't Hoorns vermaeck'lijck treck-schuytje

[p. 128]

Op de Bruyloft van I. de Zee.

DIe na veel keerens en laveerens door de Zee
Een veil'ge haven krijcht, of aengename ree.
Vergeet de voor'ge smert. Zoo doet de Bruygom mee:
Hy socht vast hier en daer, tot dat hy op sijn stee
Vond die hem wel beviel, en maekte vaek sijn tree
Na harent in de nacht, en liet haer niet met vree,
Voor sy na maechden Aert, op 't endtje van sijn tee
Soo sacht en voelbaer trad, dat hy daer uyt sijn bee
Besloot verhoort te zijn; als hy 't haer overstree,
Ontkendse 't noch een wijl, tot datse 't ront belee.
Nu zijnse met malkaer niets meer als een van twee;

[p. 129]

 

Haer siel en lijf gemeen, haer huys en leger-stee,

 

De Kat, en Hont, en al. Is Momus niet te vree?

 

Hy heb verdiende loon, die tegen d' Hemel stree,

 

Hy pare nimmermeer, die dit paer leet aen dee.

 

Godt houdse vry (is 't goet) van ongemak en wee,

 

En geef haer, op dien voet, in vrolijkheit en vree

 

Te weiden t' zijnder tijt het soete Kinder-vee;

 

Te hooren met vermaek den eenen 't A.B.C.

 

Uitstaem'len op zijn wijs, een andere 't F.E..

 

Of spellen naderhant ON. ON. SE. Se.

 

't Is altijt met dit volk, gelijk 't nu is, zoo bree,

 

En 't gae als of een Karr' op effen Sand-wegh ree.