Julia met haar popje

[p. 9]

Plaat I.
Julia krijgt eene kostbare pop.

Dit plaatje, geliefde kinderen! vertoont u eene der zijvertrekken in de schoone woning van julia's ouders. Moeder zit voor de tafel; aan hare regterhand staat de jeugdige julia, en aan hare linkerzijde het kleine neeltje. Moeder heeft eene welgekleede pop, die zij, met eene vriendelijke aanspraak, haar lie-

[p. 10]

ve dochtertje julia aanbiedt, terwijl het zedige meisje de beide handjes uitstrekt, om dit moederlijk geschenk met dankbare blijdschap te ontvangen.

Maar hoe, krijgt neeltje dan niets?

Voor tegenwoordig krijgt neeltje nog geene pop; want het kind is nog te klein, en heeft er nog geene erg in. Ziet maar eens, kinderen! neeltje bladert in een prenteboek en kijkt niet eens naar de mooije pop.

Welligt vraagt de eene of andere onder mijne lezeresjes naar de gelegenheid, bij welke julia dat fraaije popje van hare moeder ten geschenke ontving. Wat

[p. t.o. 10]

Julia krygt eene kostbare Pop.

[p. 11]

gaat de nieuwsgierigheid bij sommige meisjes toch verre! Moet gij dit nu ook weten, nieuwsgierige Aagjes van Enkhuizen?

Ja, heer schrijver, daar steekt immers geen kwaad in, dat wij de gelegenheid kennen, bij welke julia haar popje van moeder ontving. O neen, beste vriendinnetjes! daar steekt in het minst geen kwaad in, gij moogt het heel wel weten, ja het is zelfs van belang, dat gij het weet; want gij kunt er uit zien, hoe brave kinderen door hunne ouders bemind en beloond worden.

Ei toe dan, heer schrijver! verhaal ons

[p. 12]

die geschiedenis, en zeg ons, hoe julia haar popje kreeg. Zoo haastig, niet mijne kleine krullebolletjes! de schrijver heeft één beding vooraf, namelijk, dat, wanneer hij u het geval verhaald heeft, gij hem elk een oud vaderlandsch kusje geeft.

Maar, heer schrijver! wat is een oud vaderlandsch kusje? Deze vraag verwachtte ik reeds, en ben daarom gereed om dezelve te beantwoorden. Één oud vaderlandsch kusje bestaat uit drie zoentjes: één op de regter, één op de linker wang, en één vlak voor den mond. Daar ik nu vertrouw, dat mijne lieve kleinen aan mijne beleefde voorwaarde gaarne zullen

[p. 13]

voldoen, zal ik met het verhaal van onze julia en haar popje eenen aanvang maken.

Julia beleefde thans, tot groote vreugde van hare brave ouders, haren zesden verjaardag. Moeder had reeds vroeg opgemerkt, dat haar dochtertje, van kinds af, eene liefhebster van popjes was. Dit stond de verstandige moeder zeer goed aan; want zij begreep teregt, dat een pop beter met den aanleg en de bestemming van een meisje overeenkomt, dan een vlieger, hoepel of stokpaardje.

Toen julia vijf jaren bereikt had, beloofde hare moeder haar eene mooije pop, welke zij, bij voortdurende gehoorzaam-

[p. 14]

heid, op haren volgenden verjaardag ontvangen zoude. Deze, voor julia zoo blijde, dag was nu gekomen, en moeder vervulde de gedane belofte. Ziet, kinderen! nog eens op het plaatje; moeder reikt haar de pop toe, met de volgende aanspraak.

‘Ziet daar, lieve julia! hier ontvangt gij het beloofde geschenk, eene fraaije pop; weest verder braaf en gehoorzaam; dan zal de goede god uw leven verlengen, en u nog grootere geschenken geven, dan vader en moeder u geven kunnen.’

Het lieve kind schreide van blijdschap,

[p. 15]

liep naar hare moeder, en viel haar om den hals, onder den uitroep: ‘moeder! lieve moeder! Julia zal u altijd gehoorzaam zijn!’

Hoor, kindren! 't woord van julia,
En volg dit deugdzaam meisje na;
Dan leeft gij vrolijk, vrij en blij,
In Gods en oudren gunst, als zij.