Een gheestelijck lust hofken

XXVI. Tot het Aengesicht

O Bloedige hooft mijns Heeren,
Met die wreede doorns bedeckt,
Gewondt uytter maten seere,
Met Riet slagen oock begeckt
Dat het bloet van boven neere,
Langhs het aensicht neder leckt.

Zijt gegroet o aensight schoone,

Hoe verandert is u beelt!
V wesen en heeft geen toone
Soo verbleeckt is't, en vergeelt,
't Welck spanden eertijdts de kroone.
Siet hoe dat nu is onteelt

Hoe seer is u Ieught vergaene,

Vwe sleur ende fatsoen,
Hoe mager en ongedane,
Dat soo fris was ende groen:
V Doodt-verw verweckt mijn tranen,
Wie sou't anders konnen doen.

Gy die zijt om mijnen 't wille,

Soo veracht ende versmaedt
Veeght af de bloedige schille:
Siet eens wie hier voor u staet!
Nimmermeer u liefd is stille
Dus u oogen op my slaet.

Al zijt ghy aen't Kruys gehangen,

Drinckende den bittere Kelck

[p. 54]

 

Ick heb uyt u mondt ontfangen,

 

Soeten Honingh, ende Melck,

 

Vloeyende uyt uwe wangen:

 

Al zijn sy bleeck, en verwelck.

 

Wilt my sondaer niet versmaden,

 

Al ben ick het weerdigh niet

 

V Hooft met den doorn geladen,

 

En door slagen met het Riet

 

My van sonden wilt ontladen,

 

Dat ick u faveur geniet.

 

Kond' ick dat eenmael verwerven,

 

O! hoe waer ick verblijdt,

 

Aen het Kruys met u te sterven

 

En te lijden wat ghy lijdt:

 

Alle vreught alhier te derven,

 

t'Eynde onder 't Kruys mijn strijdt.

 

Och Iesu! ick bid' u seere

 

Door u bitterlijcke doodt

 

Wilt nakomen mijn begeeren,

 

Als ick ligh in mijnen noodt,

 

Wilt u dan tot my waerts keeren,

 

En ontfangen in u schoot.

 

Wilt u mijnder dan ontfermen,

 

Als ghy reeckent ons gelagh

 

Ende duyvels om ons zwermen,

 

't Welck niemant voor by en magh,

 

Wilt Iesu my dan beschermen,

 

In dien schroomelijcken dagh.

 

Als ick buyten moet gaen woone,

 

En vertrecken bloodt en naeckt

 

Wilt u dan aen my vertoone,

 

Aen het kruys vast gemaeckt,

 

En ontfangen voor u Soone,

[p. 55]

 

Want mijn zielen nae u haeckt.