|
| |
II. Hoe Galaät den scilt wan, ende vander tommen.
Nu gewaget daventure das,
Alse Galaät van hen gesceden was,
Dat hi reet. iiij. dage ter uren
1210[regelnummer]
Sonder te vindene aventuren
Die te vertellen werdech si.
Opten viften dach so quam hi
Daer hi ene witte abdie vant,
Daer hi wel ontfaen was te hant.
1215[regelnummer]
Ende si worden geware das,
Dat hi wandelende ridder was,
Ende hi vant daer ten stonden
Twee gesellen vander tavelronden,
Den coninc Bandemaguse ende daer toe
1220[regelnummer]
Mijn here Iweine, dire was doe;
Ende si warens blide das.
Als elc wiste wie dander was,
Si warens blide in haren sinne
(Onconde maect dicke onminne).
1225[regelnummer]
Si gingen eten ende na dien
Gingen si hen mergen onder hen drien
In eenen boegaerd, daert scone was.
Ende daer si saten in dat gras
1230[regelnummer]
Dat si heme souden vertellen
Wat aventuren hen brachte daer;
Ende si antwerden hen (sic) daer naer:
‘Wi quamen hier nu ter ure
Om ene wonderlike aventure,
1235[regelnummer]
Die gi sien moget, oft gi wilt.
In dese abdie es een scilt,
Die nieman en mach als ende als
Dragen oft hangen an sinen hals,
Hem en mesfalt, alsic u secgen mach:
1240[regelnummer]
Opten irsten oft opten anderen dach
Soe blijft hi doet oft gewont.
Wi sijn hier nu comen ter stont
Om te wetene oft waer es.’
- ‘Ic hebbe wille te provene des,’
1245[regelnummer]
Seide Bandemagus die coninc.
Galaät seide: ‘Dits wonderlike dinc.
Eest nu dat gi falgirt daer an,
Ic sal daventure proven dan;
In brachte genen scilt met mi.’
1250[regelnummer]
- ‘Wi selenne u laten,’ seiden si,
Daer af en moget falgiren.’
- ‘Ic wille dat gijs proeft,’ seidi,
‘Om te wetene oft also si.’
1255[regelnummer]
Die brodere ende al die heren
Sander dages quam Bandemagus vort,
Ende vragede omden scilt,
1260[regelnummer]
Daer men soe vele talen af hilt:
Hi soudene herde gerne sien
Ende dragen, mocht hem gescien,
Want hine met hem voren woude.
Die goede man sprac also houde:
1265[regelnummer]
‘In raets u niet te doene, here,
Want u mochter af comen onnere.’
Die goede man leidene te hant
Daer hi enen witten scilt vant
Met ere roder crucen. Hem dochte
1270[regelnummer]
Dat geen scoenre wesen mochte,
Ende soe wel rikende tot dien.
Alsene min her Ywein hadde gesien
Al daer menne vore hem hilt,
Hi seide: ‘Siet hier enen scilt,
1275[regelnummer]
Die geen riddere dragen ne mach
An sinen hals heden den dach,
Hi en si naden sinne mijn
Betere dan andere ridderen sijn;
Ende an minen hals, wats gesciet,
1280[regelnummer]
Ne comt hi ombe dragen niet,
Om dat ics niet werdech bem.’
Die coninc Bandemagus sprac te hem,
Dat hine wech dragen woude,
Watter hem af comen soude.
1285[regelnummer]
Hi droech den scilt uter kerken doe
Ende sprac aldus Galate toe:
Ontbeiden wilt hier na mi
Tot dat gi wet die waerheit al
1290[regelnummer]
Hoet met mi vanden scilde vallen sal;
Bedie mesfielt mi van dien,
Ic soude herde gerne sien
Dat gine had, dire af falgiren
En moget in negere maniren.’
1295[regelnummer]
Galaät sprac: ‘Ic sal uwes ontbiden.’
Entie coninc porde tien tiden,
Ende die broders daden saen
Enen sciltknape met hem gaen,
Dat hi weder mochte bringen dare
1300[regelnummer]
Den scilt, ofs te doene ware.
| |
| |
Galaät ende Ywein bleven daer alsoe,
Ende die coninc reet wech doe,
Entie knape, die tier wilen
Rechte vort reet twee milen,
1305[regelnummer]
Soe dat si in een dal quamen
Daer hi ene hermitage vernamen.
Daer sagen si comen te hen ward
Enen riddere met groter vard,
Met witten wapinen, geslegen.
1310[regelnummer]
Die coninc rechte hem daer jegen,
Ende reet op hem ende stac
Soe sere, dat sijn spere brac.
Die riddere droech sijn spere bat neder
Ende stac den coninc soe weder,
1315[regelnummer]
Dat hem niet te staden ne stoet
Die halsberch, dat yser en woet
Sine luchtere scoudere al dure,
Ende drogene ter eerden ter ure.
Ende die riddere sprac te hem tier stont,
1320[regelnummer]
Soe dattie sciltknecht wel verstont:
‘Her riddere, gi ward musart ende ries,
Dat gi u dorst onderwinden dies,
Dat gi desen scilt anevinget
Ende an uwen hals oec hinget,
1325[regelnummer]
Die niemanne, sijt seker des,
Georlovet te dragene en es
Dan den besten riddere al eenlike,
Ende om die sonden, sonder waen,
1330[regelnummer]
Die gi hier ane hebt gedaen,
Sende mi onse here hier nu
Om dit te wrekene jegen u.’
Ende hi hiet den scilknecht also houde,
Dat hi den scilt dragen soude
1335[regelnummer]
Den warechtegen riddere te hant,
Galate, ons heren seriant;
Ende dat hi hem seide al bloet,
Dat hem die hoge meester ontboet
Dat hi den scilt soude dragen:
1340[regelnummer]
Hi soudene vinden tallen dagen
Als versch ende alse neuwe alsi was doe.
Ende hi hiet hem secgen daertoe,
Dat dit was eene sake daer hi
Den scilt sculdech te minnen was bi.
1345[regelnummer]
Die sciltknecht vragede daer nare
Den riddere hoe sijn name ware?
Die riddere seide: ‘Laet dit staen,
Maer dat ic di bevele doe saen.’
Die knape seide doe: ‘Here,
1350[regelnummer]
Ic bidde u dan herde sere,
Dat gi mi wilt berichten das,
Twi di scilt int lant brocht was,
Ende waer bi dat hier van dien
Soe vele wonderen gescien.’
1355[regelnummer]
Die ridder seide: ‘Laet dit wesen;
In berechte di niet van desen.
Doet den riddere tot mi comen, ic sal
Hem ende di berichten van al.’
Di sciltknecht vrachde alse houde
1360[regelnummer]
Den riddere waer hine vinden soude?
Die riddere antwerde hem al daer.
Hi ginc te Bandemaguse daer naer,
Die hem seide alsoe saen,
Dat hi vander doet niet waende ontgaen.
1365[regelnummer]
Ende hi namene op sijn part
Ende vordene ter abdien ward.
Ende alsi ter abdien doe quamen,
Die brodere van daer binnen namen
Bandemaguse, diemen daer brochte,
1370[regelnummer]
Ende hivene vanden perde sochte,
Ende ontwapendenne na dien,
Ende daden sine wonde besien.
Oft hi soude mogen genesen?
1375[regelnummer]
Een broder antwerde: ‘Ja hi.
Hi es sere gewont; niet bedi
En es niet te clagene sere;
Het was hem wel geseit ere,
Ware dat sake dat hi den scilt name,
1380[regelnummer]
Dat hijs soude hebben mesquame.’
Die sciltknecht sprac Galate toe,
Daer sijt alle hoerden doe:
‘Die riddere groet u sere
Metten witten wapenen, here,
1385[regelnummer]
Die Bandemaguse hevet gewont,
Ende sent u met mi ter stont
Desen scilt, ende hi ontbiet u
Van des hoges meesters halven nu,
Dat gine vord draget, bedi
1390[regelnummer]
Dattene els geen man dan gi
Sculdech es te dragene vort mere.
Ende oft gi weten wilt, here,
Waer bi dat dese aventuren
Gesciet sijn te vele uren,
1395[regelnummer]
Wildi varen tot hem, hi sal
U berechten daer van al.’
Alse die brodere dat gehorden
Si waren blide vanden worden
Ende dancten Gode daer naer,
1400[regelnummer]
Dat hi Galate sinde daer.
Si wisten wel dat nu in corter uren
Inde souden die grote aventuren.
Mijn her Ywein seide doe: ‘Here,
Nu biddic u utermaten sere,
1405[regelnummer]
Dat gi altehant desen scilt
Ane uwen hals hangen wilt;
Want in begeerde noit ere
Dan ic begere te siene dien
1410[regelnummer]
Dit grote gelucke sal gescien,
Dat hire af sal here wesen.’
Galaät antwerde te desen:
‘Ic sal doen mine wapine an
Ende doens uwen wille dan.’
1415[regelnummer]
Galaät wapende hem metter vard
Ende sat daer na op sijn part,
Ende nam den scilt ende nam orlof
Ende ruemde thant daer dat hof.
Ende min her Ywein was gewapent doe
1420[regelnummer]
Ende wilde met hem varen alsoe,
Maer Galaät wilde tien tiden
Niemanne met hem laten riden
Dan den sciltknecht; ende si scieden
Altehant onder henlieden.
1425[regelnummer]
Mijn her Ywein voer inden bosch ter vard,
Ende Galaät ten witten riddere ward.
Ende als hi Galaäte ward geware
Hi groettene, en daer nare
Soe groetene Galaät weder,
1430[regelnummer]
Ende si spraken op ende neder,
Ende Galaät seide doen saen:
‘Live here, ic hebbe verstaen
Dat omden scilt die ic drage
Gesciet sijn te meneger dage
1435[regelnummer]
Aventuren groet, nu biddic u,
Dat gi mi daer af bericht nu.’
Die riddere seide alsoe houde
Dat hijt gerne doen soude,
Ende hi seide hem daer naer:
1440[regelnummer]
‘Na ons heren passie .xiij. jaer,
Doe Jhoseph van Aramathie,
Die goede riddere entie vrie,
Die onsen here vanden cruce dede;
Sciet van Jherusalem mede,
1445[regelnummer]
Ende vele liede met hem also wel
Van sinen geslechte, hem gevel
Dat si quamen in die stede van Sarras,
Daer die coninc Emalas here af was,
Die een Serrasijn was tien tiden.
1450[regelnummer]
Hi lach in orlogen ende in striden
| |
| |
Enen coninc die machtech was sere,
Die bi sinen lande was geseten,
Ende was Tholomeus geheten.
1455[regelnummer]
Ende alse Emalas varen soude
Op Tholomeuse, quam alsoe houde
Josep, die des Josephs sone was,
Voer hi also onberaden striden,
1460[regelnummer]
Als hi was te dien tiden,
Hi soude gescoffirt sijn, seidi.
- ‘Wat raetdi mi te doene daerbi?’
Doe begonsti hem ontecken
Onse gelove, ende vertrecken
1465[regelnummer]
Ons heren doet ende sijn verrisen,
Ende hoet was, in welker wisen.
Ende hi maecte enen scilt ter stont,
Daer een cruce van sindale in stont,
Ende seide doe: ‘Coninc, hore na mi!
1470[regelnummer]
Ic sal oppenbare togen di
Hoe du sals kinnen die waerhede
Entie cracht vanden cruce mede.
Die coninc Tholomeus sal .iij. dage wesen
Ende .iij. nachte oec tot desen
1475[regelnummer]
Boven di enten dinen van al,
Soe dat hijt daertoe bringen sal,
Dattu sals hebben vrese vander doet.
Ende alstu best in deser groten noet,
Dattu niet en moges ontgaen,
1480[regelnummer]
Ontecket dan dit cruce saen,
Ende sech: ‘Socte here, van wies doet
Ic dat teken drage al bloet,
Helpt mi uter noet nu ter stont
Al behouden ende al gesont,
1485[regelnummer]
Ic sal uwe wet dan ontfaen
Ende ane u geloven saen.’
Die coninc Emalac porde te hant
Ende voer doe op sinen viant,
Ende hem geviel min no mere
1490[regelnummer]
Dat hem Joseph seide wilen ere;
Ende alsi hem sach in sulker noet,
Alse te hans te blivene doet,
Hi ontecte den scilt, ende sach dan
Daer in enen gecruesten man,
1495[regelnummer]
Die blodech was. Ende doc seide
Die coninc die worde al sonder beide,
Die hem Joseph leerde, ende te hant
Was hi verloest van sinen viant,
Soe dat hi altemale verwan
1500[regelnummer]
Sinen viant ende al sine man.
Als hi quam te Sarras hi dede saen
Al sinen volke hier af verstaen
Die rechte waerheit, ende na dien
Ward hi gedoept ende geheten Naschien.
1505[regelnummer]
Ende daer menne kersten dede
Leet daer een man bider stede,
Die ene hant was af geslagen,
Ende hi brachse in dandere gedragen.
Joseph ripene ende dedene daer naer
1510[regelnummer]
Den arm anden cruce lecgen daer,
Ende die hant genas tier ure.
Noch geviel daer ene andere aventure:
Die cruce bleef anden arm thant,
Datmense noit sint anden scilt vant.
1515[regelnummer]
Dus ward Emalac kersten daer,
Ende hadde onsen here daer naer
Ende in wel groter minnen mede.
Ende hi dede den scilt vort mere
Ende daer na scieden si beidegader
Van Sarras, Josep ende sijn vader,
Soe dat si int Grote Bertangen quamen,
Daer si in vonden ende vernamen
1525[regelnummer]
Enen firen, fellen coninc,
Dise beidegadere daer vinc
Ende in gevanckenessen dede,
Ende een deel goeder kerstine mede.
Die niemare liep verre thant,
1530[regelnummer]
Want men doe genen man ne vant
Van beteren name dan Josep was.
Soe dat niemare horde das
Mordeaus, een rike coninc,
Hi ende een sijn swaesselinc,
1535[regelnummer]
Nachien. Si daden gebieden
Dat si met hen lieden quamen saen
Op hem, die Josep hielt gevaen.
Ende si voren op hem te hant
1540[regelnummer]
Ende destruerden al sijn lant,
Soe dat hi sere daer mede
Vorderde dat Kerstenhede.
Ende si minden Joseph soe,
Die gene die int lant waren doe,
1545[regelnummer]
Ende dienden hem nacht ende dach.
Alse Joseph in sinen doetbedde lach
Quam vor hem wenende sere
Emalac, ende seide: ‘Here
Nadien dat gi sceed van den live,
1550[regelnummer]
Ende ic allene na u blive,
Die min lant hebbe gelaten dor u
Ende min geslechte, so biddic u nu,
Dat gi enege dinc laet mi,
Daer ic namaels uwes gedinke bi.’
1555[regelnummer]
Joseph beval hem alsoe houde
Dat hi hem den scilt bringen soude,
Dien hi hem gat ten selven tiden
Doen hi voer op Tholomeuse striden.
Ende hi brachte den scilt daer naer,
1560[regelnummer]
Want hine al gereet hadde daer,
Want hi vordene met hem alden dach,
Waer dat hi te varne plach.
Hi bloetde alsmen den scilt brochte
Ter nese, datmenne niet stelpen mochte;
1565[regelnummer]
Ende Joseph nam den scilt dan
Ende makede een cruce daer an
Met sinen blode. Ende dit es
Die selve scilt, sijt seker des.
Ende als hi dit hadde gedaen
1570[regelnummer]
Hi seide: ‘Nemt desen scilt saen:
Den scilt metteser crucen,’ seidi,
‘Seldi houden in gedinkenessen van mi.
Dese cruce es gemaect, wetti wel,
Van minen blode ende niwer af el,
1575[regelnummer]
Ende sal vort an na desen
Alse versch alst nu es wesen
Ende alse roet als gijt nu siet,
Alse lange alser geduert af iet.
Hine sal in langen niet falgiren
1580[regelnummer]
Ende sal sijn in sulker maniren,
Dattene geen man te genen dagen,
Op dat hi riddere si, sal dragen,
Hine salre af hebben mesfal,
1585[regelnummer]
Die beste riddere die dan sal leven,
Galaäte, die dachterste sal wesen
Van Naschiens geslechte, als wi lesen.
Ende also als gi merre wonder
1590[regelnummer]
An desen scilt siet besonder
Dan ane andere scilde gescien,
So salmen an u mogen sien
Merre wonder ende vromechede
Dan an andere riddere teneger stede.’
1595[regelnummer]
Die coninc seide doe: ‘Na dat gi
Selke gedinkenesse laet nu mi,
Dat ic laten sal desen scilt;
1600[regelnummer]
Ter selker steden hier nare,
| |
| |
Daerne die goede riddere vonde.’
Joseph antwerde tier stonde:
‘Daer hem Nachien doet delven hier naer,
Alse hi doet es hancten daer:
1605[regelnummer]
Daer salne comen soeken dan
Die goede riddere, die goede man,
Opten.ix.den dach, sonder waen,
Dat hi ridderscap heeft ontfaen.’
Ende hets recht gesciet alsoe
1610[regelnummer]
Alse Joseph seide daertoe;
Want gi quaemt opten .ix.den dach,
Alsict best gerekenen mach,
Van uwen ridderscepe. Daer leget
Nascien, alse die boec seget.’
1615[regelnummer]
Ende Galaät verloessene mettien,
Dat hine nember mochte sien.
Alse die knape dat hadde vernomen,
Die met Galaäte daer was comen,
Doe seide die knape wenende sere
1620[regelnummer]
Tote Galaäte: ‘Ic bidde u, here,
Dat gi wilt gedogen dat ic si
U sciltknecht.’ Doe seide hi:
‘Wildic geselscap van enegen man
Ine wederseit a nict dan.’
1625[regelnummer]
- ‘Here, om Gode biddic dan u,
Dat gi mi wilt maken riddere nu;
Dat ics soude te beter wesen.’
Galaäte ontfarmde sijns doe,
1630[regelnummer]
Omdat hine sach wenen soe,
Ende willecorde bider saken
Dat hine riddere soude maken.
Die knape seide: ‘So biddic u,
Dat gi keert ter abdien nu
1635[regelnummer]
Danen wi comen, daer ic sal hebben al,
Part ende mine behoefte al.
Ende gi sijt wel sculdech te done,
Niet om mi allene,’ seide di gone,
1640[regelnummer]
Die noit man vor dese ure
Te hoefde gebringen ne mochte;
Ende ic pense in min gedochte
Gi sulse inden, comdi daer.’
Ende Galaät antwerde daer naer,
1645[regelnummer]
Dat hire dan varen soude.
Hi voerre, ende alsoe houde
Dat Galaät weder comen was,
Si warens utermatene blide.
1650[regelnummer]
Ende hi vragede tien tide
Ware nu die aventure ware?
Ende een broder seide daer nare:
‘Ic sal u berechten daer of:
Hier es ene tomme opt kerchof,
1655[regelnummer]
Daermen dicke hort enen luut,
Die herde swaer comet uut;
Ende hi es van sulker cracht,
Dine hord verliest sine macht
Vanden lude lange bi desen.
1660[regelnummer]
Ende wine weten wat mach wesen,
En si die luut van enen viant.’
Galaät seide: ‘Leitter mi thant.’
Die broder wiesde hem tier stont
Ene tomme, di onder enen boem stont,
1665[regelnummer]
Ende seide dat hi daer wonder sien soude
Opdat hise opheffen woude.
Alse hi daer quam hi horde den luut,
Die wonderlike quam daer uut.
Ende die luut riep aldus doe,
1670[regelnummer]
Daer sijt alle horden toe:
‘Galaät, en com niet hare,
Ic moet rumen die stede mijn,
Daeric lange in hebbe gesijn.’
1675[regelnummer]
Ende tirst dat Galaät dat hort
Hi gaet al onvervard vort;
Ende als hire di hant an soude slaen
Quamer vier ende roec ut saen,
Ende daer vloech ute tier ure
1680[regelnummer]
Die lelijcste mans figure,
Die oit ieman hadde gesien.
Hi horde ropen .i. luut na dien:
‘Galaät, ic sie di soe om bestaen
Met ingelen, dat ic moet gaen
1685[regelnummer]
Ende dese stede laten, wanter mine macht
En can niet wederstaen dijn eracht.’
Hi hief op die tomme daer naer,
Ende hi vant licgende daer
Enen lichame, die tier uren
1690[regelnummer]
Wel gewapent was ter curen;
Ende al dat riddere es betame
Vant hi biden selven lichame.
Ende hi riep die brodere na dien,
Dat si quamen dat wonder sien;
1695[regelnummer]
Ende hi vragede hen daer nare
Watter toe te doene ware?
Doe antwerde hem die gone,
Datter nember toe ware te done.
Daer was een broder van groter oude:
1700[regelnummer]
Hi seide dat menne doen soude
Uten kerchove te hant dor das,
Om dat kerchof gewiet was,
Ende dat niet ware betame
Dat eens valse kerstens lichame
1705[regelnummer]
Bliven soude ter stede daer.
Hi dedene ut werpen daer naer.
Galaät vragede den brodere daer saen
Oft hi al dat hadde gedaen
Dat daertoe was te doene?
1710[regelnummer]
- ‘Jagi,’ antwerde die goene;
‘Men sal dien luut daer nember horen,
Daer groet quaet af vel hier voren.’
Galaät seide doe: ‘Wetti iet
Bi wat redenen hier sijn gesciet
1715[regelnummer]
Die wondere die men hier siet gescien?’
- ‘Jaic,’ antwerde hi na dien.
‘Nu hort wat ic u secgen sal;
Hets recht dat gijt wetet al,
Bedie datter anc, alsemen seget,
1720[regelnummer]
Grote betekenesse leget.’
Si kerden in die abdie doe.
Galaät sprac den knape toe:
‘Gi moet tnacht in die kerke waken:
Margen salic u riddere maken.’
1725[regelnummer]
Doe ward Galaät geleit daer naer
Tere stede ende ontwapent daer;
Ende alsi daer was geseten
Seide die brodere: ‘Gi wilt weten
1730[regelnummer]
Van dat gi hier vont int kerchof:
Here, gi sult verstaen drie dinge
In dese aventure sonderlinge,
Sere tontsiene, sijt seker das.’
Die tomme, die niet licht en was
1735[regelnummer]
Om te heffene van harre stede,
Ende die lichame oec mede,
Diemen moeste werpen te hant
Vander stede daer menne vant;
Ende dien luut diemer plach horen,
1740[regelnummer]
Daer die liede bi verloren
Hare macht ende haren sin,
Daer si in langen niet quamen in,
In desen boec mogedi lesen
Die betekenesse van desen.
1745[regelnummer]
‘Die tomme, daer die dode met was
Bedect, alsmen hier voren las,
Die hertheide van ertrike;
Want dat volc was wilen ere
1750[regelnummer]
Verhard in die sonden so sere,
| |
| |
Dat nieman anderen gelovede dan,
Noch prophete no anderen man;
1755[regelnummer]
So dat onse here na tgoene
In ertrike sinde sinen soene
Om te verloessene die sine
1760[regelnummer]
Langen tijt dit hadden beheten.
Ende bi sire comsten alsoe wel
Die dolinge vanden lieden vel,
Ende derre gelike, here, selen nu
Inde nemen bider comste van u
1765[regelnummer]
Die aventuren vanden conincrike
Van Logres alle gemeinlike,
Ende dlant sal daer bi verloest wesen,
Nadien dat vorseide vordesen
Die hermite over .xx. jaer,
1770[regelnummer]
Alse die boec seget al claer,
Dat in dit lant in gere maniren
Die aventuren en souden falgiren
Vore uwe comste, die dan met allen
Falgiren souden ende vallen;’
1775[regelnummer]
Galaät seide: ‘Ic hebbe wel gehort
Vander tommen: sprect van den lichamen vort.’
Die goede man seide daer nare,
Dattie lichame teken ware
Vanden volke, dat hadde gewesen
1780[regelnummer]
Indie hartheit, alse wi lesen,
Dat al verblint was ende doet
Van sinen sonden, die waren groet.
‘Si togeden wel die gelike
Alse onse here was in ertrike:
1785[regelnummer]
Si hildene over enen sondare
Ende jugerdene ter doet daer nare;
Bi harre groter herthede.
Dus wille di tomme bediden
1790[regelnummer]
Die grote hertheit vanden lieden
Ende haer ore biden lichame,
Die inder hoefsonden blame
Doet waren, dat si hen van dien dingen
Niet lichte en mochten bringen.
1795[regelnummer]
Entie stemme die daer was gehort
Daer men crueste onsen here.
(Dat bloet moet op ons van desen
1800[regelnummer]
Ende optie onse mede wesen.)
Biden worden waren si daer nare
Onteert, ende verloren alt hare.
Ende alse enech riddere vernam
Die tomme, ende hire toe quam,
1805[regelnummer]
Die viant, die te dien stonden
Wel kinde des ridders sonden
Ende sine luxurie oec mede
Ende sine grote quaethede,
Verswaerdene met sinen lude soe,
1810[regelnummer]
Dat hi den sin moeste verlisen doe;
Ende ne waerdi hier niet comen,
Daventure en hadde niet genomen
Inde te genen dage vort an
Bi enegen besondegen man.
1815[regelnummer]
Maer alse gi quaemt die viant
Kinde wel ende wiste te hant
Dat gi maget waerd ten stonden
Ende suver van alle sonden,
Alse ertsce man mochte wesen;
1820[regelnummer]
Ende hine dorste u bi desen
Niet ontbeiden, ende hi vloe
Ende verloes al sine macht alsoe;
Ende die aventure falgirde bi u,
Die mencch man provede vor nu.’
1825[regelnummer]
Galaät was, al sonder waen,
Dien nacht daer wel ontfaen,
Ende maecte den sciltknape riddere daer
Opten anderen dach daernaer:
Melian soe hiet die goene,
1830[regelnummer]
Ende hi was des conincs soene
Van Denemarken. Doe seide
Galaät tote hem al sonder beide:
‘Nadien dat gi soe hoge man sijt
Alse conincs soene nu ter tijt,
1835[regelnummer]
Soe versiet dan dat si ane u
Dat ridderscap so wel bestaet nu,
Vanden ridderscape daer bi;
Bedie alse conincs soene ontfaet
1840[regelnummer]
Ordene van ridderscepe, hem bestaet
Soe te done, dat hi gewaerlike
Boven andere ridders alsoe blike
Alse die sonne boven der sterren doet.’
Melian seide doe hi dat verstoet,
1845[regelnummer]
Dat hi bider hulpen van onsen here
Hem so houden soude vort mere,
Dat ridderscap soude wel wesen
Ane hem bestaet, ende hi van desen
Om gene pine, in goeder maniren
1850[regelnummer]
Te doene, en soude falgiren.
‘Nu biddic u, here, dat gi
Ene bede wilt geloven mi,
Bedi, die riddere maect enen man,
Gi wet wel, dat hi hem dan
1855[regelnummer]
Die irste bede niet sal ontsecgen,
Die hi hem te voren sal lecgen
In dien dat si redelijc si.’
- ‘Gi segt waer,’ antwerde hi;
‘Gi sultse hebben: segt wat es.’
1860[regelnummer]
Hi antwerde: ‘Soe biddic u des,
Dat gi mi laet varen met u
In die queste daer gi in sijt nu,
Tes wi sceden bider aventuren;
Ende oft wi daer na teneger uren
1865[regelnummer]
Te gadere weder comen, dat gi
Om enen anderen nine begevet mi.’
Dus voer met Galaäte Melian.
Si reden die weke vort an,
Soe dat si op enen maendach quamen
1870[regelnummer]
Daer si een cruce vernamen,
Daer twee[wege] scieden; ende si vonden
Letteren daer ane tien stonden,
Die aldus daden verstaen:
‘Den ridders dic achter wege gaen
1875[regelnummer]
Ende die soeken aventuren
Die wisic hier .ij. wege ter uren,
Daer deen af gaet ter rechter siden
Ende dander ter luchter nu te tiden.
Ic verbide u dat gi gene vard
1880[regelnummer]
Ne maket ter luchter siden ward;
Want hi moet sijn alte goct man
Dire inslaet ende ut comt dan.
Gaestu ter rechter siden van dien
Saldi herde lichte mogen meschien.’
1885[regelnummer]
Melian sprac: ‘Here, ic bidde u,
Laet mi ter luchter siden varen nu.
Ic sal mogen kinnen daer mede
Ofte oec stoutheide es in mi,
1890[regelnummer]
Dat min ridderschap te prisen si.’
Galaät outroierde hem dat saen,
(Nochtan haddire gerne selve gaen)
Soe dat si mettien alsoe scieden.
Nu swiget daventure van hen lieden
Ende sprect van Meliane allene.
|
|
Auteursrechtvrij