip als ‘de tijdsgeest’ behandeld zou worden. Zowel strikt persoonlijke levensgeschiedenis als reflecties van algemenere aard met betrekking tot de inmiddels ‘zieltogende’ eeuw mochten aan bod komen. Beducht voor clichés vonden wij het te zeer voor de hand liggen de millenniumwende, de millenniumbug of een onafwendbaar armageddon als thema te kiezen. Anderzijds viel het moeilijk te ontkennen dat zoiets arbitrairs als een jaartelling bij velen toch kon bijdragen tot de verheviging van het tijdsbesef. Daarnaast wilden wij ons evenmin bezondigen aan een nieuw en modieus cliché: dat van hen die maling hebben aan het jaar 2000, om nog te zwijgen van 2001, het echte begin van het derde millennium. Vandaar dat wij het opgelegde thema zeer ruim wensten te houden.

Wie waren de auteurs aan wie wij onze vraag richtten? Met de hele Nederlandse literatuur als wingewest dreigde natuurlijk chaos. En welk selectiecriterium wij ook hanteerden, volledige willekeur zou nooit volkomen te vermijden zijn. Wij schreven uiteindelijk een tachtigtal prozaschrijvers aan van wie wij verwachtten dat zij op een geheel eigen manier een bijdrage zouden leveren. En toegegeven, we maakten daartoe ook gebruik van een discutabel principe: dichters van wie het ons niet bekend was dat zij ook al proza hadden gepubliceerd werden niet in aanmerking genomen. Drieëndertig auteurs gingen uiteindelijk op onze vraag in.

Teneinde dit jubileumnummer ook visueel aantrekkelijk te maken vroegen wij de deelnemende schrijvers naar eigen goeddun-

[p. 706]

ken parafernalia mee te sturen. Dit mocht echt van alles zijn op voorwaarde dat het in een tijdschrift reproduceerbaar was: een lang bewaarde foto, een communieprent van een eerste schoolliefde, een aandacht trekkende krantenkop, een stukje handgeschreven brief, wat dan ook. Sommigen gingen op onze vraag in, anderen niet.

Het resultaat ligt nu voor u: een bont allegaartje, inderdaad, van privé- en wereldgeschiedenis, van futiliteiten en historische feiten, en van het niet altijd gigantische verschil daartussen.

Niet uit gemakzucht, maar om het eigen cachet van elke brief te bewaren, hebben wij vermeden correcties aan te brengen op het vlak van eventueel mankementige zinsconstructies. U treft in dit nummer brieven aan, waarvan u zelf, met hoevelen u ook bent, de enige ontvanger blijkt te zijn: zelfs de fouten zijn privé.

De samenstellers