Dietsche Warande en Belfort. Jaargang 156

[p. 337]

Medewerkers

PETER BICHSEL (1935) was aanvankelijk werkzaam als onderwijzer. Hij kreeg in 1965 de prijs van de Gruppe 47, waardoor hij op slag beroemd werd als auteur. Hij was nauw bevriend met Max Frisch. Zijn intussen omvangrijke werk, waarvoor hij ook later talrijke prijzen ontving, verschijnt bij uitgeverij Suhrkamp. Een opvallende plaats hierin is gereserveerd voor columns. In zijn meest recente publicatie, Über Gott und die Welt (2010), bekende hij zich tot een overtuigd socialist met een jarenlange belangstelling voor religie.

HANS BOGAERT (1987) studeerde Nederlands en Theater-, film- en literatuurwetenschappen aan de Universiteit Antwerpen en de Freie Universität Berlin. Hij behaalde een master in de literatuur van de moderniteit met een eindverhandeling getiteld Een fantast met een methode. Ontheemding, verbeelding en werkelijkheid in het proza van Tomas Lieske. Momenteel volgt hij een mastersopleiding cultuurmanagement.

WILLEM BONGERS (1985) is literatuurwetenschapper, dichter en literair criticus. Hij was actief als hoofdredacteur van het tijdschrift Vooys en is medeoprichter van het artistieke genootschap PREND. Momenteel werkt hij als literair programmator en (web)redacteur voor het Vlaams-Nederlands Huis deBuren, onder andere voor het project citybooks. Hij studeerde Nederlandse taal- en letterkunde aan de Universiteit van Utrecht en geeft sinds 2008 college aan universiteiten in binnen- en buitenland (onder andere in Utrecht, Sheffield, Boekarest, Jakarta). Zijn cyclus ‘Een warme mens’ verscheen in Flarf, een bloemlezing.

PAUL CLAES (1943) is romancier, dichter, essayist en vertaler. Tot zijn laatste publicaties behoren De Leeuwerik (De Bezige Bij, 2010), De tuin van de Franse poëzie (Athenaeum, 2011) en Echo's echo's (Vantilt, 2011 - nieuwe editie).

SASKIA DE COSTER (1976) is auteur van Vrije val (2002), Jeuk (2004), Eeuwige roem (2006), Held (2007) en Dit is van mij (2009). Naast romanschrijver is ze ook theaterschrijver (‘U_razende stilstand’ - CREW), oratoriumschrijver, columnschrijver, videomaker, kernredacteur van DW B en beeldmachine.

HANS COTTYN (1972) studeerde Geschiedenis (UGent) en Literatuurwetenschappen (interuniversitair). Sinds 1997 werkt hij als redacteur bij verschillende Vlaamse uitgeverijen. Hij hield een boekenrubriek bij voor Teek en de Clickx-portaalsite, en voor de krant De Tijd schreef hij (literaire) reisreportages. Hij publiceerde in Nieuw Wereldtijdschrift, Deus ex Machina en De Leeswolf over literatuur en geschiedenis. Sinds februari 2007 is hij medewerker van de literaire nieuwssite De papieren man (www.depapierenman.be).

HANS DEMEYER (1987) studeerde de bachelor Taal- en letterkunde (Nederlands-Engels) en de master Vergelijkende moderne letterkunde aan de UGent, gevolgd door de master Literatuurwetenschappen aan de K.U. Leuven. Hij is recensent en essayist en publiceerde in onder meer De Leeswolf, Vooys en het onlineplatform voor literaire kritiek De Reactor.

[p. 338]

MAX FRISCH (1911-1991) was een van de meest invloedrijke Duitstalige schrijvers van de twintigste eeuw. Zijn veelgeprezen romans, theaterstukken, essays en dagboeken kennen internationale faam. In zijn naoorlogse werk pakt de Zwitserse schrijver het probleem van de schuld en de oorsprong van het nazisme aan. Gaandeweg evolueert hij naar een existentiële bevraging van de identiteit en persoonlijke vrijheid. Tot zijn bekendste dramatische werk behoren Andorra (1961) en Biedermann und die Brandstifter (1958). Homo faber (1957), Stiller (1954) en Mein Name sei Gantenbein (1964) behoren tot zijn bekendste romans. Frisch heeft regelmatig het onderscheid tussen de wereld van de verteller en de interpretatie ervan door de lezer belicht.

CHRISTOPHE VAN GERREWEY (1982) studeerde Architectuur aan de UGent en Literatuurwetenschappen aan de K.U. Leuven. Hij is als voltijds assistent verbonden aan de Vakgroep Architectuur & Stedenbouw van de UGent. Van Gerrewey schrijft verhalen, romans, recensies, essays en kritieken over onderwerpen zoals literatuur, beeldende kunst, theater en architectuur. Hij publiceerde onder meer in DW B, De Witte Raaf, NRC Handelsblad, Streven, Metropolis M en Etcetera, en in boekvorm in Ruskin, Rotterdam en Regen of niets. In 2010 verscheen Vijf ziekteverhalen bij Druksel.

LAURENS HAM (1985) is literatuurhistoricus en essayist. Hij werkt aan de Universiteit Utrecht aan een proefschrift over ‘autonomie’ in de Nederlandse literatuur vanaf de negentiende eeuw en doceert aan de Koningstheaterakademie in Den Bosch. Hij publiceert essays en kritieken in onder meer nY, Parmentier, De Reactor, Ons Erfdeel en De Groene Amsterdammer.

ANNE HOLTROP (1977) studeerde in 2005 cum laude af aan de Academie van Bouwkunst in Amsterdam, en is sindsdien zelfstandig architect. Daarnaast is hij als gastdocent verbonden aan de Academie van Bouwkunst in Amsterdam en Rotterdam en is hij redacteur van OASE, een onafhankelijk tweetalig tijdschrift voor architectuur, en medeoprichter van de interieurmaster Inside aan de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten in Den Haag. In 2008 werd hem de Charlotte Köhler Prijs voor Architectuur toegekend. Holtrop woont en werkt in Amsterdam.

LUCAS HÜSGEN (1960) is schrijver, dichter en vertaler. Recente publicaties zijn de essaybundel Wat een romantische droom (2007), de roman Plooierijen van geschik (2007) en de poëziebundel Vederbeds Lumière (2009). Zopas verscheen de essayistische vertelling Nazi te Venlo bij het balanseer.

BEATRICE VON MATT (1936) studeerde Germanistiek en Anglistiek in Zürich, Parijs en Cambridge, promoveerde in 1964 in Zürich bij Emil Staiger met een proefschrift over de lyriek van Albin Zollinger. Ze was als redactrice van de Neue Zürcher Zeitung van 1984 tot 1995 verantwoordelijk voor de Duitstalige literatuur, is lid van verschillende culturele organisaties - onder andere van 1998 tot 2006 van de raad van bestuur van de stichting Pro Helvetia - en publiceerde talrijke monografieën en boeken, vooral over Zwitserse literatuur. In maart van dit jaar verscheen Mein Name ist Frisch (Nagel & Kimche/Carl Hanser, 2011). In 2010 werd haar de Johann-Jakob-Bodmer-Medaille van de stad Zürich toegekend.

ADOLF MUSCHG (1934) studeerde Germanistiek, Anglistiek en Filosofie in Zürich en Cambridge, en promoveerde in Zürich met een proefschrift over Ernst Barlach. Hij was aanvankelijk leraar in Zürich, later docent in Duitsland, Japan en de Verenigde Staten. Van 1970 tot 1999 was hij hoogleraar voor Duitse taal- en

[p. 339]

letterkunde aan de ETH Zürich, en van 2003 tot 2005 was hij voorzitter van de Akademie der Künste in Berlijn. Daarnaast is hij een van de bekendste hedendaagse Duitstalige auteurs. In 1994 ontving hij de Georg-Büchner-Preis. Zijn omvangrijke oeuvre verscheen 35 jaar lang bij de gerenommeerde uitgeverij Suhrkamp. Zijn meest recente roman Sax werd in 2010 uitgebracht door C.H. Beck in München.

RICHARD POWERS (1957) is een veelgeprezen en meermaals bekroonde Amerikaanse schrijver. Zijn literaire werk wordt gekenmerkt door een bijzondere aandacht voor wetenschap, techniek, virtual reality, muziek en geschiedenis. Tot zijn romans behoren onder meer Op weg naar een dansfeest (1991), De dubbele helix van het verlangen (1993), Galatea 2.2 (1997), Profijt (1999), Het zingen van de tijd (2003), De echomaker (2007) en Gen voor geluk (2009).

WALTER SCHMITZ (1953) studeerde Germanistiek, Algemene taalwetenschap en Klassieke filologie aan de universiteiten van Trier, Georgetown (Washington D.C.) en München. Hij is professor voor Moderne Duitse literatuur aan de TU Dresden, sinds 2000 directeur van het MitteleuropaZentrum für Staats-, Wirtschafts- und Kulturwissenschaften aldaar, en sinds 2002 ook voorzitter van de Mitteleuropäischer Germanistenverband. Hij is coredacteur van het Verzameld Werk van Max Frisch, en heeft tal van publicaties op zijn naam staan, over Max Frisch, over de literatuur sinds de romantiek, over cultuurwetenschap en semiotiek.

KURT SNOEKX (1978) is redactiesecretaris van DW B en eindredacteur van Agenda, het drietalige cultuurmagazine van Brussel Deze Week, dat wekelijks bericht over culturele activiteiten in Brussel.

SANDER TURNHOUT (1974) studeerde Nederlandse taal- en letterkunde en Algemene literatuurwetenschap in Amsterdam en was korte tijd actief als makelaar in ideeën. Momenteel woont hij in Nijmegen en werkt hij in de natuurbescherming op het snijvlak van vrijwilligers, wetenschappers en beleidsmakers.

DANIEL DE VIN (1944) studeerde Germaanse filologie aan de UGent en promoveerde er in 1976 op een proefschrift over Max Frisch' Tagebücher (Böhlau, 1977). Hij was van 1968 tot 1980 werkzaam als lector Nederlands aan de Freie Universität Berlin. Hij is thans emeritus hoogleraar van de K.U. Brussel/HUB en had van 2006 tot 2009 ook een leeropdracht aan de Facultés universitaires Saint-Louis (FUSL) in Brussel. Hij organiseerde talrijke ontmoetingen met Duitstalige auteurs (Literarischer Treffpunkt, www.literarischertreffpunkt.be) en ontving hiervoor in 2001 het Verdienstkreuz 1. Klasse des Verdienstordens der Bundesrepublik Deutschland.

SVEN VITSE (1981) studeerde Germaanse talen en promoveerde in 2008 aan de Vrije Universiteit Brussel op een proefschrift getiteld Een woestijn die de stad verpulvert. Marxisme, kritiek en representatie in poststructuralisme, Ander Proza en postmodern proza. Momenteel werkt hij als juniordocent aan de Universiteit Utrecht. Oktober 2010 verscheen zijn essaybundel Tekstbestanden bij uitgeverij het balanseer.

MARC VAN ZOGGEL (1986) studeerde Nederlands (bachelor) en Letterkunde & literatuurwetenschap (master) aan de Radboud Universiteit Nijmegen. Hij werkt als onderzoeksassistent bij het project Volledige Werken Willem Frederik Hermans aan het Huygens Instituut in Den Haag en als assistent Nederlandse letterkunde aan de Vrije Universiteit Brussel, waar hij een proefschrift voorbereidt over ‘zelfironie’ bij Harry Mulisch.