De historia van den souen wysen meisteren

wo de keiser sinen sone leth in den doet voren vnde de erste meister balaas kumpt vnde verloset ene.

De keyser sprak, Leue meyster segge my dat exempel wo deme riddere gheschach. He sprack. here wille gy de leere horen, so latet iuwen sone wedder in voren, Eer ik iw dat sede, so queme de knape vmme sin leuent, legget ene wedder so lange gevangen, behaget iw denne de rede nycht, so verderuet iuwen sone myt my De keyser sede, dat schal sin drade, vnde tohant brochte

[fol. 9r]

me den iungelink, vnde leede ene wedder ghevangen. Do hof vp de meyster balaas vnde sprak. Beyde here, ik wyl id iw kunt don als ens geschach. Id was een ridder, de hadde nicht dan enen sone, den hadde he so leef also syn egen lyff. vnde de sone was noch een kynt, vnde hadde dre iuncfruwen, de ene leede ene nedder. De ander nam ene vp. De drudde waerde syner den dach. Dar to hadde de ridder twe dink so lef. dat ene was een vogelhunt. dat ander was een valke. De vogelhunt hadde de art. Wen de here wolde ryden, in schimpe edder in ernste. Scholde yd em wol gaen, so sprank he drye vp vor dem rosze. Scholde yd em ouel gan, so vyl he em an den stert, vnde toch achter sick myt machte. des nam de ridder war, vnde hadde den hunt vor allen dingen leff. Den valken darumme. em ghebrack ny wes he begerde to vande, vnde quam alle wege wedder to em. De ridder hadde steken vnde torneren vor alle korte wyle leff, vnde bereep enes mals een torney vnde enen hoff, vnder syner borch. vnde do sik de ridder wapende vnde wolde in den hoff ryden do gink em sine vrouwe myt eren iuncfruwen na, vnde de megede de des kyndes scholden waren, de verstolen sik ok darumme van der borch, vp dat se den torney segen, vnde dat kynt blef allene in der weghen, vnde de hunt lach beneuen em by der want, vnde de valke sath vp enem ricke dar bauen. dar was ene verborgene slange in enem hale. do de horde dat neemant by deme kinde was, do makede se sik vth deme hale by de weghen, vnde wolde yd verderuen. Dat sach de valke vp der stange, Do sloch he myt den vitken so langhe dat de hunt entwakede, vnde de hunt ylede balde daer vnde vocht myt der slange. De slange wundede den hunt in ene syde, dat he seer wart blodende, vnde de weghe

[fol. 9v]

vyl alderdynge vmme van deme vechtende. doch to deme laesten dode de hunt de slange. De weghe myt dem kinde lach in dem sale, vnde de wege hadde stollen, dat yd deme kynde nycht mochte schaden vnder deme antlate. De hunt leede sick wedder an de want vnde lickede syne wunden. Do de hoff vergynck. do leepen de meghede vor hen, de des kyndes scholden waren. Do se seghen dat de weghe was vmme ghevallen, vnde dat bloet dar by lach. do leepen se alle van der borch, een yslick als he best konde. Do de vrouwe ock quam, do en vant se nemande. Do gink se in den sael, vnde wolde to deme kynde gan. so suetse dat bloet lyggende, vnde de weghe is vmme ghevallen myt deme kynde. Do reep se myt luder stymme. O we my armen vrouwen, wo hebbe ik mynen sone so elendychlyken verlaren. Als de here quam, vnde horde de stymme so elendychlyken. do vragede he eer wat se dar mede mende. se sede. O we here den hunt den gy so leeff hebben, de hefft vnsen egenen sone doet ghebeeten, vnde hefft sick myt synem blode vervullet. De here waert tornych vnde gynck in den sael. De hunt na syneme vermoghe stunt vpp, vnde leep sineme heren entyegen, vnde beerde gantz vruntlyken, als he gewonliken vor dede. De here toch vth syn sweert vnde how deme hunde dat houet aff, vnde gynck vnde hoff de weghe vp. do vant he de slange doet, vnde deme kynde was nicht ghescheen. Do de ridder syn kynt leuendich vant. do reep he myt luder stymme. O we wat hebbe ick arme man nu ghedan dat ick myner vrouwen hebbe ghelouet, vnde hebbe van erer reede weghen mynen truwen voghelhund ghedodet, de myneme kynde dat leuent hefft beholden, vnde bedrouede syck gantz seer vmme den hund.

[fol. 10r]

Do tobrak he syn speer in dre stucke, vnde alle ridderscop lede he hen van leyde, vnde gaf sik sulues dusse bote, dat he vor to dem hilgen graue, vnde starf in deme elende. Do sprak de meyster to dem keyser. here hebbe gy my wol vernamen. De keyser seede, Ia wol. he spak. Here bedenket iw, eer gy iuwe egene blod vnde egenen sone umme iuwer vrouwen rede wyllen laten doden. wente dede gy dat, so schege iw werliken als dem geschach umme den hunt. De keyser sede. By mynen eeren, he steruet dusses dages nicht, also hadde ene de eerste meyster des dages verloset.