't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje
(1663)–anoniem Hoorns Vermaeklijck treck-schuytje, 't[p. 44] | |
Stemme: Lestmael liep ick een blaeuwe &c.
SOo langh mijn zieltje Rosemont,
Niet van oochjes was door-wont,
En ick den dauw niet had geproeft
Van uw Vergode tipjes,
Soo heb ick heel geen troost behoeft
Uyt uw Corale Lipjes.
En 'k was by Lydia gesien,
Die my haer gunst nu niet wil bie'n:
Een Diertje, voor wien selfs Iupijn
Den Hemel soud' begeven,
Verlaten 't Hemelsch Ambrosijn,
Soo hy mocht met haer leven.
| |
[p. 45] | |
Nu ben ick van die glans berooft,
Die schijnt van haer gekruyfde hooft;
En ghy misgunt my 't glinst'rend' licht
Van uw twee bruyne ooghjes,
't Geen my te dienen, heeft verplicht,
Die dert'le Minne-vooghjes.
Waer toe uw wesen stuers en straf,
En mijn Gebedt geslaegen af?
Waerom uw ooghjes af-gewent
Van mijn bedroefde oogen?
Die nae een vonnis van ellent,
Verwachten mede-doogen.
Waer heen sal ick my keeren nu?
Want yder een is van my schuw:
Wie sal my helpen in dees pijn?
Nu ghy mijn weygert 't leven,
| |
[p. 46] | |
Die selfs mijn trooster hoord' te zijn,
En dubbelt weêr te geven.
|
|