Den vermakelycken opdisser. Deel 2

[p. 179]

De Bruyt en Bruydegom.

DEs nachts omtrent de middernacht,
De Bruydegom aen de Bruyt begeert,
T' spel der minne: Hola al sacht,
Sprack sy, onwillich en verkeert.
Ghy sult my seer doen, ick ben verveert:
Ick en sal, siet daer mijn vinger in u mont,
Sprack hy, bijt vry, is dattet u deert.
Sy consenteert, en hy begint terstont:
Als t' spel geeynt was, vraechde hy goet-ront,
Hoe ist schoon Lief heb ick my wel gequeten?
Sy antwoorde weder, 't was een goe vont,
Ick heb u immers oock niet gebeten.