Skiplinks

  • Tekst
  • Verantwoording en downloads
  • Doorverwijzing en noten
Logo DBNL Ga naar de homepage
Logo DBNL

Hoofdmenu

  • Literatuur & taal
    • Auteurs
    • Beschikbare titels
    • Literatuur
    • Taalkunde
    • Collectie Limburg
    • Collectie Friesland
    • Collectie Suriname
    • Collectie Zuid-Afrika
  • Selecties
    • Collectie jeugdliteratuur
    • Basisbibliotheek
    • Tijdschriften/jaarboeken
    • Naslagwerken
    • Collectie e-books
    • Collectie publiek domein
    • Calendarium
    • Atlas
  • Periode
    • Middeleeuwen
    • Periode 1550-1700
    • Achttiende eeuw
    • Negentiende eeuw
    • Twintigste eeuw
    • Eenentwintigste eeuw
Grimbergse oorlog (1852-1854)

Informatie terzijde

Titelpagina van Grimbergse oorlog
Afbeelding van Grimbergse oorlogToon afbeelding van titelpagina van Grimbergse oorlog

  • Verantwoording
  • Inhoudsopgave

Downloads

PDF van tekst (3.89 MB)

XML (1.23 MB)

tekstbestand






Editeurs

Ph. Blommaert

C.P. Serrure



Genre

poëzie

Subgenre

kroniek


© zie Auteursrecht en gebruiksvoorwaarden.

Grimbergse oorlog

(1852-1854)–Anoniem Grimbergse oorlog–rechtenstatus Auteursrechtvrij

Vorige Volgende

[vs. 4620-5202]aant.

4620.[regelnummer]
Daer toe quam ter selver stondeGa naar voetnoot4620
 
Die here van Moroel, mijn heer Jan,
 
Op een swert ors, dat sere ran,
 
Wel ghewapent totten teen;
 
Sijn wapenroc was al een,Ga naar voetnoot4624
 
Ende des ors covertuere mede
 
Was van lasuere, dat's waerheide;
[pagina 210]
[p. 210]
 
Lelien daerin van goude
 
Gesait, als 't wesen soude,
 
Met enen halven leuwe rampant
4630.[regelnummer]
Daer in gaende, sy u becant;Ga naar voetnoot4630
 
Van den selven was sijn baniere
 
Gemaict rikelijc ende diere,
 
Daer sijn lieden hilden met crachte
 
Onder, die hy te hulpe brachte
 
Her Arnout, den helt rike,
 
Jegen die heren van Lothrike.
 
Deses daghes hadden si, seker sijt,
 
Hem wel geproeft in den strijt.
 
Van d'ander side, wet dat wale,
4640.[regelnummer]
Quam die here van Leefdale,
 
Ende sijn maghen onder sijn vane,
 
Die van goude was, als ic wane,
 
Met twe roosen daerin van kelen,
 
Met enen quartier, sonder helen,
 
Van kelen met, dat seg ic u.
 
Sijn ander wapen, versta nu,Ga naar voetnoot4646
 
Was sine baniere al gelijc.
 
Hi sach comen ridderlijc
[pagina 211]
[p. 211]
 
Den here van Moroel gevaren
4650.[regelnummer]
Ten stride waert sonder sparen;
 
Hi hadde hem een littel verposeert.
 
Jegen hem quam gemonteert
 
Die here van Leefdale met ghere;Ga naar voetnoot4653
 
In sijn hant haddi enen spere,
 
Ende liet d'ors lopen ongespaert
 
Ten here van Moroel waert;
 
Hem volgden sijn maghen gemeine.
 
Dus pongeerden die heren reine:aant.
 
Elc hadde den anderen vercoren,
4660.[regelnummer]
Ende sloegen de orsse met sporen.
 
Hare speren lieten sy sincken,
 
Ende elc stac anderen om vermincken;
 
Met selken nide si staken
 
Op de scilde, dat men craken
 
Haer speren hoirde een roepmael verre;
 
Maer eer si braken sonder merre,
 
Leden si dore halsberge ende platen,
 
Ende maicten hem diepe gaten
[pagina 212]
[p. 212]
 
Ende wonden groot in haer lijf,
4670.[regelnummer]
So datten 't bloet, sonder blijf,
 
Toten voeten nederliep.
 
Daer en cochte noch en riepaant.
 
Niet een twint gheen van beiden,
 
Nochtan bleven si in haer gereiden
 
Stille ende onbedacht
 
Liggen in onmacht:
 
Sine wisten wat hem gesciede.
 
Daer quamen toe hare beider lieden,
 
Ende holpen de heren te samen,
4680.[regelnummer]
Dat si alle beide bequamen.
 
Men verbant hem tier stonden
 
Al te gader hare wonden;
 
Doen keerden si ten stride weder,
 
Daer menich lach ter erden neder,
 
Die gedaen hadde sijn inde.Ga naar voetnoot4685
 
Daer quam gereden met geninde
 
Mijn her Jan van Campenhout,
 
Wel dorwapent menichfout
 
Met wapenen, die hem wel stoeden.
4690.[regelnummer]
Sijn baniere, na mijn vermoeden,
[pagina 213]
[p. 213]
 
Bracht men gemaict voir hem dair
 
Van cynopre, dat es waer,
 
Met enen hoede van silvere wit.
 
Hy sat op een ors mit,Ga naar voetnoot4694
 
Dat swerter was dan een rave,
 
Dat liet hy vaste henen draven
 
Daer hi den strijt sach aldermeest.
 
Het sachene comen ongevreestGa naar voetnoot4698
 
Die here van Ercle, daer hi hilt,
4700.[regelnummer]
Verdect onder sinen scilt,
 
Ghewapent als een lantshere.
 
Den scilt voerdi, min no mere,Ga naar voetnoot4702
 
Van silvere met vaeschen twee
 
Van kelen, min no mee,
 
Gecasseleert rikelijc fijn:
 
Selc was die baniere sijn.
 
En 't ierst dat hi Janne sach,
 
Nam hi een spere, sonder verdrach,
 
Ende rende te hemwaert met nide,
4710.[regelnummer]
Ende geraicten in sijn side
 
Op de plate, die hi dorstac,
 
Ende 't spere gaf enen groten crac;
[pagina 214]
[p. 214]
 
Het brac in menighen stuc,
 
Dat wel was sijn geluc,
 
Anders ware hi bleven doot;
 
Doch haddi een wonde niet te groot,
 
Dies haddi groot ongedout.
 
Mijn her Jan van Campenhout
 
Geraecten also weder,
4720.[regelnummer]
Dat hi viel ter erden neder.
 
Over sijn voete spranc hi ter vaert,
 
Ende gegreep sijn goede paert,
 
Dat men te rechte mocht loven,
 
Ende spranc in den sadel boven,
 
Die rikelic was te sien an;
 
Ende van Campenhout mijn her Jan
 
Keerde hem wederomme doe,
 
Ende trac sijn sweert uter scoe.
 
Die here van Ercle es op hem comen,
4730.[regelnummer]
Die oic heeft sijn sweert genomen,
 
Ende sloechen opten helm boven
 
Datter die splinteren uit vlogen,
[pagina 215]
[p. 215]
 
Ende d'ors is voorwaert ghesprongen,
 
Soe dat elc anderen weirt gedronghenGa naar voetnoot4734aant.
 
Metten volcke dat dair tusschen quam.Ga naar voetnoot4735
 
Men sach dair comen, als ic vernam,Ga naar voetnoot4736
 
Den grave van Loen, die te wensche
 
Hadde gestreden; menich mensche
 
Was gecomen, die met eren
4740.[regelnummer]
Streden jegen die Grimberchse heren.
 
Die grave van Loen stac enen,
 
Die verre van by Postele henen
 
Geboren was, enen ridder boude,
 
Die van her Wouter Berthoude
 
Herde sere was gemint:
 
Die grave sloechen met genint
 
Ten scouderen boven metten sweerde,
 
Dat hem 't hoet vloech boven de eerde.
 
Daertoe quamen sonder sparen
4750.[regelnummer]
Twee vrome ridderen gevaren
 
Van Grimbergen, als ic verstae,
 
Die desen riddere bestonden nae;
 
D'een was her Segerman van den Male,
 
D'ander her Simoen, wet wale,
[pagina 216]
[p. 216]
 
Sijn sone, dien hy hadde weert.
 
Elkerlijc sat op een peertGa naar voetnoot4756
 
Wel verdect met enen samite;
 
Haer wapenroc, seit die vite,Ga naar voetnoot4758
 
Wel van cynopre gemaelgeert
4760.[regelnummer]
Met enen hode gecasseljeert;
 
Maer sijn sone droech sonder smette
 
In 't hoet van selvere een molette.
 
Elc hadde in sijn hant een spere
 
Ende lieten lopen met ghere
 
Op des graven volc van Loen;
 
Her Segher stac sonder hoenGa naar voetnoot4766
 
Eenen cnape, hiet Geraert,
 
Dat hi ter erden viel ter vaert;
 
Ende sijn sone her Symoen
4770.[regelnummer]
Stac op den grave van Loen
 
Dat hy ghevallen was by naer;
 
Maer die grave onthielt hem daer,
 
Ende heeft getogen 't sweert;Ga naar voetnoot4773
 
Op her Symoen dat hy veert,
 
Ende gaf hem sonder verdrach
 
Op den helm selc enen slach,
[pagina 217]
[p. 217]
 
Dat hi rumede sijn gereide;
 
Maer hi rechte hem sonder beiden,
 
Ende sloech op den grave weder,
4780.[regelnummer]
..........Ga naar voetnoot4780
 
Een groot stuc viel ter eerde.
 
Die grave hadde hem als d'onverveerde
 
Geloont weder harde saen,
 
En had 't her Seger gedaen,
 
Die dair toe quam gereden,
 
Ende den twist van hem tier stede
 
Met heercracht heeft benomen.
 
Doen wert daer van menighen vromen
 
Man gestreden harde sere;
4790.[regelnummer]
Menich knape, menich here
 
Wert dair gequetst ende gewont;
 
Menich orsse daer stont
 
Over de knoeselen in dat bloet.
 
Oec liep daer menich ors goet
 
Sonder here achter velde,
 
Daer men lettelgoet op telde;aant.
 
Daer en was blode noch coene,
 
Hine hadde genoech te doene
[pagina 218]
[p. 218]
 
Ane hem selven, dat was wair,
4800.[regelnummer]
Soe groot, soe fel, soe swaer
 
Was al dore doen die strijt,
 
Die dore ende dore al den tijt
 
Was duerende, ende al even suer;
 
Elc was anderen swaer gebuer:
 
Al selcken anxt was daer.
 
Daer toe quam slaende sonder vaer
 
Her Philips van Wavere sciere,
 
Ende menich man onder sijn baniere,
 
Die van selvere was, meer no min,
4810.[regelnummer]
Drie baren van sable daerin.
 
Sijn tornekeel was rijckelijc,
 
Ende sijn baniere al gelijc;
 
Maer van bloede waest bestoven,
 
Ende van onderen ende van boven
 
Met sinen wapenen was berect
 
Sine ors ende wel overdect.
 
Sijn sweert haddi getogen daer,
 
Ende sloech in den stride, dat's waer,
 
Enen stouten vromen man,
4820.[regelnummer]
Ende hiet van Hombeke Jan;
 
Oic bestont hi der maegscape na.
[pagina 219]
[p. 219]
 
Dien geraicte hi, als ic versta,
 
In den hals metten sweerde,
 
Dat hem sijn hoet viel op d'eerde;Ga naar voetnoot4824
 
Den buc horte hi neder met gewout.
 
Daer toe sach mijn heer Arnout
 
Van Hombeke, dat men versloech
 
Sinen maech, hi 't sweert (l. swaer) verdroech;
 
Want hine lief hadde ende trouwen,
4830.[regelnummer]
Ende swoer bi Onser Vrouwen,
 
Hi souden wreken of bliven doot.Ga naar voetnoot4831
 
Hi sat op een ors bloet root
 
Met sinen wapenen overtogen;Ga naar voetnoot4833
 
Neven hem hilden, ongelogen,
 
Sine neven vier gewapent wel,
 
Daer af die twee, dat wet wel,
 
Ridderen waren, d'ander twee knapen.
 
Sijn banier was gescapen
 
Wit, met ere vaeschen van kelen,
4840.[regelnummer]
Gefreteleert, sonder helen,aant.
 
Van goude al te rickelicke;
 
Sijn tornekeel was gelike.
[pagina 220]
[p. 220]
 
D'outste droech, als 't wel scheen,
 
Van sinen sonen, een palesteen
 
Van lasoere, d'ander een rant;
 
Dese waren twee ridderen genant.
 
D'ander twee wapen laet ic varen,
 
Die doen noch twee knapen waren.
 
Elc hadde in sijn hand een spere
4850.[regelnummer]
Ende lieten lopen met grote ghere
 
D'orsse ten here van Waveren waert,
 
Die se comen sach ongespairt,
 
Ende es tegen hen gerant
 
Met een spere in sijn hant,
 
Wat sijn ors gelopen mochte,
 
Weldichlike, met tornen gedochte,aant.
 
Ende mijn her Arnout van Hombeke
 
Gaf her Philips enen steke
 
Op sinen scilt, dat hy spleet,
4860.[regelnummer]
Ende hine hem van den halse reet.
 
Die here van Wavere stacken op sijn borst,
 
Ende heeften met sijn spere getorst,
[pagina 221]
[p. 221]
 
Dat hine van den orsse reet neder;
 
Maer over sijn voeten spranc hy weder,
 
Ende hi trac sijn sweert na 't gone;
 
Ende her Arnouts jonxste sone,
 
Her Heinric, sloech toe, wat hy mach,
 
Doen hi sinen vader vallen sach,
 
Ende sloech den here van Wavere boven
4870.[regelnummer]
Op den helm dat hine gecloven
 
Heeft; maer anders en heeft hi geen dere;
 
Ende Philips van Wavere de here
 
Hief op sijn sweert willichlike,aant.
 
Ende sloech van Hombeke heer Heinrike
 
Dat hem twint en bleef gheheel,
 
Helm, hooft, noch beckeneel;
 
't Sweert toten oghen nederscoot,Ga naar voetnoot4877
 
Ende hy viel neder doot,
 
Daer 't her Arnout toesach, sijn vader,
4880.[regelnummer]
Ende sijn broeder allegader,
 
Die 's droeve waren ende hadden toren,
 
Ende sloegen d'orsse metten sporen.
 
Mijn her Jan, de oudste broeder,
 
Woude verwreken, sijt des vroeder,aant.
[pagina 222]
[p. 222]
 
Sinen broeder die lach doot,
 
Ende gaf enen steke groot
 
Her Philipse, so onsochte,
 
Eer hijs hem gehoeden mochte
 
Dat hy viel ter erden saen,
4890.[regelnummer]
Ende daer hi op soude staen,
 
Quam her Arnout van Hombeke,Ga naar voetnoot4891
 
Ende gaf hem enen slach vreseleke
 
In den hals metten swerde,
 
Dat hi strukelde jegen d'erde.
 
Anderwerf heeft 't sweert verheven,
 
Ende hem enen slach ghegheven
 
Recht op den helm vore,
 
Dat dair 't sweert scoet doreGa naar voetnoot4898
 
Recht totten tanden inne,
4900.[regelnummer]
So dat wederscoot ter kinne.Ga naar voetnoot4900
 
Daer viel hi ter erden doot,
 
Dat schade was ende jammer groot;
 
Want hi was vroom ende goet,Ga naar voetnoot4903
 
Ende her Arnout, die here vroet,Ga naar voetnoot4904
 
Es ghegaen te sinen orsse,
 
Ende sat op; in die porsse
[pagina 223]
[p. 223]
 
Es hy geslegen ende met strijt;Ga naar voetnoot4907
 
Sijn kinderen volgden hem tiere tijt,
 
Die hem noode afgaen souden.
4910.[regelnummer]
Her Philips viel doot in de moude,Ga naar voetnoot4910
 
Van Waveren die here rike;
 
Men ginc daer striden vreselike.
 
Daer quam gewapent van allen leden,
 
Sere ridderlijc gereden,
 
Van Bueren mijn heer Coenraet,
 
Ende neven hem, dat verstaet,
 
Her Bernaert van Isselsteyne;Ga naar voetnoot4917
 
Met twee banieren quamen si beide,
 
Ende quamen te hulpe houdeGa naar voetnoot4919
4920.[regelnummer]
Van Grimbergen her Arnoude
 
Jeghen den heere van Brabant,
 
Met menigen stouten wigant,
 
Die des dages willichlike
 
Hadden gestreden ende vromelike
 
Onder de twee banieren voirwaer,
 
Die de heren brachten daer.
 
Die here van Bueren voerde hiereGa naar voetnoot4927
 
Scilt, wapenroc, ende baniere
[pagina 224]
[p. 224]
 
Van kelen, verstaet wel dit,
4930.[regelnummer]
Met ere vaeschen van selvere wit,
 
D'een in d'ander gecasseleert.
 
Her Bernaert, als men my leert,
 
Die here van Isselsteyne,
 
Voerde den scilt van goude reine,
 
Met ere vaesche van lasoere,
 
Gescaectafelt met vier sautoere
 
Wit ende roet, ende rikelike diere;
 
Al sulcke was sine baniere.
 
Dese heren saten beide op twee orsse,
4940.[regelnummer]
Diese 'sdaeghs uit menich porsse
 
Gedragen hadden te dien stride;
 
Sy hadden beide te dien tide
 
Geselschap te gadere gesworen,
 
Ende om leet noch om toren
 
Malcanderen af te gane;
 
Maer met trouwen by te stane.
 
Dus hilt elc by anderen daer,
 
Ende hadden des daghes voirwaer
[pagina 225]
[p. 225]
 
Menich hart strijt begonnen,
4950.[regelnummer]
Dat sy met eren groot verwonnen,
 
Dair menich in verloes sijn lijf.
 
Sy saghen comen gewapent stijfGa naar voetnoot4952
 
Jegen haer weder her Goswine,
 
Onder sijn baniere fyne,
 
In bellonc gaende, goet ter cuere,
 
Beide van goude ende van lasuere,
 
Met enen rande daeromme van kelen.
 
Sijn tornekeel was, sonder helen,
 
Van den selven, ende sijn ors goet
4960.[regelnummer]
Was verdect, des sijt vroet,
 
Met enen groenen singlatoene;aant.
 
Een spere hilt die ridder coene
 
In sijn hant, ende heeft versien
 
Comende die twee heren met dien,Ga naar voetnoot4964
 
Door den strijt dringende sere.
 
Doen liet lopen sijn ors die here
 
Rechte te hem beide waert;Ga naar voetnoot4967
 
Het sachen comen her Bernaert,
 
Ende sloech jegen hem met sporen;
4970.[regelnummer]
Men mochte die erde doven horen,Ga naar voetnoot4970
 
Daer sy quamen die twee heren.
 
Dore die scilden staken si hoer sperenGa naar voetnoot4972
[pagina 226]
[p. 226]
 
Soe dat si braken op de platen,
 
Ende die orsse, dair si op saten,
 
Stonden ghebogen over haer hamen.
 
Haer swerden togen si te samen,Ga naar voetnoot4976
 
Ende gingen elc anderen slaen.
 
Daer toe quamen gereden saenGa naar voetnoot4978aant.
 
Haer lieden, die hem volgden na,
4980.[regelnummer]
Van beiden siden, als ic versta,
 
Bestreet elc anderen te dier uren,Ga naar voetnoot4981
 
Ende mijn her Coenraet van Bueren
 
Voer in den strijt, sijt seker das,
 
Ende stac enen ridder, die neve was
 
Heer Gosewijns van Wedergrate,
 
Dor den scilt ende dor den plate,
 
Daer 't yser van den spere voer dore,
 
Ende in den lichame selcken score
 
Maecte, ende een wonde so groot,
4990.[regelnummer]
Dat hi viel ter erden doot,
 
Ende metten steke dat spere brac.
 
Mijn heer Coenraert sijn sweert trac,
 
Ende voer her Goswijn toe,
 
Die jeghen heer Bernaerde doe
[pagina 227]
[p. 227]
 
Van Yselsteyne street, dien here,
 
Die hem ondersloegen sere.
 
Her Coenraet voer hem bat naer,
 
Ende sloechen op den helm daer,
 
Die rikelijc ende groot was ter noot,
5000.[regelnummer]
Dat daer 't vier gereet uyt scoot,
 
Ende her Gosewijn sloech hem weder,
 
Den scilt doorhieu hy hem daer ter neder;
 
Een groot stuc viel daer op 't velt
 
Oic hadde hine bina gevelt
 
Met enen slage, dien hi hem gaf;
 
Doch onthilt hi hem dair af,
 
Soe dat hi bleef in 't gereide
 
Ende voer hem ane sonder beide.
 
So dede met her Bernaert.Ga naar voetnoot5009
5010.[regelnummer]
Si sloegen op hem ter vaert
 
In allen siden crachtelike;
 
Maer hi weerde hem vreeselike
 
Dat hem wel quaet was genaken;Ga naar voetnoot5013
 
Maer si verloedene, in ware spraken,aant.
 
Soe sere, datti hadde moeten wiken:
 
Dies liet hi d'ors henen striken.
[pagina 228]
[p. 228]
 
En hadde gedaen een ridder wijs,
 
Mijn her Willem van Trasengijs,
 
Van Brabant een baenroetse groot,
5020.[regelnummer]
Dien sach houden in den noot,
 
Ende jegen twee baenroetsen striden,
 
Dien sere verladen te dien tiden
 
Hadden, ende sijn volc oic mede,
 
Hi ware doot bleven tier stede;
 
Maer die here van Trasengijs
 
Dede derwaert lopen, des sijt wijs,
 
Sijn maechschap ende sijn baniere,
 
Die rikelic was ende diere
 
Van lasuere ende van goude
5030.[regelnummer]
In bellonc dwers, also hi woude,Ga naar voetnoot5030
 
Wale gesneden te diere ure.
 
Selc was sijns ors covertuere,
 
Daer 't mede was overdect.
 
Hi hilt in sijn hant gestrect
 
Sinen scerpen snidenden brant;
 
Metten orsse quam hi gerant;
 
Sijn wapenroc was rikelijc diere,
 
Ende gelijc sire baniere.
[pagina 229]
[p. 229]
 
Hi reet ten herewaert, wat hi mach,
5040.[regelnummer]
Ende gaf enen groten slach
 
Den here van Iselsteine op 't hooft,Ga naar voetnoot5041
 
Dat hi al te na was verdooft;
 
Doch quam weder te hem die here vry,
 
Ende sloech weder, dat seggic dy,
 
Van Trasengijs dien vromen hereGa naar voetnoot5045
 
Op den helm alsoe sere
 
Dat hy een deel onteffent was.
 
Elc sloech op anderen, sijt seker das,
 
Vreselike grote slaghe.
5050.[regelnummer]
Her Gosewijn was oic niet traghe
 
Van Wedergrate; hy heeft oic saen
 
Den here van Bueren bestaen.
 
Dese vier heren streden tien tiden
 
Elc op anderen met nide;
 
Sy ondersloeghen hem ende staken
 
Dat hare scilden mochten craken,
 
Ende maicten tier selver stat
 
Elc anderen van bloede nat;
 
Ende hadse haer volc niet gesceden,
5060.[regelnummer]
Dat daer tusschen quam gereden,
[pagina 230]
[p. 230]
 
Sy hadden elc anderen tier statGa naar voetnoot5061
 
Doot ofte verminct gehadt;
 
Maer si scedense daer gemeen,
 
Ende drongense van een.
 
Daer worden in den stride saen
 
Pratsen scone ende groot gedaen,aant.
 
Ende daer gesciede in dat striden
 
Scade groot in beider siden;
 
Nieman anders des vermeet;
5070.[regelnummer]
Soe anxtelic als men street
 
En sach nieman noch selc gevecht.
 
Daer en was ridder noch knecht
 
Hine street vromelijc met eren,
 
Ende holpen wel haren heren.
 
Van Grimberghen die heren fijn
 
Vochten sere in dat hustijn,
 
Dies si hadden wel te doene;
 
Want van Brabant die baroene
 
Hadden meerder hoop in haer scarenGa naar voetnoot5079
5080.[regelnummer]
Dan der Grimberchsen heren waren;
 
Nochtan dorbraken sise gereet,
[pagina 231]
[p. 231]
 
Waest den Brabanters lief of leet.
 
Binnen dat men daer dus vacht,
 
So quam daer met groter cracht
 
Van Dongelbergen mijn heer Jan
 
Op een ors dat seere ran
 
Met sinen wapenen overtoghen;
 
Den scilt voerde by ongheloghenGa naar voetnoot5088
 
Van sable ende van silvere wit,
5090.[regelnummer]
Wel gevaescht, verstaet my dit,Ga naar voetnoot5090
 
Met enen leuwe rampant van goude,aant.
 
Gekroent van kelen, also hi woude;
 
Alsulc was sijn tornekeel,
 
Ende sijn banier al gheheel,
 
Daer sijn maghen hielden onder.
 
Hi hilt in sijn hant besonder
 
Enen spere sterc ende stijf,
 
Ende liet lopen, sonder blijf,Ga naar voetnoot5098
 
Op her Gerarde van Ophem,
5100.[regelnummer]
Der hine houden sach vor hem,
 
Wel ghewapent totten voeten.
 
Hy hadde des daechs met felre groetenGa naar voetnoot5102
 
Gegroet menigen Brabantsoen;
 
Sijn tornekeel was doen
 
Al dorsteken ende dorhouwen,
[pagina 232]
[p. 232]
 
Dat mer niene aen mocht scouwenaant.
 
Enich teken, datter an hilt.
 
Van silvere voerdi den scilt,
 
Vijf ruten van kelen in bellonc;
5110.[regelnummer]
Dus is gaende de ridder jonc.
 
Van Dongelbergen tier steden
 
Sachi te hemwert comen gereden;
 
Hi greep enen stercken scacht,
 
Ende horte d'ors met groter cracht
 
Op den here van Dongelberghe weder,
 
Die te hemwert rende gerederGa naar voetnoot5116
 
Dan een swaluwe soude vliegen.
 
Te gadere quamen si, sonder liegen,
 
Metten orssen in de wile
5120.[regelnummer]
Rechte als twee vlieghende pile,
 
Ende geraicten met ghewilt
 
Elc anderen dair op den scilt,
 
Dat sise alle beide dorstaken,
 
En die platen, in waren spraken;
 
Ende waest niet te broken, die speren
 
Die waren hem in den buuc geveren.
 
Daer na quamen si te samen
 
Beiden met hoeden ende met lichamenGa naar voetnoot5128
[pagina 233]
[p. 233]
 
Dat si 't vel af jockierden,
5130.[regelnummer]
Ende hem beide ter erden stierden
 
Met haer sadelen tusschen haer been;
 
Want daer en was vergaert geen
 
So vast, sine mosten breken;
 
Maer si sprongen op haesteleken,
 
Ende eer si getrokken haer sweerden
 
Waren si weder op haer peerden
 
Hermonteert rikelike.
 
Daer wert gestreden vreselike
 
Van den twee heren dier by hilden,
5140.[regelnummer]
Dat vlogen die spaenderen van den scilden,
 
Die in stucken worden gehouwen.
 
Men mochter in den strijt scouwen
 
Meneghen vallen metten sweerde,
 
Eer die heren quamen te peerde.
 
Sinen viant daer hi op quam
 
Van Dongelberge, die hem nam
 
Sijn sweert ende sloech op her Geraerde,
 
Ende geraecte den ridder waerde
 
Recht op 't beckeneel boven,
5150.[regelnummer]
Dat hy 't heeft in tween gecloven,
[pagina 234]
[p. 234]
 
Ende 't sweert scoet toten oghen toe;
 
Enen anderen hersloech hi doe
 
In den hals sonder merre,
 
Dat hem 't hooft afvlooch verre.Ga naar voetnoot5154
 
Twee heeft hire doot in de vaert,
 
Daer 't toesach mijn heer Geraert,
 
Die 't sere qualike verdroech.
 
Sijn ors hi mit sporen sloech;
 
't Sweert verdroech hi aldair,
5160.[regelnummer]
Ende sloech her Janne sonder vaer
 
Van Dongelberge tier selver stonde
 
Op sijn scouweren een grote wonde,
 
Die hem sere bloeden began;
 
Ende van Dongelberghe mijn here Jan
 
Heeft sijn sweert verheven,Ga naar voetnoot5165
 
Als hy die wonde heeft beseven,
 
Ende sloech van Ophem her Geraerde
 
Op den helm met den swaerde
 
Dat 't goede sweert daer dore scoot;
5170.[regelnummer]
Eene wonde anxtelike groot
 
Heefti ontfaen van dien slaghe,
 
Dies droeve worden sine maghe,Ga naar voetnoot5172
[pagina 235]
[p. 235]
 
Ende syne vrienden, die by hem waren.
 
Met torne sijn si ingevaren.Ga naar voetnoot5174
 
Daer wort die strijt groot ende sterc;
 
Men sach daer menighen in dat perc
 
Van sinen orsse vallen neder,Ga naar voetnoot5177
 
Die nemmermeer op rechte weder
 
Dore bedranc van den orsse;
5180.[regelnummer]
Men sach daer vallen in de porsse
 
Menighen heerliken man,
 
Die ic genoemen niet en can;Ga naar voetnoot5182
 
Ic wane men noyt t' eniger tiden
 
Also anxtelic sach striden;
 
Want si hare grote scandeaant.
 
Wreken wouden op die vianden:
 
Hoofden, benen, voeten, handenGa naar voetnoot5187
 
Sach men liggen daer in 't bloet.
 
Sy hadden menighen riddre goet
5190.[regelnummer]
Daer in hare hulpe bracht,Ga naar voetnoot5190
 
Ende die genendeliken vachtGa naar voetnoot5191
 
Op des hertogen partie,
 
Sy hadden onderlinge hatie.Ga naar voetnoot5193
 
Scoenderen strijt dan si daer dreven
 
Wert in boecken noyt bescreven;
[pagina 236]
[p. 236]
 
Oic waen ic wel, als ic bediede,
 
Dat noyt scoender daet gesciede
 
Onder kersten volc te samen,
 
Dor den anxt van enighe blamenGa naar voetnoot5199
5200.[regelnummer]
Daer t' ontfane in den stride;Ga naar voetnoot5200
 
So en wilde elc anderen van nide
 
Die plaetse een voet rumen.

voetnoot4620
Doen quam ghereden tot dyer stonden, Die heere van Moroel heer Jan.
voetnoot4624
Sijn schilt ende tournekeel was al een, Ende syne couverteure mede Van laseure, dat's waerhede, Met lelien daer inne ghesayt van goude, Alsoo als het wesen soude.
voetnoot4630
Oock brachmen voor hem, sy u becant, Van den selven syne banniere, Die hem onder den stryde hiere Sijn lieden hilden, die hy brachte Heeren Aernoult te hulpe met crachte Jeghen die heeren van Lotrijcke. Sy hadden des daechs rudderlijcke Ghevochten op dien wichstat. Op d'ander syde, wet wel dat, Quam ghereden dweers door den strijt Die heere van Leefdaele, dat seker sijt, Ende veele syne maeghen met hem, Die hem hadden, ick seker bem, Alle gaedre onder syne vaene.
voetnoot4646
Sijn andere wapene, verstaet nu, Was syne banniere al ghelijck. Ick sach oock commen sekerlijck
Die heere van Mornel ghevaren.
voetnoot4653
Doen quam heere Godevaert ghereet, Ende nam in sijn hant eene sperre, Ende liet loopen met grooten gerre Sijn ors ten heeren van Mornel waert; Hem volgden nae onghespaert Syne maeghen alle ghemeene. Men sach hem commen derwaert reene, Ende ginck jeghen hem poingieren. Hy rechte het sperre mette banniere, Ende sloech sijn ors met spooren, Ende quaemen te gaedre, doe ick u hooren, Alle beyde vlieghende in dier wysen, Als eenen havick vliegt naer die patrisen. Als d'eene den anderen quam by So lieten sincken die heeren vry Haere sperren beyde ende staken Op die schilden dat sy braecken, Ende men hoorde se te dyen tyde craken Over eene roepmael verre. Oock leden die sperren sonder merre Door plate ende halsberch met Dat sy hen maeckten, dat wet, Grooten wonden in haer lijf, Dat hen het bloet, sonder blijf, Over de voeten nederliep. D'een en crochte, no d'andere en riep; Maer sy bleven in onmachte beyde Stille ligghende op haer ghereyde, Dat sy niet en wisten wat hen gheschiede. Doen quam daertoe hen beyder liede, Ende holpen haere heeren, als ick bediede; Elck veurde synen heere te saemen Tot dat sy op die stat quaemen, Daer sy verbonden werden met staeden. Daer naer werden sy so beraeden Dat sy ten stryde keerden wedere.
voetnoot4685
Die ghedaen hadde sijn eynde. Doen quam ghereden met ghenende Mijn heere Jan van Campenhout. (Hier ontbr. 1 v.) Met wapenen die hem wel stoeden, Ende syne banniere, wilt ghevroeden, Bracht hy gheveurt voor hem daer, Die van sinopre was voorwaer.
voetnoot4694
Hy sat op een ors, verstaet dit, Dat swerter was als een rave, Ende liet vaste henen draeven.
voetnoot4698
Oock sach hem commen onghevreest Die heere van Hercle daer hy hilt, Wel verdeckt onder synen schilt.
voetnoot4702
Van den selven voerde hy, no min no meere, Den schilt met fasschen twee van keelen ghecasselleert min no meer. Selck was oock die banniere sijn, Daer hem by hielt die banrotse fijn, Ende het eerste dat hy hem versach, Nam hy eene sperre sonder verdrach, Ende liet loopen op hem met nyde, Ende gheraecte hem in sijn syde Dat het sperre gaf eenen crack Op die plate; want hy se doorstack, Ende brack in stucken aldermeest; Anders hadde hy doot gheweest, Doen maer haddi eene wonde smal. Oock gheraecktene sonder gheschal Mijn heere Jan van Campenhout, Dat hy nederviel onghewout, Ende hy spranck weder op syne voeten, Ende greep sijn ors met goede moyte, Ende spranck daerop, ghelooft my das, In syne saedele, die schoone was, Ende track sijn sweert uyt die schoe, Ende heer Jan keerde weder doe, Ende woude hem met het sperre steken; Maer die heere van Hercle es ontweken, So dat hy hem daer miste; Maer eenen anderen hy daer veste Metter sperre die doorestack hy Dat hy doot viel, segghe ick dy, Ende daer hy het sperre waende trecken uyt Brack 't in tween overluyt. Doen ginck hy tot synen sweerde saen, Ende waenhet trecken, sonder waen; Maer die heere van Hercle es op hem commen, Ende sloech hem, hebbe ick vernomen, Op den helm metten sweerde, Dat een stuck viel op d'eerde, Ende het ors es.
voetnoot4734
Ontdrongen.
voetnoot4735
Datter.
voetnoot4736
Doen quam daer, als ick vernam, Die grave van Loon met menighen mensche, Die wel gestreden hadden ten weynsche Jeghen die lieden van Grimberghen, Ende stack daer eenen zonder berghen, Die van Postele gheboren was, Ende was ruddre, sijt seker das, Ende van heer Woulter Berthoude ghemint. Die grave gheraeckten, sy u bekint, Op syne schouderen boven Datter het hoot af quam ghevloghen, Ende doot viel, by Sinte Marie. Doen quaemen daer, als ick lye, Twee rudders toe ghevaeren, Die van Grimberghen gheboren waeren, Ende waeren den heeren maghen nae; Den eenen was, als ick verstae, Mijn heere Segerman Van den Male.
voetnoot4756
Elck sat op sijn peert.
voetnoot4758
Haer wapenrock diesghelijcke, Waeren van sinopre, segghe ick dy, Met eenen hoode, verstaet my, Van silvere ghecaseleert; Maer synen sone, als men my leert, Droech van sable eene violette In 't hoot van silvere, sonder lette, Ende elcke hielt eene stercke sperre, Ende lieten loopen met grooter gerre.
voetnoot4766
Ende heere Seghere, die ruddere coen, Stack eenen knaepe, die hiet heer Gheeraert, Dat hy op d'eerde viel ter vaert, Ende heere Simoen, syne sone vrome, Stack op den grave, als ick gomme, Dat hy was ghevallen bynae.
voetnoot4773
Ende heeft sijn sweert schier ghetoghen, Ende es op heer Simoen ghevloghen, Ende gaf hem eenen seer grooten slach Op den helm, wat hy mach, So dat hy ruymde sijn ghereyde.
voetnoot4780
Dat's een groot stuck viel nedre Van den schilde, die hy droeg. Die grave hadde hem meer dan ghenouch Gheloont, en hadde 't heer Seghere ghedaen, Dyer toe quam ghereden saen, Ende den twist daer benam Van hem beyden, als ick vernam; Want hy se met crachte scheyden dede. Doen weert daer, dat's waerhede, Ghevochten uyter maeten seere, Ende menich knaepe ende heere Seere ghequetst ende seere ghewondt. Die orsse hielden tot dier stont Over haer cnoesselen in dat bloet. Daer liep menich ors goet Sonder heere op dien velde, Daer men luttel op telde; Want daer en was bloode no coene, Hy en hadde ghenoech met hem selven te doene: Sulcken anxt hadden sy allen. Doen quam dreyghende met gheschalle Heer Philips van Wavre door den strijt Met menighen man, des seker sijt, Die hem volgde onder syne banniere, Die al was van silvere diere Met dry baeren van sable daer in. Sijn tournekeel was no meer no min Der bannieren al ghelijck; Maer het was sekerlijck Van bloede alle gaedre bestoven. Hy bereet een ors, dat men mochte loven, Met syne wapenen al verdeckt, Ende hadde sijn sweert baer ghetreckt, Ende sloech eenen vromen man, Die hiet van Hombeke Jan, Ende was van maeschap nae, Dien hy gheraeckte, als ick verstae.
voetnoot4824
Dat sijn hoot viel ter eerden, Den buyck hortte hy neder met. Daer heer Aernoult dat sach, dat wet, Van Hombeke, die 't swert (l. swaer) verdroeg, Die synen neve versloech; Want hy hadden lief in trouwen.
voetnoot4831
Hy soude't vreken ofte bliven doot.
voetnoot4833
Met syne wapenen verdeckt wel. Oock hilden (hen) neven hem in dit spel Viere syne sonen ghewapent waele, Daer die twee af sonder haele Ruddren waeren ende d'andre knaepen. Syne banniere in waere saeken Was wit met eenre fasche van keele, Van goude gheferteleert sonder helen; Sijn tournekeel was diesghelijcke. Syne viere kinderen sekerlijcke: D'ouste droech een palesteen, Die van goeden lasure scheen; D'ander droeg eenen rant van lasure; Dese twee waeren ruddren tot dyer uren. D'ander twee wapenen willick niet scriven: Sy waeren knaepen, ick laet se blyven. Elck hilt in sijn hant eenen spriet Ende lieten loopen, wats gheschiet, D'orssen ten heere(n) van Wavre weert, Die se commen sach ter vaert, Ende reet hen jeghens, segghe ick u, Wat sijn ors mochte loopen nu, Ende nam eene sperre in sijn hant. Op d'ander syde quam gherant Mijn heere Aernoult van Hombeke, Ende gaf eene groote steke Heer Philipse op synen schilt; Dien hy hem met ghewilt Alle te maele van synen halse reet. Oock gheraeckten weder ghereet Die heere van Wavre op die borst, Ende heeft hem soo metter sperren ghetorst, Dat hyne reet van orsse nedre; Maer hy spranck op sijn voeten wedre, Ende hevet sijn sweert uyte ghetoghen. Ende heer Hendrick, dat's ongheloghen, Mijn heere Aernoults jonxste sone, Quam slaende met spooren coene, Doen hy synen vaedre vallen sach, Ende gaf eenen grooten slach Den heere van Wavre op het hoot boven, Dat hy hem den helm heeft ghecloven; Maer anders en dede hy hem gheene deere, Ende heer Phelips van Wavre die heere Hief op sijn sweert willelijcke.
voetnoot4877
't Sweert schoot totten ooghen toe, Ende hy viel neder doot doe, Dat heer Aernoult sach sijn vaedre, Ende syne broeders alle gaedre, Die daeromme waeren droeve, Ende sloeghen met spooren, als ick proeve. Mijn heere Jan, die oudste broeder, Om te wreken, sv's vroets (l. vroeder), Synen broedre, die doot was, Ende stack heer Phelipse nae dats Eer hy hem ghehoeden mochte, Dat hy op d'eerde viel onsochte.
voetnoot4891
Quam heer Aernoult te hem ghegaen Van Hombeke, als ick lye, Ghetooghen het sweert, by Sinte Marie, Ende gaf hem eenen slach op synen hals, Dat hy knielde als ende als. Anderwerf heeft hy het sweert verheven.
voetnoot4898
Dat 't sweert schoot al dore, Ende doer het beckeneel mede, Ende het sweert voer, dat's waerhede.
voetnoot4900
Doen viel hy nedre, als ick versinne, Ende bleef op die eerde doot.
voetnoot4903
Vrome.
voetnoot4904
Ende heere Aernoult, die heere vroet, es ghegaen tot synen orsse.
voetnoot4907
Ende es in den strijt ghesleghen. Sijn vader volgde hem in weghen.
voetnoot4910
Ende lieten heer Phelips doot ter mouden, Die heere van Wavre, segghe ick u, Ende ginghen seer stryden nu Metten vaedre wyllelijcken. Doen quam ghereden rudderlijcke Die heere van Bueren heere Coenraert.
voetnoot4917
Mijn heere Bernaert, heere van Ysselsteyne.
voetnoot4919
Die sy te hulpe brochten heere Aernoulde Teghen die van Brabant met ghewoude, Daer menich vrom man inne was, Die des daechs, sijt seker das, Rudderlijcken hadden ghestreden Onder die twee bannieren by waerheden.
voetnoot4927
Die heere van Bueren droeg, dat's waer, Den schilt van keelen verstaet dit, Met eene fasche van silvere wit, D'eene in d'andre ghecastelleert. Sijn banniere, als men my leert, Was van den selven in die vaert, Ende van Ysselsteyne heere Bernaert Droech den schilt al van goude Met eenre fassche van lasure, als hy soude, Met eenen saultoire wit ende root Gheschaeckttafelt ter dier noot. Van den selven was syne banniere Ende syne andre wapenen goet ende diere. Oock saeten sy beyde op twee orssen, Die se droeghen uyt menighen porssen, Ende hadden ghedreghen tot dien stryde. Sy hadden beyde in dien tyde Elcanderen gheselschap gheswooren, No om leet, no om tooren D'een den anderen af te gaene, Maer in trouwen by te staene, Ende hilden byeen aldaer. Sy hadden des daechs voorwaer
Hutin begonnen Dat sy met eere hadden ghewonnen.
voetnoot4952
Doen saghen sy commen, sonder blijf, Van Wedergrate mijn heere Gosswin, Onder syne banniere goet ende fijn Van goude ende van laseure In bellonck gaende goet ter ceure, Met eenen rande daer omme van keelen. Sijn tournekeel, sonder helen, Was van den selven.
voetnoot4964
Die twee heeren commen met dien.
voetnoot4967
Rechte te hemlieden waert. Doen sach men commen heere Bernaert.
voetnoot4970
Daer mochten seer deunen hooren.
voetnoot4972
Ende staeken door de schilden haere sperren, Maer sy bracken op die plaeten, Ende die orssen daer sy oppe saeten.
voetnoot4976
Doen toghen sy haere sweerden te saemen.
voetnoot4978
Doen quamen daertoe ghegaen Hen lieden die hem volgheden nae.
voetnoot4981
Ende hebben elcanderen bestaen daer, Ende mijn heere Coenraet, dat es waer, Van Beuren, hy voer voorts sonder vlien, Ende stack eenen ruddre nae dien, Die daer quam met Gooswine Van Wedergrate, ook was hy syne Neve, doen ick u verstaen, Mijn heere Coenraet gheraeckten saen Metten schachte sonder blasme, Dat hy hem voer in den lichaeme. Doen viel hy doot ende het sperre brack; Heere Coenraet sijn sperre uyte track, Ende voer mijn heere Gooswine toe, Die jeghen mijn heere Bernaerde street
Van Ysselsteyne, den heere stout Ende ondersloeghen hen menich fault, Ende heer Coenraet reet hem daer naer, Ende sloech hem op den helm daer, Daer het vier uyte spranck. Dat sweert schoot sonder wanck Omdat die helm was so goet, Ende heere Gooswyne; sijt's vroet; Slouch hem weder met ghewelt Ende doorhieu hy hem synen schilt, Dat een goet stuck viel op 't velt, Ende hadden herde na ghevelt Metten slaeghe, die hy hem gaf, Alsoo helpe my het heylich graf! Maer hy onthielt hem in 't ghereyde.
voetnoot5009
Soe dede oock heer Bernaert met Ende sloech op hem, dat wet, In allen syden crachtelijcke.
voetnoot5013
Soe dat hem quaet was te ghenaeken; Maer sy bloedenen in waeren saeken So seere dat hy hadde moeten wijcken, Ende hy voer henen strijcken, Ende en hadde ghedaen een ruddre wijs, Mijn heere Willem van Tresignijs Van Brabant een baroen groot. Hy sach houden in dien noot Den heere van Wedergrate stryden Jeghen die twee baenrotsen te dien tyde, Diene al te seere verloeden, Ende oock syne lieden, wille 't ghevroeden, Waeren van den anderen seere verlaeden. Doen dede hy keeren met grooter staden Sijn maeschap derwaert ende syne banniere.
voetnoot5030
Eenen bellonck dweers, so hy 't woude, Al ghesneden, dat wet wel; Oock was hy selve in dat spel, Met sulcken teekenen al verdeckt. Hy hilt in sijn hant, dat wet, Synen scarpen snydenden brant, Ende liet loopen d'ors ter hant Op die heeren daer hy se sach.
voetnoot5041
Op sijn hooft Dat hy scheen te syne al verdooft; Doch quam tot hem selven die heere vry.
voetnoot5045
Van Tresignies die heere vrome Op den helm, als ick gomme, Dat hy een deel ontheffent was. Doen sloech elck nae den anderen na das Harde anxstelijcke groote slaeghen, Ende heer Goosswine, dat's gheene saeghe, Van Wedergrate heeft bestaen Den heere van Bueren, sonder waen, Ende ginghen alle viere vechten Onderlinghe ende hen berechten, Ende ginghen slaen ende steken; Ick waene ghy en hebbets noyent hooren spreken Van sulcken gheruchte als men daer maeckte, Ende sloeghen die schilden dat sy craeckten. Oock so maeckten sy nae dat Elc den anderen van bloede nat, Ende quetsten aermen ende dien, En hadde haer volck ghedaen met dien.
voetnoot5061
Sy hadden elcanderen, by waerheden, Ghedoot ofte verminckt te dier stont; Maer sy scheyden se, dat sy u cont, Ende hebben se van een ghedronghen. Alle die yet spraken met tonghen Mochten 's u niet vertellen al Die doode groot ende smal, Die daer gheschiede in beyde syden; Daerom laete ick overlyden, Ende segghe u van dien dat ick sach. Men street daer seere op dien dach; Want daer en was knaepe noch knecht Ofte hyne street seere in dit ghevecht, Ende holpen vromelick haeren heeren, Ende die van Grimberghen by mier eeren Vochten seere in dat huttin; Sy waeren stoute lieden ende fijn, Oock hadden's sy seere te doene.
voetnoot5079
Waeren meer dan die van Grimberghen waeren; Nochthans doorbraecken sy die schaeren, Was't den Brabanters lief ofte leet. Binnen desen dat men dus street Hurte uyt van Donghelberghe heer Jan Op een groot ors.
voetnoot5088
Hy veurde den schilt ongheloghen.
voetnoot5090
Ghevaescht, nu verstaet dit, Met enen leeu rampant van goude, Ghecroont van keelen, so hy woude.
voetnoot5098
Ende liep al zonder blijf Op heere Geeraerde van Oppem, Die houdende was voor hem.
voetnoot5102
Hy hadde dies daechs met grooter moyten, Ghestreden op die van Brabant daer. Sijn tornekeel, wet voorwaer, Was al doorsteken ende doorhouwen, Dat men gheen teeken en conste gheschouwen; Maer van silvere veurde hy den schilt Met vijf ruyten, alsoo hy wilt, Van keelen gaende in bellonck. Van Donghelberghe sach hy, den heere jonck Ghereden commende tot hemwaert. Doen stack hy de hant op sijn sweert, Ende greep eenen.
voetnoot5116
Dat henen liep veel ghereedere Dan eene swaluwe soude vlieghen, Ende quaemen te gaedre, sonder lieghen, Metten orssen op dier wylen, Alse twee vlieghende pylen, Ende gheraeckten elck den anderen Op den schilt, sonder wandelen, So dat syse beyde doorstaeken, Ende die platen in waeren saeken; Ende en hadden niet ghebroken die sperren, Sy waeren hun in den buyck ghevaeren.
voetnoot5128
Metten hoofde[n] ende metten lichaeme[n] Dat sy wel daeraf jochierden, Ende hemselven ter eerden stierden, Met haeren saddelen tusschen haere beenen; Want daer en was deghen so groote/gheene, So vaste sy en moesten breken; Maer sy spronghen op, hoorde ick spreken, Ende eer sy haeren sweerden consten ghevaen Waren sy ghemonteert met dien Van den ghenen dyer by hilden. Daer worden spaenre van den schilden Ghehouwen, daer sy worden gheorst. Doen track sijn sweert sonder vorst Van Donghelberghe die heere vry, Ende sloech een, gheloves my, Recht op het beckeneel boven Dat hy in tween heeft ghecloven, Ende het sweert scoot totten ooghen toe. Eenen anderen sloech hy doe.
voetnoot5154
Seer verre. Die twee vielen neder doot, Dat heer Geeraert toesach bloot; Dat hy seere qualijc verdroech. Sijn ors hy metten spooren sloech, Ende hilt sijn sweert in sijn hant, Ende sloech heer Janne, sy u becant, Van Donghelberghe ter selver stonde Op die schoudere eene groote wonde, Die seere te bloedene began.
voetnoot5165
Doen hy die wonde hadde beseven, Heeft hy sijn sweert opgheheven, Ende sloech heere Geeraerde van Hoppem Op den helm, dies ick seker bem.
voetnoot5172
Dies droeve waeren syne maeghen.
voetnoot5174
Ende met grooten torne sijn sy inne ghevaeren. Daer weert die strijt groot ende starck.
voetnoot5177
Van synen peerden vallen nedre, Die nummermeer op en rechten wedre Door 't bedranck.
voetnoot5182
Die ic al niet ghenommen en can. Ick waene dat men tot gheenen tyden So anxstelijck en sach stryden Als die heeren van Grimberghen daden; Want sy haere groote schaeden.
voetnoot5187
Ende handen sach men daer ligghen in 't bloet.
voetnoot5190
Aldaer.
voetnoot5191
Ende die ghenendelike vacht.
voetnoot5193
Schoendere strijt ende meer hadhye
Dan sy deden die edele lieden; Want wel dat noyent gheschiede.
voetnoot5199
Van eenighen blasmen.
voetnoot5200
In dyen stryde So en wilde elc anderen tot dyen tyde, Die plaetse eenen voet niet ruymen. Lacen! dat sy hen versuymen Moesten, dat was schaede groot.

Vorige Volgende

Footer navigatie

Logo DBNL Logo DBNL

Over DBNL

  • Wat is DBNL?
  • Over ons
  • Selectie- en editieverantwoording

Voor gebruikers

  • Gebruiksvoorwaarden/Terms of Use
  • Informatie voor rechthebbenden
  • Disclaimer
  • Privacy
  • Toegankelijkheid

Contact

  • Contactformulier
  • Veelgestelde vragen
  • Vacatures
Logo DBNL

Partners

Ga naar kb.nl logo KB
Ga naar taalunie.org logo TaalUnie
Ga naar vlaamse-erfgoedbibliotheken.be logo Vlaamse Erfgoedbibliotheken