Een schone historie uan Floris en Blanchefleur

[fol. C3v]

Hoe den Admirael Flooris ende Blanchefleur wilde doen dooden, ende hoe elck wilde voor sterven, ende hoe sy Gratie verkreghen.
Het neghende Capittel.

DOe seyde de Admirael, langhet my mijn Sweert, ick sal gaen besien dese Ionck-Vrouwe, want ghy hebt geloghen Claris staet hier. Ende hy ende de Camerlingh ginghen boven in Blanchefleurs Camer, ende daer dede den Admirael den vensteren op doen, so dat den lichten dagh daer in scheen, ende gingh totten bedde, met het sweert inde handt, daer hyse beyde slapende vant, ende den Admirael stont doen in grooter sorghen, want hem twijffelde of't een Iongelinck of't een Ionck-Vrouwe was, want Floris soo schoon van aensicht was. Doen riep hy sijnen Camerlingh, ende dede hun borsten ontdecken, doen sach hy dattet een Man was, dies hy so toornigh was dat hy niet spreecken en konde. Doen verhief hy sijn Sweert ende wildese verslaen, des sy uyt haren slaep ontsprongen, ende sagen voor hun staen den vreesselijcken Heere metten blooten Sweerde, doen en twijffelden hun niet sy en mosten beyde sterven.

Ende saghen op malkanderen, bitterlijck weenende. Doen sprack den Admirael, wie sydy ellendigh katijf, ende hoe waerdy so koen mijn dusdanighen leet te doen ende by mijn Lief te slapen? nu suldy hier u leven laten. Floris sprack tot den Admirael, seer weenende: Genedighe Heere, dese ist die my mint boven alle die nu levende zijn, ende ick haer weder: noyt en was so ghestadige minnen als wy hebben. Ende Floris badt den Admirael dat hy hun beyde wilde laten leven, ende dat sy mochten koomen voor sijn Heeren ende Mannen, ende datmense met vonnisse ombracht.

Doen gaf den Admirael respijt, ende lietse brenghen in sijn Sale daermen soude gaen dinghen om haerder beyder lijf.

Doen quam de Feeste die elck Iaer plach te zijn, dat den Admirael een Wijf nemen soude. Soo waren daer vergadert de meeste van sijn Rijcke, Coningen, Hertoghen, Graven, Baroenen ende andere groote Heeren, ontallijck veel in dese costelijcke Sale.

Priam van Troyen en hadde dier geen ghelijcke, sy was lanck ende breet een mijle, alle de Pijlaren waren van Christalle: Ende daer quam den Admirael sitten in 't Hooghste, ende gheboodt dat elck soude swijghen. Ende seyde: ghy Heeren hoort nae my ende gheeft vonnisse, op dat ghy daer af geen schande en verkrijghen.

Doen sprack den Admirael, mijn Heeren hier is Blanchefleur die boven vier Maenden hier niet gheweest en is, ende die ick cochte met grooten schat, ende woeghse op thien-fout swaerder van goude als sy was van Lichame, ende hadde ghedacht om haer schoonheyt haer te nemen tot eenen Wijve, ende te behouden mijn leven lanck.

Ick deder my af dienen op dat ickse alle daghen soude sien. Ende nu heb ickse bevonden met eenen anderen, ende soudese verslagen hebben, maer sy ontsprongen uyt haren slaep, ende hebben grootelijck tegen my misdaen in mijn eyghen Pallays.

Nu mijn Heeren, geeft hier af vonnisse dattet eere sy. Dus alle die daer waren verwesense ter doot, ende seyden: Heer Admirael, wreect uwen laster die u gedaen is.

Sommige seyden datmense soude hanghen, andere datmense soude Rabraecken, andere datmense met Paerden van een soude trecken, andere datmense verbarnen soude, andere datmense in't water met groote steenen soude verdrincken.

Dus oordeelden sy al t'samen datmense deerlijcken martelen soude.

Doen stont daer op eenen Coninck Alphas gheheeten, ende seyde:

Is groote schande dat hier dusdanighen gheroep is in het Hof voor mijn Heere, ende elck gheeft hier sijn vonnisse

[fol. C4r]

bysonder. Doet wel ende later een voor al dat vonnisse spreecken, want wy hebben alle ghehoort het aen-legghen van onsen Heere, wy sijn oock schuldigh te hooren den antwoorde van dese Kinderen.

Daer stont by den Coninck van Arabien, Bayfier, die seyde: Heere dat en prijse ick niet, want hebben sy onsen Heere laster ghedaen, soo ist wel recht datmense doode, sonder wedersegghen, want die eene Dief met dieften vinghe, hy en soude met recht niet ghedooghen konnen. Doen dedese den Admirael halen, met twee Sergianten diese brochten seer bedroeft, ende sagen deerlijck op malkanderen. Doen sprack Flooris, Heer Admirael, ick weet wel dat ick sterven moet laet doch Blanchefleur leven, want de schulden zijn mijn, dus latet my ontgelden, Heere seyde Blanchefleur de schulden zijn mijn, want hadde ick in desen Tooren niet geweest, mijn Lief en waer daer niet gekomen. Ende het ware schade dat een Conincx Sone om my soude sterven. Doe seyde Floris, neen Heere wilt my verstaen en laet mijn Lief gaen. Sonder twijfel ghy sult beyde sterven, sprack den Admirael, ende ick sal u selve verslaen, ende hy nam een bloot sweert in sijn handen. Doen quam Blanchefleur voor gheloopen ende boot haren hals. Als Floris dat sach weende hy ende quam geloopen, en trockse achterwaert, ende seyde: Sy soudent my alle schande spreecken die't sien, want ick een Man ben, daerom en suldy voor my niet sterven: Ende Floris reykte sijnen hals uyt, hy waer bereyt: Doen greep hem Blanchefleur aen sijn Kleet ende trock hem achter, en liep voor hem ende reyckten den hals, dit gebeurde lange tijt, ende elc wilde voor sterven. Als dit alle de Heeren sagen, worden sy weenende ende kregen Compassie, so seer dat de Admirael selve Compassie hadde, en weende, ende liet het Sweert uyt der hant vallen. Doen quam daer een Hertogh die hun leven seer begeerde, ende seyde in't ghemeen. My dunckt dattet best waer, ende mijns Heeren eer, dat hy hun beyden haer lijf gave, wat salt onsen Heere helpen, als hyse gedoot heeft, hun leven dunckt my best ende dat Floris segge, hoe hy op so vasten Toren mochte komen, ende by sijnder Amyen, op dat hy hem op een ander tijt mag wachten.

Als de Admirael hoorde dat sijn Heeren baden, wert hy selven verblijt ende seyde: dat hy't doen soude in dien dat Floris seggen wilde hoe hy daer toe gekomen was, ende niemant ghewaer en is geworden.

Heere seyde Floris dat en sal ick u niet segghen: want ick daerom lyde, ten sy dat ghy't hem vergheeft, dier my toe hielp. Doen werdt den Admirael noch grammer, en swoer dat hy't niet doen en soude om niemandts wil, sy en souden daerom sterven. Doen viel een Bisschop den Admirael te voete, ende badt Heere verghevet hun allen die Floris behulpich hebben geweest, u Heeren begeren dat op u, want u mach luttel haer doodt baten, ende laet Floris seggen sijn avontuyre: Want uwe Heeren sal't beter bekomen, t aenhooren die gheschiedenissen van Floris dan hem sien te sterven, want sy beyde so schoon sijn van allen leeden als men ergens in't Landt twee vinden souden mogen. Doen riepen de Heeren al te samen Heere verghevet hen de misdaet, ende verhoort nu doch uwe Heeren bede.

Doen liet hem de Admirael gheraden, ende en wilde niet teghen hen lieden zijn, ende vergaf Floris ende Blanchefleur al haer misdaden ende schult, ende alle den gheenen die hen behulpelijck hadden gheweest, des die twee gelieven seer verblijdt waren. Ende Floris vertelde in de teghenwoordigheyt van alle de Heeren die gheschiedenissen die hun beyden gheschiet was van dien tijt dat sy gheboren waren totter tijt dat sy gevonden waren van den

[fol. C4v]

Admirael inden Thooren, dies sy hen alle verwonderden.

Na dat Floris sijn spraecke voleynt hadde, ginck hy tot den Admirael ende viel hem te voete, ende badt hem dat hy hem doch Blanchefleur weder gheven wilde daer hy soo veel om geleden ende ghedaen hadde, want hy seyde: Ic en soude sonder haer niet leven konnen, ende waer liever doot dan sonder haer te zijn. Doen nam den Admirael om sijn Edelheyt te betonen Floris by der handt, ende dede hem sitten neffens sijn sijde, ende hy custe hem, ende dede Blanchefleur tot hem komen, ende namse oock by der hant, ende seyde Vrient hier gheve ick u de Ionck-Vrouwe ende beveelse u voort, ende geve u beyde u Lijf ende leven. Doen vielen sy beyde te voete ende hy sloech Floris Ridder naer de maniere des Landts.