De historia van den souen wysen meisteren

wo de keiser licht vor rome vnde de lude vnde de monnike vnde sin moder gan to em vth vnde beeden vmme ghenade

EUsebius de lerer in eener hystorien secht dat een konink regnerde in rechter warheyt armen vnde rijken, Des worden de geweldigen to Rome gantz vnwillich vnde setten ene van deme rike, He quam to dem keyser Constantino vnde helt sik so vaste vnde rechte dat he na em keyser wart, Do he nu keyser was vnde gewaldich He beleede Rome vnde dede en also we dat se begunden genade an em to sokene, vnde na dusser wyse de olden in der stad gingen vth vor em mit baruoten vnde kneeden voren vnde beden dat he en genedich were. He wolde se nicht erhoren, Dar na sanden se ere iungelinge vth id em mochte ok nicht helpen. dar na sanden se eer riddere vnde eer herschop vth, id en mochte alle nicht helpen To deme lesten so hadde he noch ene arme moder

[fol. 62v]

to Rome de sanden se vth de blotede ere bruste vnde eren lyff dar he inne was gelegen vnde oetmodigede eer houet iegen ene. vnde bath genade. De keiser en mochte syk nicht lenger vntholden vnde van moderlike truwe vnde leue so vergaff he en ere schult vnde vor in de stad vnde wart van enen itliken wol entfangen

DEsse keyser is Ihesus Cristus de kumpt mit gewalt to richtende. de syne gherechticheyt hebben versmaet de wyl he nycht verhoren Sende wy patriarchen vnde propheten vth wene wy vth senden dat helpet nicht men allene syne reyne moder maria. to der schole wy thovlucht hebben. Wente se is ene moder der barmherticheyt. De ereme kynde de bruste wyset de he gesogen hefft vnde eren kuschen lyff in deme he ghewonet hefft ix mante. Nemant ropt de Iuncvrouwe maria an he en werde hulpe ghewar. Sunte Bernhardus sprickt maria de syk van dy keeret de en mach nycht beholden werden. men we syk to dy keret de en mach nycht verloren werden

ID was een keyser de hadde ene schone dochter der hadde he viff riddere geuen to hodende, De gingen stedeliken ghewapent vnde nemen eren solt vnde warden der iuncvrouwen. men gaff en vnde der iuncvrouwen kost na ere begerde. De keyser hadde enen hofmeyster vnde enen hunt de hadde he seer leef. de hunt was gebunden myt dren keeden. Wen he grimmich was. wen he dan mochte begripen den dode he. Id geschach to ener nacht dat de keiser an sinen bedde lach vnde gedachte he wolde to deme hillighen graue. des morgens sprak he to synen hoffmeyster yk beuele dy mine dochtere vnde de vyff ryddere vnde sunderlyken so ghyff en erlyken alle ere noetdrofft, Den hund laet

[fol. 63r]

dy ok beuelen wesen. gyff em ok nicht to vele, laeth ene bewilen hungeren. De keyser sprak dat gebede yk dy by deme leuende. Dar na dede de hoffmeyster alle dynk wedder den willen des heren, Den hundt toch he kostliken vnde gaff em alto veele. dat he gantz gheyl ward. Der dochter vnde den ridderen gaff he nicht eer noethdrofft, also dat de riddere de dochter verleten, vnde de eene toch hen de andere heer. Do de Iuncfrouwe also allene bleeff, vnde ellende was vnbeward vnde vnbesorghet, se gynk weenende in deme pallase, De gheyle hunt sach se alleyne ane bewaringe, He to brak de dree keeden vnde dode de iuncvrouwen. Do nu de keyser quam, he sande na deme hoffmeyster, vnde vraghede ene war vmme he dat gedaen hadde. He en konde neene saken seggen der vnschult. De keyser heth em hende vnde vote to samende binden vnde werpen ene in enen kalck auen.

DEsse keyser is vnse here Ihesus Cristus de hadde ene leue dochter, dat is de sele na em ghebyldet. De vyff riddere sind de vyff synne. De wol mit dogeden schollen gewapent syn. Ere neringe hebben se dagelyks van der genade gades. De hundt is vnse lyff vnde vnse vleysch de is ghrimmich wedder de sele alle tijd. De hunt schal gebunden wesen alle tijd myt dren keeden De eerste is gades vruchte. De ander gotlike leue. De drudde schemde der sunde To der eersten keden is de grundelose gerechticheyt. der me in neenen wege vntfleen mach. De ander kede is de leue gades dorch deme schalstu vnde most de sunde laten schaltu beholden werden. De drudde keede is schame vmme de sunde gedenke wo du sundigest vor deme antlate des rechten richters, de daer alle dynk suut, Sunte paulus

[fol. 63v]

sprikt, wat vruchte hebbe ghy in deme gy iw nycht en schemen wente scheme is een sake de den minschen vordert to gade vmme dat so is schame vmme de sunde. Sunte Bernhardus sprikt, my is nycht meer to lauende wen scheme vnde wo yd lofflik sy in alleme oldere so is yd sunderliken to lauende in der ioget. De hoffmeyster is de mynsche. deyt he wedder dat heete des heren vnde gyfft deme hunde to veele, so blyfft de sele ane hode, vnde breckt de hund de keeden so dodet he de sele mit der doet sunde, daer vmme vruchte den rechten richter, wen syk sele vnde lyff van een ander scheyden moet